بی توجهی حکومت،سقوط فابریکه های تولیدی در بغلان

بی توجهی حکومت افغانستان به فابریکه های تولیدی بغلان باعث شده است که اکثر این فابریکاه ها سقوط کند.

به گزارش خبرگزاری خاومیانه، مدت ۲۵ سال قبل از امروز ولایت بغلان با داشتن حداقل دوازده فابریکه تولیدی به عنوان مهمترین ولایت صنعتی در صفحات شمال افغانستان به حساب میامد ولی در اثر جنگ های گذشته و بی توجهی دولت، این تاسیسات از بین رفتند و تعدادی هم که باقی مانده اند در حال رکود می باشند.

در ولایت بغلان فابریکه های تولیدی مانند فابریکه قند، نساجی افغان پلخمری، شرکت های سه گانه سپین زر بغلان، میکانیزه زراعتی، تصدی کاماز، آمریت افسوتر، ذغال سنگ، سمنت، پایه سازی، بندهای برق نساجی و غوری، سیلوی پلخمری و تصدی مواد نفتی بودند که بیشتر شان از بین رفتند و تعدادی هم رو به رکود است.

فابریکه های کاماز، افسوتر، میکانیزه زراعتی، دستگاه ساختمانی هلمند و شرکت های سه گانه سپین زر بغلان منحل یا محو شدند و تصدی های سیلو و نساجی افغان پلخمری رو به رکود می باشند، و از این دوازده فابریکه و تاسیسات تولیدی تنها فابریکه سمنت غوری و ذغال سنگ که به بخش خصوصی تعلق گرفتند و فابریکه های پایه سازی مواد نفتی و قند که مربوط به دولت می باشند تا حدی رو به رشد اند.

زیان سقوط برخی از این فابریکه ها نه تنها منحصر به خود شرکت ها باقی ماند بلکه زیان های بیشمار دیگری را هم به مردم و اقتصاد کشور وارد کرد، مانند شرکت های سه گانه سپین زر بغلان که سقوط آن باعث کاهش هشتاد درصد کشت پخته در بغلان که یکی از مهمترین تولیدات زراعتی این ولایت به شمار می رفت شد.

مردم و آگاهان امور سقوط برخی از این تاسیسات را زیان بزرگ بر اقتصاد کشور می دانند و می گویند، اگر از این تصدی ها حفاظت و حمایت صورت می گرفت هم مردم و هم دولت از آن نفع زیاد می بردند.

انجنیر شاه حسین هاتف یک تن از کارشناسان با انتقاد از سیاست های اقتصادی دولت که نخواسته در تولید و تورید کالاهای مورد نیاز در رقابت سالم با تجار یا بازار آزاد قرار بگیرد به رادیو آزادی گفته است: اگر دولت در پهلوی رشد بخش خصوصی خود با ایجاد و حمایت از تاسیسات عام المنفعه در تولید یا وارد نمودن اجناس مورد نیاز سهیم می شد حالا کار به اینجا که تجار به میل خود داشته هایش را به مردم بفروشد، نمی رسید.

این یک اشتباه بزرگ دولت بود که افسار گسیختگی بازار آزاد را بیش از حد رونق رشد و نوازش داد ولی خود نخواست حتی در یک مورد هم در رقابت سالم با سکتورهای خصوصی قرار بگیرد.

آقای هاتف برگشت دوباره دولت به باز سازی تاسیسات عام المنفعه را، راه برای سعادت کشور دانست و گفت تا زمانی که دولت در تقویه تاسیسات تولیدی خود تلاش نکند نمی تواند با گدایی و کمک دیگران کشور اش را آباد نماید.