ارگ به رهبران جهادی توهین می کند؟؟

در حالی که دو روز دیگر به زمان ثبت نام نامزدان انتخابات ریاست جمهوری سال آینده باقی مانده، سیاسیون کشور به شدت در حال تشکیل تکت های انتخاباتی هستند.

از آغاز زمان ثبت نام، ۹ تن به شمول حکیم تورسن، عبدالطیف پدرام، سید نورالله جلیلی، عنایت الله حفیظ، زلمی رسول و نورالحق علومی، فرامرز تمنا، محمد شهاب حکیمی و حنیف اتمر، وارد کارزارهای انتخاباتی شده اند.

در عین حال، گمانه زنی هایی از حضور محمد اشرف غنی، رئیس جمهور فعلی، داکتر عبدالله، رئیس اجرائیه، احمد ولی مسعود و شمار دیگری نیز به گوش می رسد.

اما نکته مهم حضور شماری از سیاسیون و رهبران جهادی در تکت های انتخاباتی مختلف است که شماری از مطرح ترین آنها در این تکت ها حضور دارند.

در عین حال قانون اساسی به صراحت گفته است که هیچ شخصی حق استفاده از منابع و امکانات دولتی در کارزارهای انتخاباتی را ندارد؛ حتی اگر این شخص رئیس جمهور برحال باشد.

از سویی هم قانون حکم می کند که هیچ شخصی نمی تواند دیگر رقیبان را مورد تمسخر و یا توهین قرار دهد.

اما گویا قرار است که در افغانستان برخلاف همه موارد، قانون اساسی مورد نظر نباشد؛ چون به تازه گی و بعد از آنکه شماری از رهبران جهادی در تکت های انتخاباتی حضور یافته و خودشان را تیم برتر اعلام کرده اند و این مورد، به مزاق ارگ و سخنگویان این نهاد خوش نیامده است.

شاه حسین مرتضوی، معاون سخنگوی ریاست جمهوری صبح امروز (۲۹جدی) در صفحه فیس بوک خود با نشر عکسی از محمد اشرف غنی، رئیس جمهور به صورت توهین و طعنه آمیز به رهبران جهادی گفته است :« چهل سال در ویرانی، نفاق سیاسی، غارت و زر اندوزی سهم داشته اند. آیا کافی نیست؟؟!».

وی تاکید کرده است که حالا فصل تغییر نسلی فرا رسیده است. آینده روشن در پیش است و قضاوت جوانان این عصر تعیین کننده است.

هرچند مرتضوی نامی از شخص خاصی نیاورده است؛ اما در مقام معاون سخنگوی ریاست جمهوری اشاره بارزی به چهار دهه جنگ، ناآرامی و حضور رهبران جهادی کرده است.

به باور وی، چهل سال برای این افراد بس است و دیگر نباید به زراندوزی، نفاق سیاسی و یا ویرانی دست داشته باشند.

این روند برای آن عهده از رهبران جهادی که به صورت خالصانه در خدمت مردم بودند و در بیرون راندن ارتش سرخ شوروی و مبارزه جدی با طالبان مسلح نقش داشتند، قابل تحمل نخواهد بود.

در عین حال، سخنگوی ریاست جمهوری بر اساس قانون اساسی نمی تواند از آدرس مشخصی برای شخص موردنظر تبلیغ کند، مگر اینکه از سمتش استعفا دهد.

تا حال مشخص نشده که به راستی وی به دنبال توهین به رهبران جهادی حاضر در تکت های انتخاباتی بوده یا اینکه به نوعی تعریف و تمجید از رئیس جمهور غنی؟

اظهارات وی با واکنش های زیادی نیز همراه بوده است که برخی ها بر استعفای وی از سمتش تاکید کرده و گفته اند که بعد از استعفا می تواند برای هرشخصی که می خواهد، حمایت کند.

Author

About Author

1 thought on “ارگ به رهبران جهادی توهین می کند؟؟

  1. امروز به تمامی مردم افغانستان ثابت گردید که قوم، مذهب، زبان و سایر مواردی که رهبران جهادی و سیاسی از آن به حیث یک حربه استفاده می نمود و برای خودشان سرمایه جمع آوری می نمود، برای مردم افغانستان هیچ اهمیت و ارزشی نداشته و مردم ما به هیچگونه موردی از همدیگر دور نخواهد شد.
    اگر به عنوان یک فرد روشنفکر و بدور از تعصبات فکر کنیم و باندیشیم و تاریخ واقعی را مطالعه کنیم حتما به این نتیجه میرسیم که جهاد در مقابل شوروی سابق اصلا وجود نداشت چون به همه مبرهن است که شوروی سابق قدرتی نبود که توسط یک مشت چوپان و مالدار و قشلاق زاده شکست بخورد، شوروی سابق در همان وقت یک ابر قدرت در سطح تمام جهان بود. پس عقل هم این را نمی پسندد که کشوری که خودش چندین سال برده و مطیع شوروی باشد و از خود هیچ سلاح و مهمات نداشته باشد بدون همکاری دولت مشروع خودش که عبارت از دولت داکتر نجیب فقید بود، یک ابر قدرت جهانی را با بیل و کلنگ شکست بدهد.
    تمامی کسانیکه به این عقیده اند که شوروی سابق به اساس جهاد و مقاومت آنها شکست خورده و از افغانستان بیرون رانده شده است، صرف بخاطر قدرت و پول و مقام به این عقیده هستند که مثالهایش را امروزه بخوبی میتوان یافت. تمامی رهبران به اصطلاح جهادی امروزه بزرگترین سرمایه داران این کشور فقیر هستند و حتی به سطح آسیا سرمایه گذاری دارند. دختران و پسران شان در اروپا و امریکا مصروف خواندن دروس و یا تجارت و یا قدرت طلبی هستند. کسیکه در کوه های پنجشیر و یا کاپیسا جهاد کرده باشد چرا اینقدر سرمایه دار شود؟ بدست آوردن این سرمایه ها از کدام راهها بوده؟ اگر از راه حلال باشد پس چرا این راه حلال محدود به همان رهبران بیکار و جهادی که غیر از تفرقه اندازی دیگر کاری ندارند، شده است؟ و اگر حرام باشد پس چرا کسانیکه جهاد کردند در راه خدا، دست به جرام بزنند و تا این حد سرمایه داشته باشند.
    پس معلوم است و مثل آفتاب روشن است که رهبران مذکور نه رهبر بوده و نه هم جهادی بلکه وطنفروشانی بودند که مردم نادان و فقیر و بیچاره مارا به عوامل متعددی فریب داده تا خودشان به مقام و زراندوزی برسند. این جانوران بی رحم و خدا نترس حتی یک زره وجدان و غرور نداشتند تا از وطن شان در مقابل امریکا و عرب و پاکستانی و ایرانی ها دفاع نمایند. این ها در مقابل خانه خدا قسم خوردند ولی نتوانستند که قسم شانرا در مقابل پول هنگفت و مقام هایی که برایشان وعده داده شده بود، نگهدارند.
    این ها همه ویرانگران و وطنفروشان این کشور هستند همه بدبختی های که امروزه با آن روبرو هستیم حاصل کار اشتباه و خودخواهانه این مردم است.
    حالا وقت آن رسیده که این مردم بدبخت را از نقشه سیاست حذف نموده و فرصت را به کسانی دهیم که این کشور را دوباره احیا نماید و کسی باشد که وطنش را بیشتر از همه چیز دوست داشته باشد و به وطن خود خدمت نماید. دیگر مردم افغانستان همان مردم بیست سال قبل نیستند که با چال و فریب این ددمنشان فریب بخورند. مردم افغانستان حالا فهمیده تر از آنی هستند که به جهاد دروغی و ادعای وطندوستی این مردم فریب بخورند. دیگر این مردم از قدرت و همه چیز افتاده اند و وقتش رسیده تا حذف گردند.
    با احترام

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *