پاکستان فریب می خورد یا فریب می دهد؟

پاکستان در همسایگی با افغانستان، ایران و هند یک همسایه نامناسب به حساب می آید و گفته ها و ادعاهای مقام های اسلام آباد برای مبارزه جدی با تروریزم هم همیشه در حد گفتار باقی مانده است.

این کشور به عنوان مکانی برای تجهیز، آرامش، اکمال و استراحت گروه های تروریستی یاد می شود که بیشتر آنها، همسایه های پاکستان هستند.

این امر باعث شده تا نگاه ها برای تمویل تروریست و صادق نبودن و تصمیم ناعادلانه اسلام آباد برای موجودیت ناامنی در کشورهای همسایه به ویژه هند و افغانستان، معطوف باشد.

2-43

گروه های افراطی و غیرقانونی متعدد در پاکستان در سال های اخیر به وفور دیده شده و این فعالیت ها نیز حکایت از آن دارد که اسلام آباد در متوقف کردن این گروه ها که بعضا دست به حملات تروریستی مرگبار نیز می زنند، چندان موفق نبوده است.

فعالیت گروه ها و احزاب سیاسی در تمام کشورهای دنیا مرسوم است و باید بعد از ثبت به کارهای خود مصروف شوند؛ اما این روند در پاکستان به شکل دیگری است.

سوابق و فعالیت گروه های غیرقانونی در پاکستان به روشنی نشان می دهد که پس از آنکه این گروه ها از سوی دولت غیرقانونی و ممنوع الفعالیت اعلام می شوند، پس از مدتی با نام و لوحه ای جدید، دوباره فعالیت خود را از سر می گیرند.

این از سرگیری فعالیت هم در تمام کشورها مرسوم است؛ اما در پاکستان بازهم تفاوت دیده می شود به نوعی که فعالیت گروه های منحل شده با افراد سابق و اهداف گذشته انجام می شود که این امر، دولت اسلام آباد را مجاب می سازد که دوباره در پی انحلال و غیرقانونی خواندن آن نهاد و گروه باشد.

وزارت امور داخله پاکستان، مسئولیت تشخیص قانونی یا غیرقانونی بودن فعالیت های گروه های مختلف بر اساس قانون مبارزه با تروریسم مصوب سال ۱۹۹۷ این کشور را داراست. اما این وزارت در این کارکرد خود موفق نبوده و گروه های افراطی و تروریستی بارها از ضعف مدیریتی آن به بهترین شکل ممکن به سود خود استفاده کرده اند.

یکی از نمونه های بارز این گروه ها که تا کنون چند بار فعالیت آن از سوی دولت متوقف شده؛ ولی دوباره با نام و لوحه ای دیگر ظاهر شده و فعالیت خود ادامه داده؛ گروهی موسوم به «سپاه صحابه پاکستان» است.

به اساس گزارش رسانه های پاکستان، این گروه برای نخستین بار در سال ۲۰۰۲ از سوی دولت پاکستان غیرقانونی و ممنوع الفعالیت اعلام شد؛ اما طولی نکشید که همان افراد با همان عقاید سپاه صحابه، فعالیت خود را به عنوان گروهی جدید موسوم به «ملت اسلام» ادامه دادند و این گروه هم در سال ۲۰۰۳ غیرقانونی اعلام شد.

اما این بار هم این برچسب غیرقانونی، مانع از ادامه فعالیت افراد تشکیل دهنده این گروه نشد و تنها باعث شد که از یک نام به نام دیگر تغییر کند و این بار نام «اهل سنت و الجماعت» را برای خود برگزیده و فعالیت های سابق خود را پیش گرفتند.

نمونه بارز دیگر این گروه های غیر قانونی در پاکستان را می توان «لشکر طیبه» نام برد که عملا فعالیت خود را با استفاده از نام و عنوان های جدید ادامه داده اند، این گروه با رهبری فردی به نام «حافظ سعید» در سال ۲۰۰۲ غیرقانونی اعلام و از ادامه فعالیت منع شد؛ اما حافظ سعید توانست این گروه را با همان اهداف و همان عقاید، دوباره زیر تابلوی «جماعت الدعوه» احیا کند.

images (1)

با توجه به این که این گروه در فهرست تحریم های سازمان ملل قرار گرفته؛ اما تنها محدودیتی که دولت پاکستان علیه این گروه در نظر گرفته، این است که ظاهرا فعالیت های آن را زیر نظر دارد و حافظ سعید رهبر این گروه آزادانه در سراسر پاکستان فعال است.

گروه موسوم به «جیش محمد» نیز که متهم به انجام حملات تروریستی در هند است، برای نخستین بار در سال ۲۰۰۲ گروهی غیرقانونی از سوی دولت پاکستان اعلام شد؛ اما طولی نکشید که این گروه دوباره و این بار با نام «خدام اسلام» ظاهر شد. این گروه در سال ۲۰۰۳ از فعالیت منع شد؛ ولی این گروه همچنان فعالیت های خود را در خفا دنبال می کند.

اسلام آباد بعد از حمله تروریستی مرگبار به مدرسه پیشاور در سال ۲۰۱۴ که موجب کشته شدن حدود ۱۵۰ دانش آموز شد، با حمایت و تائید ارتش، قانونی به نام «برنامه اقدامی ملی علیه تروریسم» را تصویب کرد.

دولت پاکستان بعد از این حمله؛ همچنین تصمیم گرفت که ممنوعیت اجرای مجازات اعدام را در این کشور لغو کند و طی بیش از یک سال اخیر، صدها نفر از افراد مجرم به دست داشتن در اقدامات تروریستی را اعدام کرد.

اقدامات ناموفق

E6DAA26C-B7A5-4966-8351-0D510CC58B6E_w987_r1_s

اما با تمام سخت گیریهای اسلام آباد، شماری از گروه های ممنوعه و افراطی، با همان اهداف و همان عقاید و افکار؛ اما با نام های جدید همچنان به فعالیت های خود ادامه می دهند و شواهدی نیز موجود است که برای پیشبرد اهداف و برنامه های افراطی شان، از حمایت های مالی کشورهای منطقه نیز بهره مند هستند.

پاکستان هزینه های زیادی به دلیل حضور پرتعداد گروه های افراط گرا در این کشور پرداخت کرده و افکار افراطی این گروه ها، تا حد قابل توجهی موجب تشدید تروریسم در این کشور در سال های اخیر شده؛ اما هرگونه اقدام اسلام آباد در این راه نیز ناموفق بوده است.

در عین حال، پاکستان همواره از سوی امریکا، هند و افغانستان متهم به همکاری و مامن امن تروریستان است و از سوی دیگر این کشور متهم است که با پرورش و تجهیز تروریزم در ناامنی های هند به ویژه افغانستان نقش مهمی دارد.

از سوی دیگر کارکردهای پاکستان حاکی از آن است که این کشور در مبارزه علیه برخی گروه های تروریستی، بطور جدی عمل نمی کند و میان این گروه ها تبعیض قائل می شود.

هرچند اسلام آباد نیز بارها ادعا کرده است که هیچگونه تبعیضی میان گروه های تروریستی قائل نبوده و با تمام آنها به طور جدی برخورد می کند.

فریب داده یا فریب خورده؟

حال این سوال پابرجاست که با چنین رویکردهایی در پاکستان، آیا این کشور به دنبال فریب کشورهای منطقه است یا اینکه خود از سوی گروه های افراطی در داخل خاکش فریب خورده و از اقدام در برابر آنها نیز عاجز است؟

به هر صورت، اقدامات و کارکردهای پاکستان در قبال مبارزه با تروریزم، نه تنها در قبال افغانستان مفید نبوده بلکه هر بار که برای مبارزه با تروریزم وعده داده است، ناامنی در کشور بیشتر و خطرناکتر شده است.

این در حالی است که سه رهبر عمده القاعده و طالبان مسلح (بن لادن، محمد عمر و ملااختر منصور) در خاک این کشور کشته شده و موجودیت آنها در این کشور را مهر تائید گذاشت.

Author

About Author