26 دلو؛ افغانستان تسخیرناپذیر است؟

۳۱ سال پیش، آخرین نیروهای ارتش سرخ (شوروی سابق)، افغانستان را بعد از نزدیک به ۹ سال ترک کرده و به کشورشان برگشتند.

امروز (۲۶دلو) همزمان است با خروج نیروهای ارتش سرخ از افغانستان که با صدور فرمان دکتر نجیب الله، رئیس جمهور وقت کشور صورت گرفت.

سی و یک سال قبل از امروز، خروج نیروهای شوروی به اساس پالیسی مشی مصالحه ملی و توافقات ژنیو به امضا رسید و روز ۲۶دلو بنام روز «نجات ملی» مسما گردید.

سالروﺯ شکست و خروج قشون سرخ متجاوﺯ شوروى، سالروﺯ موفقیت و پیروﺯى شهداى راه حق و آﺯادى، مجاهدین راه خدا و مدافعین مکتب اسلام، سرﺯمین افغانستان و نوامیس ملى است.

۲۶ دلو سال ۱۳۶۷، ابر قدرت تا دندان مسلح و غول پیکر جهان، با همه ساﺯ و برگهای نظامى اش در برابر ایمان، غیرت و همت افغانهایی که با دست خالى به ﺯانو در آمده و سر افگنده راهى خانه شدند.

در این روز، جهاد ملت افغانستان با باﺯمانده هاى قربانیان و شماری از معلولین به دست آمد.

عقب نشینی ارتش سرخ از افغانستان یک امر تصادفی و آنی نبود٬ شوروی سابق که غرض دست یابی به آبهای گرم در جدی سال ۱۳۵۸ به افغانستان لشکر کشید؛ اما خود را در اوج مقاومت، فداکاری و قربانی مردم افغانستان دید و یک انزوای بزرگ جهانی را تجربه کرد.

پیروزی مردم افغانستان سهل و ساده نبود، حدود ده سال مقاومت و پایمردی٬ شوروی را وا داشت تا از افغانستان بیرون شود؛ پیامد این تجاوز قتل حدود دو میلیون شهروند کشور٬ معلول و معیوب شدن حدود نیم میلیون نفر دیگر با تخریب زیربناها و ویرانی کلی کشور بود.

۳۱ سال پیش، جنرال گروموف، فرمانده ارتش شوروی، به عنوان آخرین سرباز این کشور، پل دوستی را عبور کرد و افغانستان بعد از نُه سال و چند ماه جنگ ویرانگر، عاری از حضور نیروهای کمونیست شد.

رهبران شوروی بعد از ترک افغانستان، زمان حضورشان در کشور را به «زخم ناسور» تشبیه کرده و بعد از آن، حاضر به حمایت دولت دست نشانده خود نیز نشدند.

با تجاوز ارتش سرخ، در کنار قربانیان و معلولان، شمار زیادی از نفوس افغانستان، کشور را ترک کرده و به دیگر کشورها پناهنده شدند.

خروج روسها این امید را نزد مردم زنده کرده بود که شاید یک حکومت مردمی به وجود آمده و در امنیت کامل زنده گی کنند؛ اما شعله های نفاق های قومی، مذهبی، سمتی و زبانی بعد از خروج شوروی به آتش تبدیل شده و کشور شاهد درگیریها و جنگهای خانمانسوز و داخلی شد.

حال با گذشت ۳۱ سال، و اﺯ آنجایی که کشور در یک آﺯمون بزرگ و جنگ در برابر تروریزم جهانى و مسئله صلح طالبان با امریکا قرار دارد، باید خاطرنشان شد که فرﺯندان این سرﺯمین هرگز به خارجی ها تسلیم نشده و با همت و اراده قاطع در راستاى نابودى دشمنان قسم خورده کشور خواهند ایستاد.