نارضایتی مردم، جنگ کندز را دوامدار کرد

12109280_1688220904730080_4823155154861162412_nیازده روز از سقوط شهر کندز به دست طالبان و جنگ در این شهر و حومه آن می گذرد و این شهر همچنان آرام نیست و مردم زندگی عادی ندارند.

در این مدت، شهر کندز، چندین بار بین نیروهای امنیتی و طالبان دست به دست شده و هر روز و یا هر ساعت، نوعی حکومت به خود دیده و در چوک مرکزی آن نیز بیرق های سه رنگ افغانستان و سفید طالبان، پایین و بالا شد.

هرچند که از دیروز، حکومت نیروهای امنیتی شکل ثابت تری گرفت و تا حال بخش های عمده شهر به دست آنهاست؛ اما زندگی عادی همچنان در این شهر به صورت کامل برقرار نیست.

مردم کندز به ولایت های همجوار تخار، بدخشان، بغلان، بلخ و حتی کابل پناهنده شدند و وضعیت زندگی آنها نیز رضایت بخش نیست و مشکلات زیاد را با فرارسیدن فصل سرما پشت سر می گذارند.

در مورد کندز گفته شد که طالبان با استفاده از تعطیلی های عید قربان به خانه های مردم نفوذ کرده و این شهر را بعد از حمله از حومه ها، از داخل سقوط دادند که در زمان سقوط، والی محترم و رئیس امنیت ملی این ولایت در خارج از ولایت بسر می برند و والی کندز نیز به گفته خودش «هر کس اجازه رخصتی دارد و من هم از رخصتی هایم استفاده کرده و به تاجیکستان آمدم.» در زمان سقوط در تاجیکستان حضور داشت.

اما نکته مهم، دوامدار شدن جنگ در این شهر است که یازده روز را در بر گرفته و معلوم نیست که آیا این شهر امروز یا فردا به صورت کامل از گزند طالبان در امان می ماند و یا جنگ همچنان ادامه خواهد داشت.

دوامدار شدن جنگ کندز، نگرانی نماینده گان مجلس را نیز به دنبال داشت.

وحید مژده، کارشناس مسایل سیاسی در گفتگو با خبرگزاری خاورمیانه می گوید که دلیل اصلی دوامدار شدن جنگ کندز، «قدرت» طالبان نیست، بلکه به شکلی نارضایتی مردم کندز از حکومت است.

به باور وی، حکومت باید رضایت مردم را جلب کرده و بتواند با استفاده از نیروی بشری، شهر را در کنترول خود در آورده و دیگر زمینه سقوط آن را نیز فراهم نکند.

در عین حال، عتیق الله امرخیل، کارشناس آگاه امور نظامی به خاورمیانه گفت :«جنگ است، در مقابل هم انسانهاست، ما نمی دانیم و عجله داریم که چرا جنگ زود خلاص نمی شود.»

به گفته وی، در جنگ باید طرف مقابل به خوبی ارزیابی شود، جنگ به خوبی مدیریت شود، معلومات کافی از دشمن در دست باشد و هماهنگی لازم بین نیروهای جنگی فراهم و ایجاد شده باشد تا جنگ به «پیروزی» بیانجامد.

اما منبع معتقد است که دوامدار شدن جنگ کندز به این دلیل است که حکومت مردان، بجای تقدیر از نیروهایی که در صف مقدم جنگیده اند، همیشه بالای کسانی اعتماد می کند که سابق «اندیوال» آنها بوده اند که این امر باعث می شود تا این نیروها مورال خود را از دست داده و با خود بگویند :«ما می جنگیم؛ اما دیگران تقدیر می شود.»

امرخیل باورمند است که سوق و اداره جنگ کندز باید به دست وزارت دفاع ملی، لوا و یا قول اردوی ملی باشد که توانایی جنگ در کوچه و پس کوچه ها و خانه با خانه را دارد.

وی هرچند به نیروهای موازی با اردوی ملی اشاره نکرد؛ اما از وجود اربکی ها یاد کرده و اظهار داشت که این نیروها هیچ وقت در یک شهر و یا کوچه جنگ نکردند و تجربه این کار را نیز دارند و برای اینکه در وقت کم به هدف رسیده شود، باید نیروهای موازی را از کنار نیروهای امنیتی کنار زد.

این کارشناس مسایل سیاسی افزود که موجودیت تفنگ سالاران به نام اربکی باعث شده تا بالای مردم ظلم و ستم شده و دارایی آنها به غارت برده شود که این امر باعث نارضایتی مردم شده و دوامدار شدن جنگ کندز را به دنبال داشت.

امرخیل معتقد است که در ایجاد و تجهیز اربکیها مقام های عالی رتبه دولتی نیز دست دارند.

اما چرا کندز هدف قرار گرفت؟

به باور وحید مژده، سقوط کندز توسط طالبان نوعی حرکت نمادین بود؛ اما قدرت خود را نیز نشان دادند که ۱۴ سال پس از حملات امریکا، هنوز هم قدرتمند هستند؛ اما اینکه مردم این ولایت از حکومت راضی نیستند، باعث شد تا مردم در کنار طالبان باشند و جنگ را دوامدار بسازند.

وی معتقد است که طالبان آن چیزی که میخواستند (نشان دادن قدرت شان) را به دست آوردند و اگر عقب نشینی هم کنند، ضعف حکومت افغانستان را ثابت ساخته اند.

در عین حال، عتیق الله امرخیل می گوید که کندز از نظر جئوپولیتیک دارای دو اهمیت برای طالبان بوده:

اول اینکه کندز به عنوان شاهراه، شمال شرق افغانستان را به شمال غرب اتصال می دهد و نزدیک به تاجیکستان و آسیای مرکزی است که نظر به برنامه های طالبان، می تواند مکان مهمی برای حضورشان باشد.

دوم اینکه، کندز به عنوان گدام افغانستان یاد می شود و ولسوالی خان آباد در حقیقت می تواند تمام افغانستان را نان بدهد که از این نظر هم حایز اهمیت است.

هرچند وی باورمند است که این نکات و اهمیت ها از سوی خود طالبان تعیین نمی شود و کسانی که همه آنها را می شناسند این تصمیم ها را میگرند؛ اما می گوید که دشمن احمق نیست و هوشیار است و باید با آنها به شکل اساسی برخورد شود.

ولایت های همجوار متاثر از جنگ کندز!!

اما بعد از جنگ کندز، ولایت های همجوار به ویژه بغلان، تخار و دورتر از آنها بدخشان متاثر از این جنگ شده و مردم این ولایت ها در کنار اینکه میزبان شمار زیادی از پناهجویان کندزی بودند، نوعی رعب و ترس را از ناامنی در ولایت شان در خود دیدند.

برای حل این مشکل و جلوگیری از نفوذ ناامنی در این ولایت ها، به ویژه تخار و بدخشان، صلاح الدین ربانی، وزیر امور خارجه کشور به این ولایت ها سفر کرده و از «بسیج مردمی» بر علیه طالبان و شورش آنها خبر داد.

ربانی در این سفر، طالبان را دشمن تمام اقوام کشور دانسته و اظهار داشت که آنها از تجاوز، چور و چپاول اموال مردم و ناامنی و وحشت دریغ نمی کنند و باید از بین بروند.

وی با اشاره به گسترش نا‌امنی‌ها در شمال کشور گفت: «ما در تخار و بدخشان شورای دفاع مردمی را تشکیل داده‌ایم که هدف از آن همکاری با نیروهای امنیتی در مناطق شان است.»

ربانی افزود که اگر سران و فرمانده هان جهادی در کنار نیروهای امنیتی باشند و همکاری کنند، هیچگاه مخالفان مسلح موفق نمی ‌شوند این ولایات را نا‌امن سازند و با این کار جلو نا‌امنی‌ها گرفته خواهد شد.

خبرگزاری خاورمیانه

کابل -افغانستان

Author

About Author