رئیس ستاد ارتش پاکستان در دیدار با مقامات امریکا در اسلام آباد ضمن انتقاد از حمله هواپیماهای بی سرنشین امریکا در خاک کشورش تاکید کرد که واشنگتن باید تحریک طالبان را در خاک افغانستان نیز هدف قرار دهد.
«داون نیوز» آورده است که راحیل شریف با مقام های امریکایی و نماینده ویژه امریکا برای افغانستان و پاکستان دیدار کرده است.
در این دیدار، رئیس ستاد ارتش پاکستان درباره امنیت منطقه، ملاحظاتی را در مورد حمله هواپیماهای بی سرنشین امریکا علیه رهبر سابق طالبان مسلح در ایالت «بلوچستان» مطرح کرد.
وی اظهار داشت که این حمله ها در خاک پاکستان، تمامیت ارضی این کشور را نقض کرده است و تنشها در روابط دو کشور را افزایش خواهد داد.
شریف تاکید کرد که واشنگتن باید پایگاه های تحریک طالبان بویژه پایگاه «ملا فضل الله» سرکرده این گروه در خاک افغانستان را هدف قرار دهد.
ریچارد اولسن، نماینده ویژه امریکا برای افغانستان و پاکستان و «پیتر لاووی» مدیر ارشد امور آسیای جنوبی در شورای امنیت ملی این کشور برای گفتگو با مقامات نظامی و سیاسی پاکستان در موارد اختلافی دو کشور وارد اسلام آباد شده اند.
اما حال سوال این است که چرا پاکستان و مقام های نظامی این کشور به دنبال جلب توجهی هستند که از آنها گرفته شده و عدم صداقت آنها در از بین بردن تروریسم، کمکهای امریکا به این کشور را متوقف کرده است.
بعد از حمله سه شنبه خونین در کابل، رهبران حکومت وحدت ملی نیز سیاست خود در قبال پاکستان را تغییر داده و این تغییر سیاست، فشارهای بین المللی بر پاکستان را به دنبال داشت.
اسلام آباد نیز که همیشه از «آب گل آلود، ماهی گرفته است»، دوباره به دنبال این سیاست خود است و تلاش کرده است تا با مطرح کردن حضور تحریک طالبان پاکستان در خاک افغانستان، توجه از خودش در قبال تروریسم را به سوی افغانستان تغییر دهد.
اگر گفته های راحیل شریف در مورد تحریک طالبان پاکستان و حضور آنها در افغانستان درست باشد، باز این سوال مطرح است که چرا پاکستان اجازه حضور این گروه در خاک همسایه اش را داده است؛ و این که چرا تاحال این موضوع را مطرح نکرده که زودتر جلوی آن گرفته می شد؟
در عین حال این سوال است که اگر این گفته ها صحت دارد، چه مدرک و سندی در مورد تائید آن وجود دارد و آیا اسلام آباد حاضر است این مدارک را در اختیار امریکا و حکومت افغانستان قرار دهد؟
از سویی هم اگر این گفته ها صحت نداشته باشد، چطور رئیس ستاد ارتش کشوری که خود حامی و تجهیز کننده تروریسم و گروه های افراطی است، می تواند چنین ادعای بی موردی را کند؟
همچنین اگر این گفته ها صحت نداشته باشد، این ایده به وجود می آید که پاکستان به دنبال آرامش در کشور همسایه اش نیست.
در پایان نیز باید گفت که چطور یک نظامی پاکستانی می تواند در مورد تمامیت و حاکمیت ارضی یک کشور دیگر تصمیم گرفته و به کشور سومی دستور دهد تا در خاک کشور همسایه اش حمله کند؟
این گفته ها به صورت کل، مداخله علنی پاکستان در امور افغانستان را ثابت می سازد و اینکه مقام های اسلام آباد به دنبال این هستند تا تغییر ذهنیت جامعه بین المللی، کمکهای متوقف شده را دوباره دریافت کند.
این در حالی است که در طول دو یا سه سال گذشته، بن لادن، رهبر شبکه القاعده و بانی حملات یازدهم سپتمبر، ملامحمد عمر و ملااختر منصور، رهبران پیشن طالبان مسلح هر سه در خاک پاکستان کشته شده و به وضوح ثابت می سازد که شبکه ها و گروه های هراس افگن در خاک این کشور به صورت آزادنه حضور داشته و به دنبال تجهیز و تکمیل خود هستند.
با این تفاسیر، مقام های نظامی پاکستان تمام این حقایق را نادیده گرفته و بی شرمانه از کشوری دیگر می خواهد که در خاک کشوری مستقل، حمله کند.
Author
