۲۳ سال پیش، اعدام در چهارراهی آریانا کابل
ورود مجاهدین به کابل باعث شد تا داکتر نجیب الله، رئیس جمهور وقت افغانستان به دفتر سازمان ملل متحد پناهنده شده و در انتظار نتایج مذاکرات برای رفتن به هند باشد.
به گزارش خبرگزاری خاورمیانه، ۲۳ سال پیش در چنین روزی (ششم میزان) طالبان مسلح در اولین اقدام بعد از تصرف کابل، داکتر نجیب را از دفتر سازمان ملل بازداشت کرده و بعد از شکنجه، در چهارراهی آریانای شهر کابل اعدام کرد.
محمد نجیب الله احمدزی معروف به داکتر نجیب الله در سال ۱۳۲۶هجری شمسی در شهر کابل به دنیا آمد و آخرین رئیس جمهور دولت دموکراتیک افغانستان بود.
او در طایفهٔ احمدزی، قومی از قوم پشتون غلجائی در شهر کابل به دنیا آمد. قریه ای که بزرگان او متعلق به آن بودند در بین شهرهای گردیز در ولایت پکتیا و «سید کَرَم» قرار داشت.
داکتر نجیب در لیسه حبیبیه تحصیل کرد و در ۲۸ سالگی در سال ۱۹۷۵ با درجه داکترا از دانشگاه کابل در رشته طبابت فارغ التحصیل شد و فعالیت های سیاسی خویش را در سال ۱۹۶۵ با ملحق شدن به دسته پرچم از حزب دموکراتیک خلق افغانستان آغاز کرد.
وی در جریان انقلاب ثور و شکل گیری جمهوری دموکراتیک افغانستان کارمندی ساده بود که بعداً در زمان حکومت حفیظ الله امین به ایران تبعید شد.
او مدتی بعد به مسکو رفت و همراه با قوای شوروی در دسمبر سال ۱۹۷۹ به کابل بازگشت و در زمان حکومت ببرک کارمل به عنوان رئیس دستگاه استخباراتی (اطلاعاتی) «خاد» تعیین شد و به یکی از اعضای بخش پرچم حزب دموکراتیک خلق افغانستان تبدیل شد.
داکتر نجیب در سال ۱۹۸۶ رئیس جمهور حکومت افغانستان شد و جانشین ببرک کارمل گردید و به تدریج از اصول اصلی و خطوط مرامی حزب صرف نظر کرد و در قانون اساسی، در اساسنامه و مرامنامهٔ حزب تعدیلاتی به وجود آورد.
نام حزب دموکراتیک خلق را به حزب «وطن» تبدیل کرد و به برنامه های سازمان ملل در مورد کناره گیری از قدرت، تشکیل حکومت موقت و انتخابات آزاد موافقت نمود.
با پایان جنگ شوروی در افغانستان و خروج نیروهای ارتش سرخ، مجاهدین وارد کابل شدند و در سال ۱۳۷۱ خورشیدی، پذیرفت که قدرت را به شورای حکومتی مجاهدین تحویل دهد و به دفتر سازمان ملل در کابل پناهنده شد.
با کنار رفتن داکتر نجیب و تسلط مجاهدین در کابل، جنگ های داخلی این کشور آغاز شد. جنگ هایی که تا ویرانی بخش عمده ای از شهر کابل، پایتخت کشور ادامه داشت.
مجاهدینی که کنترل میدان هوایی کابل را در دست داشتند، مانع خروج داکتر نجیب از افغانستان شدند.
او تا ۶ میزان ۱۳۷۵ و سقوط کابل به دست طالبان در دفتر سازمان ملل اقامت داشت.
زمانی که طالبان وارد شهر کابل شد، احمدشاه مسعود، قهرمان ملی به داکتر نجیب پیشنهاد ترک کشور را داد که از سوی او رد شد.
داکتر نجیب در صبحگاه نخستین روز ورود طالبان به کابل (ششم میزان ۱۳۷۵) از مرکز سازمان ملل در کابل بازداشت گردید و به همراه برادرش «شاهپور احمدزی» شکنجه و کشته شد.
طالبان اجساد آنها را در چهارراهی آریانا در نزدیکی ارگ ریاست جمهوری افغانستان آویزان کرد.
اجساد داکتر نجیب و برادرش توسط بزرگان قوم شان به شهر گردیز، مرکز ولایت پکتیا انتقال داده شد.
داکتر نجیب در زمان خدمت خود به عنوان رئیس جمهور به یکی شدن افغانها و واحد بودن تأکید داشت و از سوی بخشی از مردم افغانستان به خاطر در پیش گرفتن سیاست های آشتی ملی، پیش بینی جنگ های داخلی مجاهدین و حس میهن پرستی اش ستوده می شود و از او با نام های «شهید نجیب الله» و «داکتر نجیب» یاد می کنند.
خانم فتانه نجیب همسر داکتر نجیب به همراه سه دخترشان اکنون در کشور هند زندگی می کنند. خانم نجیب استاد زبان و ادبیات فارسی است.
کشته شدن داکتر نجیب، محکومیت های بین المللی گسترده ای را به همراه داشت.
Author
About Author
