داکتر نجیب به عنوان دومین رئیس جمهور جمهوری افغانستان نیز شناخته می شود و آخرین رئیس جمهور دولت زیر حمایت شوروی سابق به حساب می آید.
به گزارش خبرگزاری خاورمیانه، نجیب الله در سال ۱۳۲۶ هجری شمسی در کابل به دنیا آمد؛ پدرش در دهه ۱۳۴۰ اتشه تجاری کنسولگری افغانستان در پشاور پاکستان بود.
داکتر نجیب در سال ۱۳۴۰ خورشیدی از لیسه حبیبیه کابل فارغ التحصیل شد و در سال ۱۳۵۴ از دانشکده طب دانشگاه کابل فارغ شد.
وی فعالیتهای سیاسی اش را در سال ۱۹۶۵ با ملحق شدن به گروه پرچم وابسته به حزب دموکراتیک خلق افغانستان آغاز کرد و پس از کودتای هفت ثور ۱۳۵۷ خورشیدی در سازمانهای حزبی مشغول کار شد و در ماه جولای ۱۹۷۸ به عنوان سفیر افغانستان در تهران تعیین شد؛ اما پس از مدتی از کار سبک دوش شده و دوباره به کابل احضار شد.
وی مدتی بعد به مسکو رفت و همراه با قوای شوروی در دسمبر سال ۱۹۷۹ به کابل بازگشت و به عنوان رئیس دستگاه استخباراتی (اطلاعاتی) دولت، به نام خدمات امنیت دولتی تعیین شد.
داکتر نجیب در سال ۱۹۸۶ به ریاست جمهوری افغانستان برگزیده شد و قانون اساسی جدیدی اتخاذ نمود و در زمان خدمت به عنوان رئیس جمهور، بر یکی شدن افغانها و واحد بودن تأکید داشت.
او به تدریج از اصول اصلی و خطوط مرامی حزب صرف نظر کرد و در قانون اساسی، در اساسنامه و مرامنامهٔ حزب تعدیلاتی بوجود آورد. نام حزب دموکراتیک خلق را به حزب وطن تبدیل کرد و با برنامههای سازمان ملل در مورد کنارهگیری از قدرت، تشکیل حکومت موقت و انتخابات آزاد موافقت نمود.
داکتر نجیب، در سال ۱۳۷۱ خورشیدی، قدرت را به شورای حکومتی مجاهدین تحویل داد و بعد از وی، حکومت مجاهدین در کشور روی کار آمد.
اما با حضور طالبان در کشور و تصرف بخش اعظمی از افغانستان، با حضور در کابل، در اولین روز در ۵ میزان ۱۳۷۵، داکتر نجیب الله و برادرش را که در مرکز یوناما پنهان شده بودند، بعد از بازداشت، در چهارراهی آریانا و در ملاءعام اعدام شد.
داکتر نجیب، پیش از کشته شدن، سه بار پیشنهاد فرار از کشور را رد کرده بود.
اجساد داکتر محمد نجیبالله و برادرش توسط مردمان قبیلهای از تیرهای چراغ برق پایین شد و به شهر گردیز در ولایت پکتیا انتقال داده شد.
نجیبالله از سوی عدهٔ زیادی از مردم افغانستان به خاطر در پیش گرفتن سیاستهای آشتی ملی، پیشبینی جنگهای داخلی مجاهدین و حس میهنپرستیاش، مورد ستایش قرار گرفته و به نیکی یاد می شود.