گروگان گیری، خواست سیاسی و یا جنگ قومی؟

ظاهراً سریال گروگان گیری در کشور را پایانی نیست و هر روز شاهد این امر در مناطق ناامن و یا بعضاً ناامن خواهیم بود.

به تازه گی و سه روز پیش ۲۰ تن از شهروندان کشور در مسیر شاهراه زابل ـ قندهار از سوی افراد مسلح ناشناس از موتر پایین شده و به منطقه نامعلومی انتقال داده شدند.

در حالی که ماه حوت سال گذشته نیز ۳۱ تن از مسافرین در نزدیکی همین منطقه ربوده شده و بعد از ۹ ماه، سر هفت تن از آنها ربوده شده و اجساد آن به خانواده هایشان در ولسوالی جاغوری ولایت غزنی تحویل داده شد.

این امر خشم مردم کشور را به دنبال داشته و بزرگترین تظاهرات و راهپیمایی در کابل را راه اندازی کرد و دامنه این اعتراضات به دیگر ولایت های کشور کشانده شد.

اما گویا سریال گروگان گیری که متاسفانه تنها مربوط به یک قوم می شود را پایانی نیست و حکومت باید به دنبال راه حلی برای این معضل جدی باشد.

عوامل گروگان گیری

فاروق بشر، آگاه امور سیاسی در گفتگو با خبرگزاری خاورمیانه اظهار داشت که این رویکرد می تواند عوامل سیاسی، قومی و یا مذهبی داشته باشد.

به گفته وی، اینکه این کار در مقابل یک قوم خاص صورت می گیرد، عامل قومی و مذهبی را قوی تر می سازد که بخواهند جنگهای قومی را در کشور راه اندازی کنند.

بشر با بیان اینکه، افغانستان بعد از ۷ ثور میدانی برای قدرتنمایی کشورهای همسایه به ویژه پاکستان شد و این کشورها برای قدرت بیشتر و نفوذ بیشترشان در کشور راه مداخله در امور را پیش گرفتند.

منبع ادعا کرد که کشورهای همسایه برای رسیدن به اهداف خود، مستقیماً در امور کشور دخالت می کنند و در شرایط فعلی نیز برنامه گروگان گیری از قوم خاص را در کشورهای خود تهیه کرده و توسط افراد مورد نظرشان عملی می کنند.

بر اساس اظهارات این آگاه امور سیاسی، کشورهای همسایه برای کنترول اوضاع افغانستان به دنبال راه اندازی جنگهای قومی و مذهبی هستند.

به باور وی، کشورهای همسایه به ویژه پاکستان اشخاصی را برای تامین اهدافشان تربیه، تجهیز و تمویل می کنند و تا حال نیز چندین بار اقدام به گروگان گیری کرده اند.

در عین حال، وحید مژده، کارشناس مسایل سیاسی نیز به خاورمیانه گفت که در قدم اول، هدف از گروگان گیریهای اخیر، راه اندازی جنگ قومی و مذهبی است و در این راه تلاش زیادی نیز به خرج داده اند.

وی اظهار داشت که در عین حال، گفته می شود چند تن از شهروندان ازبکستان وابسته به داعش نزد دولت زندانی هستند و ممکن است این گروگان گیری برای رهایی آنها صورت گرفته باشد.

مژده می گوید :«گروگان گیری مردم عام مربوط به یک قوم خاص که هیچ دخالتی در جنگ ندارند، جنبه قومی و مذهبی را پررنگ تر می سازد که می خواهند وضعیت افغانستان به وضعیت عراق مبتلا کنند.»

آیا گروگان گیری به یک حربه و وسیله بدل می شود؟

اما اینکه در مورد رهایی ۳۱ مسافر قبلی که هفت تن آنها بعد از ۹ ماه سربریده شدند، حکومت ادعا کرد که بارها برای رهایی این افراد اقدام کرده و عملیات راه اندازی کرده است؛ ادعایی که توسط رها شده گان بعدی رد شده و آنها گفتند که طالبان رهایشان کرده اند.

حال موضوع این است که دولت در این رابطه می تواند اقدام کند و یا چه راهکاری را باید روی دست گیرد؟ و یا اینکه اگر حکومت اقدام نکند، این روند به یک عادت تبدیل خواهد شد؟

در پاسخ به این سوال، وحید مژده اظهار داشت که اگر دولت در این رابطه نرمش نشان دهد، این روند دوام یافته و به یک میراث تبدیل می شود.

اما وی افزود که اگر حکومت تحرکی برای رهایی این افراد نداشته باشد، ممکن با یک فاجعه مشابه ۱۶ عقرب در ولایت زابل روبرو باشیم.

به گفته وی، منطقه ای که مسافرین جدید ربوده شده اند تحت کنترول طالبان است و این گروه مسوولیت دارند تا در رهایی مسافرین اقدام کنند.

اما فاروق بشر معتقد است که حکومت فعلی افغانستان توانایی تحت کنترول گرفتن تمام مناطق کشور را ندارد و باید در این راه مردم با حکومت همکاری جدی کند.

سریال پایان ناپذیر گروگان گیری

با این حال، عارف رحمانی، نماینده مردم غزنی در مجلس نماینده گان در صحفه فیس بوکش نگاشته است که به گفته منابع امنیتی کشور گروگان گیری های اخیر مشخصاً توسط نیروهای ملا اختر محمد منصور صورت گرفته است.

به گفته وی، ظاهرا سریال گروگان گیری پایانی ندارد. نیروهای امنیتی مخصوصا نیروهای پولیس ملی کشور قاطعیتی برای پایان دادن به این پدیده شیطانی نیز ندارند.

صدای داد خواهی مردم افغانستان نیز به صورت واضح از حنجره کابلیان بلند گردید؛ اما گوش های نیروهای امنیتی کشور کر و چشمان شان نابیناست.

به اعتقاد وی، دولت باید قضیه گروگان گیری را به عنوان یک کیس خاص و ویژه مورد بررسی و اقدام قرار دهد.

در همین رابطه، وحید مژده می گوید که اگر این روند ادامه یابد، خیزشهای مردمی گسترده تر شده و حکومت با مشکل جدی عدم اعتبار روبرو خواهد شد.

به گفته وی، مردم در هر جای کشور باید نسبت به این رویکرد احساس داشته باشند و اقدام لازم را برای توقف این روند و عدم تحرک حکومت روی دست گیرند.

چرا گروگان گیری؟

اما چرا گروگان گیری صورت می گیرد و در عقب این روند چه کسانی حضور دارند؟

وحید مژده می گوید که گروه مستقر در ولایت زابل از سوی افرادی در داخل و خارج کشور مورد حمایت قرار می گیرند که این دست های پشت پرده به دنبال گسترده تر و پیچیده تر کردن مشکلات کشور هستند.

وی این روند را نوعی حربه برای این دست های پشت پرده می داند و می گوید که در جنگ اخیر طالبان با داعش، طالبان به یک انبار سلاح داعش دسترسی پیدا کرد که ۳۰۰ میل سلاح کلاشینکوف جدید در آن موجود بود، تجهیز اینگونه، نشان دهنده دست های پشت پرده داخلی و خارجی است.

اقدام دولت؟

در این رابطه، امروز (دوشنبه ۲عقرب) داکتر عبدالله، رئیس اجراییه حکومت وحدت ملی از تلاش های جدی حکومت برای رهایی مسافرین ربوده شده خبر داد.

وی اظهار داشت که حکومت تلاش دارد تا روند گروگان گیری توقف یافته و با استفاده از تمام امکانات به دنبال سلامت مسافرین و رهایی آنها است.

حال باید دید که سرنوشت مسافرین تازه ربوده شده در مسیر شاهراه زابل ـ قندهار چه خواهد بود و دولت در این رابطه چه اقداماتی را روی دست خواهد گرفت؟