یاس کابل از صداقت اسلام آباد در روند صلح

تشدید حملات تروریستی و دهشت افگنی در چند روز اخیر در شهرکابل، موجب شد که کابل بحث صلح و مذاکره با طالبان از طریق حکومت پاکستان را منتفی دانسته در مورد برنامه های صلح با برداران ناراضی اش تجدید نظر نماید.

شهرکابل که در ۷۲ ساعت گذشته شاهد شدید ترین و وقیح ترین نوع حملات تروریستی علیه مردم افغانستان بود، انتقادهای وسیعی منطقه ای و بین المللی را نیز سبب شد و شورای امنیت ملل متحد این گونه حملات علیه مردم افغانستان محکوم کرد.

رییس جمهور محمد اشرف غنی احمد نیز در یک نشست خبری علیه حکومت پاکستان انتقاد کرده صلح را مسوولیت خود افغانها تعریف کرد و ادامه بحث صلح با جانب پاکستان را پس از این غیر ضروری خواند. او از عدم همکاری حکومت پاکستان در امر مبارزه با تروریسم و تعهد شکنی آن کشور در توافقات صلح با حکومت افغانستان یاد آوری کرده نسبت به آینده برنامه صلح و مبارزه مشترک با تروریسم کاملا ابراز نا امیدی کرد.

رییس جمهور گفت« برنامه صلح مسوولیت خود افغان هاست و صلح را ما دیگر از پاکستان نمیخواهیم. اما پاکستان اگر به پروسه صلح با کمک کرده نمیتواند جلو بغاوت گری ها را از داخل خاک خود که گرفته میتواند.»

رییس جمهور علاوه کرد که ما بجای پیام صلح از خاک پاکستان پیام خون دریافت کردیم «پاکستان همچنان محل و میدانی برای گردهمایی های است که مزدورانش از آنجا برای ما پیام جنگ ارسال میکنند.»

در عین حال داکتر عبدالله عبدالله رییس اجرایی حکومت وحدت ملی افغانستان نیز پاکستان را عامل اساسی بی ثباتی در افغانستان خوانده گفت که کسانیکه دست های شان را همه روزه به خون مردم افغانستان آلوده میکنند در آنطرف مرز جلسات رسمی علیه مردم افغانستان برگزار میکنند و طرح و برنامه ریزی میکنند. رییس اجرایی نیز بحث صلح با جانب پاکستان را امر نادرست خواند.

داکتر عبدالله گفت« دراین راستا یک حرف که ثابت کند که همکاری صادق با ما صورت کرفته است وجود ندارد، من متاسفانه به حیث رییس اجرایی حکومت وحدت ملی از آن خبر ندارم که بگویم یک قدمی برداشته شده نخیر. در همین ساختمان شنیدم که گفته شد دشمن افغانستان دشمن پاستان است. این چگونه است که در اینجا جنایت میکند .در انجا نشست برگزار میکند.»

هر چند سه روز گذشته روزهای بدی برای مردم افغانستان بود ولی آنچه به عنوان یک نتیجه و برایند سیاسی از حوادث تروریستی بدست مسوولان امور رسید برای مردم افغانستان درخور اهمیت است.

دکتر اشرف غنی تلاش های پی گیری انجام داد تا اگر اعتماد بزرگترین شریک اقتصادی- تجاری و همسایه ای که طولانی ترین مرز با افغانستان را دارد کسب کند. اما این بار نیز توفیقی نداشت و پاکستان از پشت خنجر زد.

پاکستان در طول حیات سیاسی اش سر دشمنی با افغانستان برنگرفته، آخرین تلاش های حسن همجواری و همکاری همسایه گی را نیز ناکام ساخت. لغو قرار داد خرید اسلحه با هند، امضای تفاهمنامه همکاریهای اطلاعاتی و استخباراتی برخلاف افکار عمومی در افغانستان با پاکستان و باز تعریف روابط دوجانبه همسایه گی و همکاری منطقه ای مبتنی بر ضرورت مشترک علیه تروریزم از جمله اقدام های بودند که اشرف در دستور کار حکومت وحدت ملی قرار داد ولی نتیجه همان بود که سالها تجربه شده بود.

اقدام های اخیر نه تنها بحال مردم افغانستان مفید واقع نشد که علاوه بر تشدید حملات تروریستی علیه کشور نتایج ناگواری منطقه ای را نیز بدنبال داشت. نزدیکی با پاکستان روابط دیرینه و خالصانه با هند را نیز خدشه دار ساخت.

در عین حال آنچه بر جهان اشکار شد این است که پاکستان دست از حمایت تروریزم در منطقه بخصوص علیه افغانستان بر نمیدارد و آن کشور هیج نیتی خالصی در برابر برنامه صلح افغانستان ندارد.

شکننده گی اوضاع در افغانستان و انسجام دوباره طالبان بدست پاکستان.

افغانستان اکنون پس از ترک کامل نیروهای جنگی ایتلاف بین المللی در مرحله بدوش کشیدن مسولیت کامل امنیتی اش قرار دارد پاکستان از آخرین توان خود در تضعیف و انهدام افغانستان از نو ساخته و نو برخاسته به خرج میدهد.

از دوسال نیم به این طرف که افغانستان در مرحله ای نزدیک به خود اتکایی قرارداشت- لااقل در مسایل امنیتی- و ملا عمر هم دیگر در دکترین سیاسی و مداخله گری پاکستان یک پروژه نا کام تلقی میشد؛ باید ملاعمر کشته میشد، طالبان متمایل به صلح از صحنه رانده شده و حلقه نو از طالبان متعلق به ISI به میان میامد.

قصه مرگ ملا عمر، اختلاف میان دسته های مختلف طالبان و گماشتن ملا اختر منصور به رهبری دشت افگنی و تروریزم صحنه جدید از سناریوی مداخله گری پاکستان در افغانستان برملا ساخت.

ملا منصور که بیش از دوسال بنام ملا عمر هرس افگنی و دهشت افگنی کرد، با افشای زمان بندی شده مرگ ملاعمر فصل جدید در ماموریت طالبان وISI آغاز شد. شکاف بزرگ میان چند دسته طالبان که عمدا توسط پاکستان سازماندهی شد خود به خود طالبان نسبتا متمایل به صلح را کنار زده، پاکستان دسته ای جدید از طالبان داعش صفت آراسته به منافع ISI را تراشید.

همه این فاکت ها به اثبات رسانیدند که پاکستان هیجگاه در برابر افغانستان صادق نبوده و هرگز نخواهد بود.

برایند تلخ وفرایند نو

آنچه در بیش از چهارده سال و بخصوص در یک سال اخیر به ملت و دولت افغانستان به اثبات رسید، توقع میرود یک دیگردیسی جدید در تعریف دکترین دیپلوماسی خارجی بخصوص با پاکستان را سبب شده باشد.

نتیجه همه اکت های حسن همجواری، حسن همسایه داری، برادر کلان خطاب کردن- پاکستان را-، برادران ناراضی خطاب کردن، بی توجهی به خون مردم افغانستان در نهایت قبیله نگری ها زعامت سیاسی کشور؛ رهبری ملا منصور، شدید ترین حمله تروریستی شبانگاه به محل مسکونی و قتل زنان، اطفال و افراد بیگناه را در پی داشت. هرچند طالبان جز یک مورد حمله به اکادمی پولیس سایر رخداد های تروریستی اخیر را به عهده نگرفتند ولی آنچه هویدا است این است که همه این حمله ها بدست تروریست های بنیاد گرا به حمایت کامل ISI انجام پذیرفتند.

حال آنچه از گفته های رییس جمهور و رییس اجرایی توقع میرود این است که پس از این نباید و هرگز به تمکین های دروغین پاکستان باور داشت و هرگونه سهل انگاری و تمکین در برابر پاکستان نتایج تلخ و خطرناک پیش بینی ناشده را در پی خواهد داشت.

بهتر خواهد بود که رهبران حکومت وحدت ملی پرونده پاکستان در تلاش های صلح و مبارزه با طالبان را بسته کرده، بجای آن در فکر تشخیص نقاط قوت وضعف خود گردند و از طرف دیگر تلاش صورت گیرد که افکار عمومی در جهان را به واقعیت های موجود در منطقه و فعالیت های تروریستی در افغانستان اقناع سازد تا اگر پاکستان زیر فشار های افکار عمومی جهانی و فشارهای قدرت های بزرگ دست از حمایت های آشکار از تروریزم بردارد.

رهبران حکومت وحدت ملی باید پس از این بی مهری ها در برابر سربازان قوای مسلح کشور را کنار گذاشته بجای افکار و برنامه های قبیله و زبانی در فکر ملت سازی باشند. زیرا تا زمانیکه ما به یک احساس ملت شدن و ملیتی نرسیده باشیم هرگونه تلاش در مبارزه با تروریزم ناکام خواهد بود چون تروریزم توانسته در لباس قبیله وارد شده و از این طریق پروسه ملت شدن ما را به تعویق اندازد.

تنها راه مبارزه این است که دیگر همه رهبران سیاسی بحث های قبیله ای را کاملا کنار گذاشته دوست واقعی مردم افغانستان را دوست و دشمن واقعی مردم افغانستان دشمن خطاب کنند و تلاش نمایند روندهای سیاسی کشور از قبیله ای بودن به ملت شدن عبور کند.