نیروهای امنیتی افغانستان نیازمند توجه های بیشتر

افغانستان از سالها به این سو درگیر جنگ های تحمیلی بوده و در این بین، مردم افغانستان و فرزندان دلیر آنها (نیروهای امنیتی) بیشترین قربانی را داده اند.

در این بین، اما نیروهای امنیتی کشور با تحمل بیشترین مشکلات و سختی ها در هر حالتی، گرما، سرما، بارنده گی، برفباری، روزه، شب و روز به تامین امنیت می پردازند و با جان و دل از کشورشان حفاظت می کنند.

نیروهای امنیتی کشور از همان ابتدا و در زمان بعد از طالبان مسلح، وظایف و گرفتاری های زیادتری را به تجربه گرفتند و در چند ناحیه مصروف جنگ و انجام وظیفه هستند.

این نیروها از سویی در تامین امنیت شهرها مصروف هستند و از سوی دیگر در نبرد با مخالفان، طالبان مسلح و دیگر گروه های تروریستی در سراسر کشور حضور دارند.

سربازان دلیر و شجاع افغانستان در تمام این جبهه ها موفق بوده و در بسیاری از موارد مخالفان مسلح را عقب زده و در نبرد با آنها در کشور پیروز بوده اند و از سویی هم در تامین امنیت شهرها نیز دستاوردهای خوبی داشته اند.

این فرزندان رشید کشور بدون اینکه مشکلات را بهانه کنند با اندک تجهیزات نیز دلیرانه در برابر دشمن ایستاده گی کرده و تلفاتی نیز به مخالفان مسلح دولت وارد کرده اند تا مبادا مشکلی برای مردم و ملت شان ایجاد شود.

در یکی از نادرترین موارد، نیروهای مرزی کشور که نسبت به تمام نیروهای مرزی کشورهای همسایه تجهیزات کمتر و امکانات رفاهی تاچیزتر در اختیار دارند، موفقانه حمله نیروهای مرزی پاکستان را عقب زده و باعث شدند تا نیروهای مرزی پاکستان با خفت عقب نشینی کرده و تلفاتی نیز داشته باشند.

اقدامات اینگونه نیروهای امنیتی همیشه مورد توجه مردم بوده و بارها مردم کشور با شکل های مختلف از کارکردهای نیروهای امنیتی قدردانی کرده و آنها را مورد ستایش قرار دادند.

در برخی موارد نیز رهبران و مقام های بلندرتبه کشور نیروهای امنیتی را قدردانی کرده و آنها را مورد لطف قرار داده اند؛ اما باید گفت که این مقدار لطف در قبال کارکردهای کسانی که زنده گی شان را در کف دست قرار داده و امینت تامین می کنند، ناچیز است.

سربازان دلیر کشور زمانی که بحث دفاع از خاک باشد در برابر هر دشمنی ایستاده گی می کنند و انتظار هیچ لطفی را ندارند و نگهداری از خاک کشورشان را وظیفه ایمانی و وجدانی خود می دانند.

این سربازان در بسیاری از موارد جان خود را نیز باخته اند و اکثر این جان دادن ها نیز به دلیل عدم تجهیز مناسب و یا هم امکانات پیشرفته بوده است؛ اما با آنهم نیروهای امنیتی در جبهه های جنگ، کم فروشی نکرده اند.

اردو و پولیس ملی ستون فقرات امنیت هر کشور و توانایی هر نظام سیاسی و حکومت شمرده می شود؛ اما متاسفانه در افغانستان همانطور که بسیاری از مسایل و موضوعات از اهمیت لازم برخوردار نیست و نسبت به آن به سبکی و بدور از اهمیت لازم نگریسته و پرداخته می شود، موضوع نیروهای امنیتی نیز چنین است.

بی توجهی زیاد به نیروهای امنیتی

همانطور که گفته شد نیروهای امنیتی کشور در شرایط کنونی مهمترین و بیشترین بار مسئولیت تامین امنیت و مقابله با دشمنان و تروریستان را بدوش می کشد؛ اما در برابر این فداکاری و رشادت، آنطور که بایست جایگاه و موقف و اهمیت نیروهای امنیتی قابل درک نیست.

در همین رابطه باید گفت که نیروهای دلیر امنیتی کشور مستحق هیچ بی مهری نیست؛ اما این بی مهری ها متاسفانه از سوی شماری از مقام ها به نیروهای امنیتی وارد می شود.

وجود سربازان خیالی در صفوف نیروهای امنیتی جفایی است در حق نیروهای اصلی امنیتی که با تمام مشکلات، در چند جبهه درگیر هستند، بودجه مورد نظر برای سربازان خیالی اگر در اختیار نیروهای واقعی قرار گیرد، مشکلات این نیروها که اکثر آنها در وضع بد اقتصادی به سر می برند را حل می کند.

از وجود سربازان خیالی تنها شماری از مقام های بلندرتبه دولتی و حکومتی منفعت می برند و پول مورد نظر برای نیروهای امنیتی به جیب کسانی می رود که منابع مالی بی شمار دیگری نیز دارند.

از سوی دیگر، همکاری شماری از مقام های دولتی با دشمنان کشور، جفا در حق سربازان دلیر کشور است که از جان خود گذشته و به فکر تامین امنیت هستند.

این مقام ها، در شماری از موارد به عنوان ستون پنجم فعالیت کرده و در انتقال رهبران و افراد برجسته مخالفان از مکانی به مکان دیگر دست دارند که خود شهامت و رشادت نیروهای امنیتی را با مشکل بیشتر و چالش عمده تر روبرو می سازد.

بی توجهی بی سابقه اخیر به حیات نیروهای امنیتی

از بی توجهی های گذشته، نیروهای امنیتی از لحاظ معاش و مسایل مالی بیشتر متضرر شدند؛ اما در روز پنجشنبه سیاه در کمپنی کابل، نمی توان به راحتی گذشت.

در این روز کاروان حامل افسران تازه فارغ شده از آکادمی پولیس میدان وردک بدون در نظر گرفتن مسایل امنیتی به کابل روان بوده که در منطقه قلعه حیدرخان کابل آماج چند حمله انتحاری قرار می گیرد.

در این انفجارها، بیش از ۱۵۰ افسر تازه فارغ شده کشته و زخمی شده است، حال سوال این است که چطور در کشوری که به ادامه حیات یک پولیس اطمینان نیست، شمار زیادی از افسران پولیس با این شکل انتقال داده می شود؟

اگر بی توجهی حکومت نباشد، این وقایع رخ نمی دهد، در این راستا نیز رئیس جمهور و دیگر رهبران تنها به تقبیح کردن مسئله و حمله طالبان مسلح اکتفا کرده و برای بررسی حادثه هیئت تشکیل دادند.

حال آنکه در موتر این افسران پولیس، افرادی با لباس های شخصی نیز حضور داشتند و از سوی دیگر گفته می شود که مواد انفجاری پیش از آن در این موترها جاسازی شده بود.

رای اعتمادی که نتیجه داد

ارگان های امنیتی و دفاعی کشور، از مدتی به این سو توسط سرپرستان رهبری می شد و وضعیت کشور به همین شکل بود؛ اما بعد از گذشت نزدیک به ده روز از تعیین افراد برای احراز کرسی های وزارت دفاع ملی و ریاست امنیت ملی، حادثه کمپنی رخداد.

این حمله و انتحار با حضور این افراد، خود نیاز به جواب مقام های امنیتی کشور دارد که چرا حادثه ای با این شکل، بدون برنامه های استخباراتی رخ می دهد؟

پس بر حکومت است تا هرچه زودتر به حل مشکلات نیروهای امنیتی پرداخته و از حیف و میل شدن بودجه نیروهای امنیتی جلوگیری کنند و بودجه در نظر گرفته شده را در اختیار نیروهای واقعی و دلیر مردان کشور قرار دهد.