پلاستیک نشینانِ فراری از جنگ در بغلان

ده ها خانواده فراری از جنگ با دشواری های فراوانی در گوشه‌ ای از شهر پلخمری، مرکز ولایت بغلان بدون هیچ امکانات اولیه زندگی، زیر چادرهای پلاستیکی بسر می‌برند.

این خانواده ها که حدود سه ماه پیش در اثر شدت جنگ و ناامنی از منطقه دشت خواجه الوان شهر پلخمری آواره شده اند، اکنون در منطقه بلوکهای شهر در هوای سرد زمستان شب و روز می‌گذرانند.
محمدظاهر، یکی از این پلاستیک نشینان است. خانواده پنج نفری او در زیر چادر پوشیده از پلاستیک هوای سرد زمستان و نمناکی زمین را به تلخی سپری می‌کنند.

کودکان این مردِ آواره، لباس و پاپوش گرم ندارند و با پاهای ترکیده در پی یافتن لقمه نانی در روی جاده ها دست به تکدی می ‌زنند و بارِ سنگین فقر خانواده را بدوش می ‌کشند.
محمد ظاهر می‌ گوید، پس از فعال شدن گمرک طالبان در محل زندگی آنان و افزایش فشار نیروهای امنیتی بخاطر بیرون راندن این گروه، آنان همانند ده ها باشنده دیگر این محل مجبور به ترک خانه های شان شدند و از روی ناچاری در این گوشه‌ از شهر، برای زنده ماندن چادر پلاستیکی بر افراشته اند تا باشد از برف و باران خانواده اش را در امان نگه دارد.
دوست محمد، مردِ ریش سفید ۶۵ ساله نیز با خانواده هشت نفری اش زیر همین چادرها بسر می‌برد.

وقتی که در مورد زندگی ‌اش قصه می ‌کند، بغض تلخ بی سرپناهی و ویران شدن کاشانه گلی اش، گلوی او را می‌ فشارد و اشک می ‌ریزد.
می ‌گوید، تمامی دار و ندار زندگی خود را در زیر ویرانه های خانه‌ اش در دشت خواجه الوان جا گذاشته و برای اینکه زنده مانده باشد همینجا پناه آورده است.
“دو، سه ماه شده است که اینجا آمده ایم. چیزی برای خوردن و گرم کردن نداریم. از شما ملت و دولت میخواهیم که کمک کنید. همه چیز ما زیر خاک شد چی چاره کنیم و چی خاکی را بسر کنیم؟”
بی بی هور، زنِ هفتاد سالۀ که چندی پیش در اثر اصابت گلوله هاوان زخم برداشته و برای تداوی اش پنجاه هزار افغانی از نزدیکانش قرض گرفته و مصرف تداوی خود کرده است نیز این ‌جا زندگی می کند.

او هم ناله‌ بی سرپناهی سر می ‌دهد و از هر رهگذری که اینجا سر می زند، طلب کمک می‌ نماید.
از سوی دیگر در کنار قابل دسترس نبود مواد خوراکی و مواد سوخت زمستانی، بیماری های برخاسته از سردی هوا جان کودکان این خانواده ها را تهدید می‌ کند. آنان می ‌گویند، به علت فقر اقتصادی قادر نیستند که مریضان را غرض درمان نزد داکتر ببرند.
این خانواده ها از حکومت می ‌خواهند که بخاطر تداوی مریضان شان یک بخش صحی سیار به محل زندگی آنان توظیف گردد.
در همین حال مقام های محلی ولایت بغلان می ‌گویند، این چادر نشینان تعدادشان به ۲۶ خانواده می ‌رسد و پس از سروی به آنان رسیدگی صورت گرفته است.
شریف الله شفق رئیس مهاجرین ولایت بغلان به خبرگزاری خاورمیانه می ‌گوید، از میان این خانواده های چادرنشین، برای ۱۴ خانواده کمک های نقدی و مواد غذایی توزیع گردیده و همچنان قرار است که برای ۱۲ خانواده دیگر آنان نیز کمک توزیع گردد.
به گفته وی، در سال ۱۳۹۹ به تعداد ۲۰ هزار و ۹۵۳ خانواده از اثر جنگ و نا امنی از بخش های گوناگون این ولایت بیجا شده اند که از این میان نزدیک به ۷ هزار خانواده از سوی حکومت و نهادهای امداد رسان ملی و بین المللی کمک دریافت کرده اند و متباقی ۷۵۸۵ خانواده در حال سروی استند تا برای آنان نیز کمک صورت بگیرد.

آقای شفق می افزاید که از این خانواده ها، ۶۳۸۶ خانواده پس از بررسی ها مستحق کمک شناخته نشده اند.
ولایت بغلان در شمال افغانستان در سال روان خورشیدی شاهد جنگ و نا امنی زیادی بوده است و در حال حاضر نیز نا امنی مردمان این ولایت را تهدید به بیجا شدن می نماید.

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *