زوایای پنهان حضور جان کری در کابل

 

خبرگزاری خاورمیانه / میز امنیت – پیمان استراتژیک

بعید نیست که از آجندای غیر رسمی جلسه ی پرزدنت کرزی و جان کری ، حمایت از تیم خاص انتخاباتی نیز باشد .

پرزیدنت کرزی باید به صراحت به جان کری بگوید که برادر من ! شما که گفتگوهای مستقیم با طالبان دارید خب بروید آنها را راضی کنید و ضمانتی برایشان تعریف بکنید که امضای این پیمان سد و مانعی برای آمدن حضرات عالی به بدنه ی قدرت نیست .

پرزیدنت کرزی می تواند زیرکانه ، کفه ی قدرت را به طرف طالبان سنگین تر کند مبنی بر اینکه ضمانتی نیست که در صورت امضای چنین پیمانی ، طالبان رفتار پرخاشگرایانه تر از خود نشان ندهند – حتا در حالت خوش بینانه که طالبان را راضی نگه داشت و افکار عمومی در افغانستان مساعد بود ؛ چه ضمانتی وجود دارد که طالبان نسل سوم از سوی کشورهای همسایه سازماندهی شده و وارد خاک افغانستان شده و جنگ نیابتی آغاز نگردد ؟

اما گیریم که پاکستان بر اساس روابط حسنه ای که با آمریکا دارد – چه ضمانتی وجود دارد که طمع او بر سر مدیریت افغانستان یا بخشی از کشور او را وادار به فتار ” موذیانه ” نکند ؟ !

حقیقتا ؛ باز هم تشکیل لویه جرگه می تواند از زیرکی های تیم ارگ باشد گرچه با چنین اقدامی سفارت آمریکا هم به نوعی راضی است .

و اما مصونیت قضایی از مواد جنجالیِ این توافق نامه است . دو حالت می توان برای اجرای شدن آن محاسبه کرد :

اول اینکه این مواد با تهدید و یا تطمیع فوق العاده به امضا برسد و در قبال پذیرش این ماده ، بسته های تشویقی خاصی برای اقتصاد یا امنیت افغانستان ارایه کنند .

دوم اینکه ؛ بر این ماده – تبصره های خاصی وارد کنند تا به نوعی هم پوشانی حقوقی صورت گیرد و و مصونیت قضایی در هاله ای از ابهام به امضا برسد .

از سویی نیز به گوش می رسد که نیروگاه های هسته ای ایالات متحده قرار است در سرحدی ترین نقطه ی افغانستان در شمال یعنی ( بدخشان ) تاسیس شود – حال نمی دانیم که این نوع اقدامات نیز در این پیمان گنجانده شده است ؟

پیمان باید برای آمریکا طوری باشد که مرز های افغانستان درست مدیریت شود نه اینکه درست تامین امنیت شود ! و این همان چیزی بود که پرزدنت کرزی در پرس کنفرانس دیشب خود ابراز ناراحتی کرد که چرا آمریکا ، ما را در مقابل آتش گشودن های پاکستان کمک و همیاری نکرد .

تیم ارگ ریاست جمهوری بحث دیگری را هم گویا دنبال می کنند و آن اینکه ؛ این پیمان امضا شد – حال چه ضمانتی وجود دارد که تایم لاین تعیین شده در این پیمان دقیقا همینطور باقی بماند ؟ یعنی بعد از مدتی اولویت سیاست خارجی – امنیتی ایالات متحده ؛ خاورمیانه ی عربی یا شمال آفریقا یا شرق آسیا شد ! خب کشوری مانند افغانستان که بر اساس جبر تاریخی خود نیاز به کمک خارجی برای ثبات دارد و با امضای این پیمان این جبر را تحکیم بخشید و توسعه داد – خب وضعیتش چه خواهد شد ؟ باز هم طعمه ی امارت اسلامی قرار خواهیم گرفت ؟ یا احزاب داخلیِ قوم گرا و یا …

زمینه ی مساعدی برای امضای این پیمان وجود دارد و این را چهار طرف معامله خوب می دانند اما باید چنین نتیجه گیری کرد :

۱. کاپاتالسیون ؛ چه خواهد شد ؟ و چه برنامه هایی برایش مد نظر گرفته می شود ؟

۲. تایم لاین تعیین شده در پیمان ؛ واقعی است ؟

۳. تولید و منتاژ جنگ افزار های نظامی که موضوعیتی با شرایط افغانستان ندارد – در پیمان صراحتا اعلام می شود که وضعیتش چه خواهد شد ؟

نویسنده : احمد صامت

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *