این زنان امروز دوشنبه (۲۳ عقرب) با نشر اعلامیهای گفته اند که این صد نامه روایتی مستند و کوتاه از وضعیت زندگی زنان افغانستان زیر سلطۀ حاکمیت طالبان است.
در اعلامیه آمده است: “این صد نامه در حقیقت رنجنامهای است که در طول بیش از یکسال سرکوب، خفقان، محرومیت و استیلای یاس و ناامیدی در سیطره زنستیزترین و مستبدترین حاکمیت به تجربه گرفته شده است.”
این زنان معترض گفته اند که صد نامه از زبان صد زن و قلم خود آنان است که هر کدام وضعیت رقتبار و تاسفبار زنان در حاکمیت طالبان را بازتاب میدهد.
لیلی بسیم یکی از اعضای جبنش زنان معترض گفته است که محتوای این صد نامه در برگیرنده قتلهای هدفمند و مستمر زنان، سنگسار شدن و دره زدن زنان، تجاوزهای جنسی، شکنجه و بازداشتهای بیدلیل، نکاحهای اجباری و زیرسن، حجاب اجباری، بدرفتاری، تحقیر و توهین زنان، مسدود کردن مکتبهای دختران، بسته شدن ورزشگاهها و پارکهای تفریحی و نقصهای گسترده حقوق بشری زنان است.
او افزوده که این نامهها بدون هیچ دخل و تصرفی، با قلم هر نویسنده به شورای امنیت سازمان ملل متحد فرستاده شده است.
به گفتۀ خانم بسیم، هدف از فرستادن این نامه، رسیدگی فوری شورای امنیت سازمان ملل متحد به وضعیت زنان افغانستان است.