پشتون دیگر برادر بزرگتر نیست !

خبرگزاری خاورمیانه / میز اجتماع و رسانه

فاشیسم به معنای عام ساختاری سیاسی وبی هنجاری مزمن اجتماعی است که در سایه اکثریت و اقلیت و نژاد برتر معنا پیدا می کند و داعیه داران این پدیده با زور دولت و اقتصاد و رسانه و یا به هر نحوی ممکن این پدیده را بسط می دهند تا تابوی فرمانروایی اکثریت بر اقلیت را ادامه بخشند و سناریوی برتر گرایانه نژادی ـ قومی ولسانی را رقم زنند .

در این اواخردغدغه فاشیستی عده محدود از برادران پشتون مان وارد فاز های جدی شده است که به مدیریت سر سلسله داران سیاست عبدالرحمانی و هاشم خانی و نادر خانی به نام اسماعیل یون و جنرال طاقت از آدرس رسانه فاشیستی که بنام ژوندون خزعبلات که با هژمونی قوم و لسان و نژاد عجین است روی آنتن می فرستد و مقدمه گسل بزرگی در ساختار هویتی مردم افغانستان پنداشته می شود .

بعداز سقوط هژمونی طالبانی در کشور جو همگرایی ملیتها به سوی افق های باز پلورالیسم در تمام عرصه ها سیر مطلوب پیدا کرد و جای بسا امید واری بود که همگرایی ملی در کشور نهادینه گردد .

امامتاسفانه دراین اواخر بی طاقتی جنرال طاقت و مانیفیست سرزمین سوخته اسماعیل یون این روند را به چالش جدی مواجه ساخته است که اگر جلو این شایعه پراگنی ها به اسرع وقت گرفته نشود یحتمل کار به جا های کشیده خواهد که از مدیریت همه خارج خواهد بود .

دیروز در پیوند با نکوهش فاشیسم گرایی حلقه یون و ژوندون و با تاسی از مبارزات آزادی خواهی رهبر جنبش آپارتاید در افریقای جنوبی نلسون ماندلای فقید موج عظیم از مخالفان فاشیسم در کابل دست به راهپیمایی بزرگ زدند تا مقدمات اضمحلال فاشیسم ولانه فاشیستی ژوندون را فراهم سازند .

این راه پیمایی که از چوک دهمزنگ الی مقابل پارلمان کشور ادامه داشت متشکل از پارسی گویان بودند که در این اواخر از آدرس تلویزیون ژوندون حرامی لقب گرفته اند و مرا به یاد سخنان مبارز برزگ سرزمین هندوستان مهاتماگاندی انداخت که در جای گفته بودـ انسان های را که در هندوستان نجس و در افغانستان حرامی می گویند در حقیقت فرزندان خدا هستند به باور این مبارز راه آزادی معنویت زمانی تحقق پیدا می کند که در جامعه کسی در رنج زندگی نکند .

راهپیمایی که دیروز در کابل صورت گرفت به نفس خویش ضربه مهلک بر ساختار های فاشیستی و راسیستی و ناسیونالیستی درکشور پنداشته می شود اگر چه حضور طیف های دیگر مانند هزاره ها و از بکها در این حماسه کمرنگ تر می نمود . .و حضور تاجکان کشور برحسته تر بود ـ روی همرفته روزنه امید وار کننده است که به سوی افق های عاری از تبعیض کشوده شده است .

مردم افغانستان در این دو دهه اخیر به رشد اجتماعی وشعور سیاسی رسیده اند که با حفظ حقوق شهروندی خویش پاسدار هویت و عقیده و زبان خویش باشند و از ارزشهای دموکراتیک محافظت کنند و خواستار همگرایی مسالمت آمیز در تمام عرصه ها با دیگران باشند .

راه پیمایی دیروز پاسخ صریح بود به بی طاقتی های جنرال طاقت ها که هزاره را چاکلیت مینو و تا جیک را حرامی و ازبک را کله خام می پندارند .

اینکه یون ها باید بدانند و بپذیرند که هر شهروند عادی این شهر دیگر به هیچ نوع یوغ اسارت عبدالرحمن خان و سلطه ملا عمری را در قالب راسیست و تمکین نادرخانی را در قالب ناسیونالیست سادیست بر نمی تابند .

و خواهان این اند که پشتون برادر برابر ماست نه برادر بزرگتر ما ـ امید واریم که این راه پیمایی مقدمات اضمحلال همه جانبه توهمات خود برتر بینی را در درون انسان افغانستانی بچیند و باشد که همه مردم افغانستان در سایه اخوت وبرادری سالیان سال زندگی کنند .

ازقرائن بر میآید که تلویزیون ژوندون بعداز این راه پیمایی دیگر رمقی برای نفس کشیدن نخواهد داشت و شکست مذبوخانه مدیران و پالیسی سازان این رسانه گواه براین خواه بود که دیگر علائق نژادی و لسانی و عقیدتی در این جغرافیا رنگ باخته است و خریدار ندارد .

 یادداشت ارسالی از نصرت کبیر

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *