همسایه ها باید در افغانستان بجنگند!؟

امریکا بعد از سال ۲۰۰۱ و حادثه یازدهم سپتمبر به صورت گسترده در افغانستان حضور یافته و طالبان و القاعده را دشمن خود دانستند.

از آن زمان تا حال، همه ساله میلیون ها دالر برای جنگ افغانستان مصرف شده و در این بین، شمار زیادی از مردم به شمول زن و کودک، نیروهای امنیتی داخلی و خارجی جان باخته و یا معیوب، معلول و زخمی شدند.

امریکا بارها به همین بهانه که طالبان و القاعده را نابود خواهد کرد، حضورش در افغانستان را مستحکم تر ساخت و راه حل آرامش در افغانستان را نیز راه حل نظامی عنوان می کرد.

جورج بوش و باراک اوباما در مدت ریاست جمهوری شان در امریکا همه ساله بر مصرف جنگ افغانستان می افزودند و در عین حال به دیگر کشورها از جمله و عراق و سوریه نیز لشکرکشی کرده و قدرت طلبی کردند.

اینکه در جنگ افغانستان هدف نگه داشتن تروریزم و جنگ در منطقه و جلوگیری از گسترش آن به غرب بود، شکی نیست و همین علت باعث شد تا شماری از کشورهای اروپایی نیز با امریکا همگام باشند.

اما از جناح دیگر، دولت مردان افغانستان بارها بر شریک ساختن کشورهای همسایه در راه حل های صلح تاکید داشتند که به دلیل هدف امریکا و از سوی دیگر دشمنی واشنتگن با شماری از آنها از جمله ایران، مانع این کار می شد.

نکته جالب اینکه حالا و با گذشت بیش از ۱۷ سال از حضور امریکا در افغانستان، رئیس جمهور این کشور به صراحت گفته است که «امریکا پولیس جهان نیست» و باید کشورهای همسایه افغانستان از جمله هند، پاکستان، روسیه و دیگر کشورها خودشان در جنگ افغانستان شرکت کنند.

دونالد ترامپ، در نشست شب گذشته کابینه امریکا گفت که از کارکرد جم متس، وزیر دفاع پیشین ایالات متحده، در مدیریت جنگ افغانستان راضی نیست.

وی که همیشه از طولانی شدن جنگ امریکا در افغانستان ابراز ناراحتی کرده بود، اینبار گفت که کشورهای منطقه باید برای مهار نمودن تهدید دهشت افگنی از افغانستان، خود دست به اقدام شوند.

رئیس جمهور ایالات متحده گفت: «هند در آنجا [منطقه] است، روسیه در آنجا است، پاکستان در آنجا است؛ آنها باید در آنجا [افغانستان] بجنگند.»

در عین حال، ترامپ بر جنگ بین طالبان مسلح و گروه تروریستی داعش اشاره کرده و گفته است که امریکا نباید در جنگ بین این دو گروه مداخله کند.

به گفته وی طالبان و داعش در بخش هایی از افغانستان بر ضد یک دیگر می جنگند و امریکا نباید در این میان وارد عمل شود.

«طالبان دشمنان ما هستند. داعش دشمنان ما هستند. چهار پنج هفته پیش به جنرال های ما یک ساحه را نشان دادم که در آن طالبان اینجا اند و داعش اینجا و هردو با هم می جنگند. من گفتم که چرا نمی گذاریم که آنها با هم بجنگند؟ چرا ما در این میان وارد می شویم؟»

این اظهارات در حالی از سوی رئیس جمهور امریکا بیان می شود که بر اساس توافقنامه دو جانبه کابل و واشنگتن، این کشور موظف است تا در مواقع تهدید، به افغانستان کمک کرده و فعالیت نظامی داشته باشد.

در عین حال، واگذاری جنگ بین طالبان مسلح و داعش، نوعی شانه خالی کردن از مسوولیت است؛ در حالی که گفتگوهای صلح با حضور نماینده ویژه امریکا برای افغانستان داغتر از همیشه شده است.

اینکه در پی گفته های تازه رئیس جمهور امریکا چه نهفته است، می توان به وضوح پی برد که افغانستان باید میدانی برای نبرد بین کشورهای منطقه باشد تا امریکا به راحتی هرچه بیشتر به اهداف قدرت طلبانه اش برسد؛ ضمن اینکه مداخله آشکار واشنگتن در امور کابل است.

نباید فراموش کرد که مردم افغانستان به هیچ عنوان اجازه مداخله آشکار برای هیچ یک از رهبران دیگر کشورها را در امور داخلی کشورشان نمی دهند.

یعنی که امریکا تصمیم گیرنده اصلی در مورد آینده و سرنوشت افغانستان است و خودش را «بادار» اصلی کشوری می داند که مردمی وطن دوست دارد.