آلودگی هوای کابل؛ دولت مقصر است یا مردم؟

همه ساله با فرارسیدن فصل سرما، استفاده از مواد گرمازا در شهرهای کشور به ویژه کابل، افزایش می یابد و این امر به دلیل استفاده از برخی مواد غیراستندرد، باعث آلودگی بی رویه هوا می شود.

آلودگی هوا در فصل سرما به یکی از کشنده ترین عوامل در کابل تبدیل می شود و دلیل اصلی این امر نیز استفاده از «ذغال سنگ» و در موارد بدتر، مواد پلاستیکی برای گرم کردن منازل است.

کابل به عنوان پایتخت افغانستان با نفوسی بالاتر از گنجایش در شب و ابتدای صبح، آلوده ترین شهر جهان به حساب می آید و این امر باعث افزایش بیماریهای تنفسی در افراد کهنسال و کودکان می شود.

بخش عمده مواد مورد استفاده در منازل پایتخت نشینان، ذغال سنگ است و اکثر بلندمنزل ها نیز در این اواخر با مرکز گرمی مجهز شده و بهترین مواد سوخت آن نیز همین ماده است.

واکنش ها در صفحات اجتماعی و کارشناسان در برابر آلودگی هوا بیشتر به نحوه مصرف مردم بر می گردد و در بیشتر موارد از مردم درخواست شده است که مصرف خود را تغییر بدهند.

در برخی موارد نیز گفته شده است که دولت باید تدابیر جدی برای کنترول مصرف و آلودگی هوا روی دست گیرد.

اما سوال اساسی این است که مردم و پایتخت نشینان که اکثر آنها از وضع اقتصادی خوبی برخوردار نیستند؛ از چه مواد دیگری برای سوخت و گرم کردن کودکان شان استفاده کنند؟

اینکه همزمان با فصل سرما، شرکت بی کفایت «برشنا» پرچاوی برق در کابل را بیشتر از گذشته روی دست می گیرد و دولت هیچ نظارتی بر گاز مایع که می تواند منبع سوخت برای خانواده ها باشد، ندارد، چطور باید از مردم انتظار داشت که سوخت شان را تغییر بدهند.

در عین حال، دولت هیچ برنامه عملی برای سوخت و گرم کردن منازل ندارد و دولتمردان شاید برایشان هیچ تفاوتی نکند که مردم از سرما می میرند و یا چه موادی استفاده می کنند؛ چون فامیل هایشان یا در خارج هستند و اگر در افغانستان هم باشند، بهترین امکانات را برایشان فراهم می کنند.

از سوی دیگر، برخی از دولتمردان نیز خودشان برای گرم کردن منزل شان یا از مرکز گرمی با سوخت ذغال سنگ استفاده می کنند و یا هم از بخاری های ذغالی کار می گیرند.

نگرانی برای مردم این است که گاز افغانستان در شبرغان به کشورهای خارج انتقال داده می شود، پروژه «تاپی» هیچ مشخص نیست که به کجا رسیده؟ و دولتمردان تنها در گفتار به دنبال رفاه هستند و در عمل هیچ اقدام جدی روی دست ندارند.

با این حساب چطور باید از مردم انتظار داشت تا سردترین روزها را بدون امکانات سپری کنند؛ آیا اگر برای هر خانواده ای بخاطر تغییر سوخت زمستان، مشکلی پیش بیاید، دولت کمک می کند؟ به صراحت می توان گفت که پاسخ به این سوال «نه» است.

مردم حاضر هستند در صورت تامین سوخت های بدون آلودگی و ارزان، به راحتی و در زودترین فرصت، سوخت شان را تغییر می دهند؛ چون می دانند، قربانی اول آلودگی خانواده کم اقتصاد خودشان است.

به این ترتیب سوال مهم این است که در آلودگی هوا مردم مقصر هستند یا دولت؟

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *