… و آنهایی که نبودند

13230949_1182481705151081_477304609_oبعد از ده روز، بالاخره امروز مظاهره مردمی جنبش روشنایی با حضور چشمگیر مردم در کابل راه اندازی شده و از غرب کابل تا چوک دهمزنگ ادامه یافت.

این جنبش از ابتدا توسط مردم ایجاد شد؛ اما به مانند همیشه رهبران سیاسی و جهادی برای جلب بیشتر توجه مردم به خودشان کم کم به این روند پیوستند.

این رهبران جهادی به شمول اعضای شورای ملی، شورای ولایتی، رهبران سیاسی و جهادی بودند که جایگاه و مقام خود را مدیون همین مردم بوده و هستند.

مردم بعد از اینکه حضور رهبران سیاسی و جهادی را برای حمایت از اقدام و جنبش شان تحت نام «جنبش روشنایی» پررنگ دیده بودند در عزم شان راسخ تر شدند.

این روند ادامه یافت تا اینکه زمان مشخص برای مظاهره میلیونی تعیین شد و هنوز هم رهبران حضوری فعال در جنبش روشنایی داشتند.

همزمان با نزدیک شدن زمان مظاهره، دولت نیز اقداماتی روی دست گرفت به نوعی که ابتدا رئیس جمهور قرارداد و تمام اسناد مربوط به پروژه برق ترکمنستان را به حالت تعلیق درآورد و بعد از آن نیز گارنیزیون کابل در یک اعلامیه عجولانه و با درج نام شماری از رهبران جنبش روشنایی هشدار داد که هرگونه آشوب و جنجالهای احتمالی در مظاهره ۲۷ثور، دامن آن رهبران را خواهد گرفت.

حکومت در اقدام دیگر دست به دامن دیوارهای آهنی شده و با استفاده از کانتینرهای فراوان، چهار طرف ارگ ریاست جمهوری را دیوار کشیده و به صورت علنی کابل را به مانند دیوار برلین به دو بخش تقسیم کرد.

اما نشر این لیست گمانه زنی هایی را در مورد شماری از رهبران به وجود آورد که از ابتدا در جنبش روشنایی بود و در این لیست شامل نمی شد.

همزمان با نشر لیست گانیزیون کابل، شماری از رهبران که از ابتدا با جنبش روشنایی بودند، در نشست های اخیر و سرنوشت ساز این جنبش اشتراک نکرده و گمانه زنی ها بیشتر از قبل شد.

۲۷ثور فرارسید، رهبرانی که نامشان در لیست گارنیزیون کابل شامل نبود، در مظاهره حضور نداشتند و حضورشان چند گمانه و ظن را به دنبال داشت؛ در ابتدا اینکه شاید این رهبران از عواقب مظاهره ترسیده و هشدار گارنیزیون، مقام های امنیتی و هشدار حکومت را جدی گرفته اند؛ دوم اینکه غایبان در مظاهره در دام سیاست مانده و به نوعی امتیازگیری کرده و مردم را در مظاهره تنها ماندند و سوم این که جدایی از کرسی قدرت و مقام را تحمل کرده نمی توانند.

به هر حال، هر کدام از ظن ها در مورد عدم حضور این افراد در مظاهره ها که درست باشد، غیابت رهبران سیاسی و جهادی که داشته هایشان را مدیون فداکاری مردم هستند نباید فراموش کنند که دور بودن از مردم و یاهم تنها گذاشتن آنها در میادین مهم، انزوا و تنهایی را برای آنها به دنبال خواهد داشت.

تجربه این گونه رفتارها، نوعی بی اعتمادی بین مردم و رهبران را به دنبال دارد و این روند بازهم انزوا رهبران را تقویت می بخشد و رهبر بدون مردم، شاید به مانند چاقویی کُند باشد.

ادامه این روند به مردم نیز گوشزد می کند که رهبران امتیازطلب، کرسی طلب و قدرت جو برای آنها نمی توانند رهبری کنند و مردم نیاز به فردی دارند که در روزهای دشوار در کنار آنها بایستند و حلال مشکلات آنها باشند.

با این همه، تظاهرات ۲۷ ثور جنبش روشنایی با حضور کسانی که بودند و غیابت کسانی که نبودند خاتمه یافت و گفته شده است که روند تحرکات مدنی این جنبش تا زمان تصمیم قناعت بخش حکومت ادامه خواهد داشت.

Author

About Author