آیا تعاملات جاری در مصر به نفع کشور اسرائیل رقم خواهد خورد؟

باتوجه به وضعیت هرج و مرج پیش آمده در مصر و با توجه به مدیریت ناکار آمد مرسی و همچنین اشتباهات پی در پی او در عرصه سیاست خارجی همچون اغماض در باره اسرائیل، حفظ رابطه با امریکا و ارتباط با مسئولان و نزدیکان دیکتاتور سابق مصر، جمعی از مردم این کشور را ناراضی کرد و این کشور را بیش از پیش بحرانی ساخت و حکومت وی را با چالش های فروان مواجه ساخت تا جائیکه شاهد سقوط دولتش پس از ختم اولتیماتوم ارتش آن کشورهستیم .

در سوریه بیش از دو سال است که با حمایت تسلیحاتی و مالی دولت‌هایی غربی و امریکایی و همچنین شیوخ حاشیه خلیج فارس جنگ داخلی شکل گرفته و هر روز بر دامنه جنگهای داخلی در این کشور افزوده می‌شود.

در لبنان، پس از پیروزی‌های حزب الله در برابر اسرائیل، می شود گفت هیچ گاه این کشور روی آرامش به خود ندیده و هر روز بحران های امنیتی تازه در این کشور رخ داده و گفته می شود احمد الاسیر، نیز در راستای گسترده ساختن دامنه جنگ های داخلی در لبنان تلاشهای دارد .

در ترکیه مدتی است که به هر بهانه‌ ای که شده اغتشاش و ناآرامی شدت می‌گیرد و دامنه خشم عمومی روز به روز ابعاد گسترده تر پیدا می کند و مقامات این کشور سعی بر آن داشته است تا تمام توان خود را برای حل این موضوع به کار گیرند.

آیا در ورای این حوادث می توان رد پای از اسرائیل به دست آورد ؟

برای پاسخ به این سوال باید به پیشنه رابطه این کشورها با اسرائیل بنگریم؛ چهار کشوری که از آنان به عنوان کشورهای بحرانی منطقه نام برده شد دقیقا کشورهایی هستند که با ماهیت اسرائیل مشکل دارند.

مصر اسلامی به عنوان یک تهدید بزرگ برای اسرائیل محسوب شده؛ حکومت مرسی از وقتی بر سر کار آمده با وجود اغماض‌هایی که در برابر اسرائیل داشته است اما به قول سران اسرائیل کم و بیش به عنوان یک تهدید برای این رژیم محسوب ‌می‌ گردید.

اگر به رابطه ترکیه و اسرائیل نگاه کنیم، به نقطه‌ای برجسته برمی‌خوریم آن هم سخنرانی اردوغان در اجلاس داووس است که به صورت صریح از اسرائیل انتقاد کرده؛ اگر چه پس از مدتی و بر اساس یک سری اشتراکات مانند سوریه، روابط این دو دولت، گرم‌تر شده ولی هیچ گاه این کدورت ها برطرف نشده اند.

لبنان و سوریه نیز به عنوان محوری ترین کشورهای عربی ضد اسرائیلی در منطقه نام برده می‌شوند که هم گام با سیاست های ضد صهیونیستی ایران که مصدر مقاومت اسلامی در مقابل اسرائیل شمرده می شود .

برای مثال هرگاه پیروزی‌های ارتش سوریه افزایش یافته؛ رژیم اسرائیل از طریق مرز لبنان یا به صورت آشکار یا پنهان به سوریه حمله کرده و یا کمک های تسلیحاتی خود را به مخالفان سوری افزایش داده؛ البته موضوع کمک تسلیحاتی تنها از طرف رژیم اسرائیل نبوده و دولت های غربی و آمریکایی نیز بارها و بارها برای تقویت مخالفین دولت سوریه دست به چنین اقدامی زده اند .

نتایج این بحران برای اسرائیل چیست؟

این آشوب پایدار در منطقه نتایج مطلوبی برای اسرائیل در پی داشته و خواهد داشت. برای نمونه این کشور تا پیش از حوادث به صورت آشکار با مقامات عربی دیدار و گفتگو نمی کرد و همیشه به صورت پنهان و محرمانه با هم دیدار می کردند اما پس از این حوادث، این دیدارها به صورت آشکار انجام می‌شود.

اگر با نگاهی دقیق تر به گستاخی سران عرب توجه کنیم اسرائیل دیگر به دنبال اثبات ماهیت خود در بین اعراب نیست و خود را به عنوان یک کشور رسمی و دولت قانونی بر می شمارد.

و یا در مثالی آشکارتر اسرائیل پس از این اتفاقات بر سرعت شهرک سازی خود در اراضی فلسطینی افزوده است.

همچنین ورود نظامیان اسرائیلی به مسجدالاقصی و اهانت به این مکان مقدس به صورت میانگین در سال دو یا سه بار بیشتر نبوده اما پس از این ماجراها، طی یک ماه چند مرتبه اتفاق افتاده و رسانه های عربی به دلیل حجم بالای اخبار به آن اصلاً نپرداختند.

احتمال حمله به سوریه و غزه

رژیم اسرائیل پس از این حوادث توانسته برای خود یک حریم ترسیم کند به صورتی که هرگاه خواسته ‌اند به سوریه که یک کشور عربی است حمله کرده و قوانین جهانی را زیر پا گذارد و هیچ یک از کشورهای عربی و غربی نسبت به آن واکنش نشان نداده و حتی برخی از سران عرب از این اقدام رژیم صهیونیستی تشکر کردند.

این ماجرا برای غزه نیز شکل گرفته، اگر نگاهی به جنگ ۲۲ روزه در سال ۲۰۱۱ که منجر به پیروزی حماس شد کنیم، می بینیم در آن زمان تمام کشورهای عربی در یک جبهه و در مقابل رژیم اسرائیل بوده و تمام نیروهای مقاومت در برابر اسرائیل قد علم کرده بودند اما همانگونه که مشاهده می‌کنید اکنون باتوجه به انشقاق گروه‌های فلسطینی و تضعیف حماس و پشتیبان مصری آن یعنی اخوان المسلمین، شرایط برای حمله مجدد اسرائیل به نواز غزه بیش از پیش فراهم آمده است.