مردم قربانی قدرت طلبی رهبران و حکومت

13819418_10201781109725199_1897505901_n.pngکابل، پایتخت افغانستان بار دیگر شاهد یک حادثه خونین بود؛ این حادثه در بین افراد و مردمی صورت گرفت که برای استفاده از حق قانونی شان (مظاهره) به خیابان ها ریخته بودند.

دوم اسد برای مظاهره ای که از سوی «جنبش روشنایی» راه اندازی شده بود به یک روز تاریک تبدیل شد و شماری از خانواده ها در سوگ عزیزانشان نشسته و شمار دیگر نیز در شفاخانه ها در انتظار مرخص شدن عزیزانشان هستند.

شاید در بین زخمی های این حادثه نیز باشد کسانی که دیگر قادر به ادامه زنده گی عادی نباشند و بخش های عمده ای بدنشان (دست، پا، چشم، گوش و …) را از دست داده اند.

به هر حال، در این بین طرف های درگیر در این قضیه (رهبران کهنه و جدید جنبش روشنایی و حکومت) یکدیگر را مقصر فاجعه دوم اسد می دانند.

در دوم اسد و زمانی که مظاهره کننده گان با ممانعت نیروهای امنیتی تصمیم به حضور و برپا کردن خیمه در چهارراهی دهمزنگ کابل را می گیرند، انفجارهای نیرومندی رخ می دهد.

در این انفجارها بیش از ۳۰۰ تن شهید و زخمی می شوند که سهم شهیدان در این حادثه تا حال ۸۳ نفر است که خود نشان دهنده مصیبت دار شدن حداقل ۸۳ فامیل است.

این مظاهره دومین مظاهره جنبش روشنایی برای حق طلبی نسبت به انتقال لین برق ۵۰۰کیلوولت ترکمنستان از مسیر بامیان بود که مظاهره اول (در ماه ثور) با حضور گسترده مردم بدون کدام مشکل برپا شده بود.

پیش از مظاهره دوم، شماری از رهبران جهادی هم نوا با مردم، «جنبش روشنایی» را تشکیل داده و در کنار آن بودند که تنها چند روز مانده به مظاهره از این جنبش کناره گیری کرده و با حکومت یکجا شدند.

این کناره گیری برای جنبش روشنایی چندان محسوس نبود و هنوز هم شماری از رهبران با آن یکجا بودند؛ اما رهبران باقی مانده همچنان به خواسته های خود پافشاری داشتند و مردم را نیز با خود داشتند.

اما به یکباره شماری از رهبران کلان مردم در جنبش روشنایی یک روز مانده به مظاهره دوم اسد از موضع خود برگشته و جنبش روشنایی را ترک کردند؛ با این حال شماری از رهبران جوان در کنار مردم مانده و به گفته خودشان به حق طلبی شان ادامه دادند.

این رهبران در کنار این که گفته می شود دولت از آنها وقت خواسته بود تا موضوع برق (توتاپ) بازنگری شود؛ بر موضع خود ایستادگی کرده و از مردم خواستند تا در مظاهره شرکت کنند.

پیش از این مظاهره مقام های امنیتی کابل از احتمال انجام حملات انفجاری و انتحاری در جریان مظاهره نیز خبر داده بودند؛ اما عزم «مردم سالاری» مظاهره کننده گان با توجه به این گفته ها نیز جزم بود و مظاهره انجام شد.

رهبران تازه جنبش روشنایی نیز با توجه به تمام تهدیدهای اعلام شده، مردم را از طریق رسانه های اجتماعی و جمعی به مظاهره دعوت کرده و خودشان نیز در صف اول قرار گرفتند.

اینکه چرا این مظاهره راه اندازی شد، سوالی است که همه گان به سود خود پاسخ می دهند.

اما چیزی که مهم است در انفجارهای انجام شده در بین مظاهره کننده گان جنبش روشنایی در چوک شهدا (دهمزنگ) بازهم مردم غریب و مظلوم کشور جان باخته و زخمی شده اند؛ عاملی که در بیش از ۹۰درصد رویدادهای ناامنی در کشور رونما می گردد.

در این بین، اگر رهبران کهنه و یا جدید جنبش روشنایی امتیازهای شخصی دریافت کرده اند؛ تنها منفعت شخصی بوده و مردمی که از جان و دل مایه گذاشته و برای مردم سالاری جان داده اند، هیچ منفعتی نبرده و خانواده های آنها داغدار شده اند.

این رهبران هرکدام وظیفه، جایگاه، امکانات و درآمد خوبی دارند و برای آنها انتقال برق از مسیر سالنگ و یا بامیان هیچ تفاوتی ندارد؛ جز اینکه از اینگونه موارد به عنوان ابزار فشار بر دولت استفاده کرده و بعد از آن، مردم قربانی قدرت طلبی آنها می شوند و تنها یک یا دو روز تاثر از حادثات و تلفات برخاسته از انفجارها به وجود می آید.

همین چند روز تاثر نیز به نوعی می تواند زمینه را برای نفوذ دوباره رهبران در بین مردم فراهم کند و بازهم جایگاه از دست رفته احتمالی خود را به دست آورند.

حال سوال این است که اگر رهبران کهنه جنبش روشنایی از هرگونه حادثه باخبر بوده اند؛ چرا مانع مظاهره نشدند و چرا برای حفظ جایگاه خود و جان مردم اقدام لازم انجام ندادند و رهبران جدید این جنبش نیز چرا برای رسیدن به منافع احتمالی شان، با جان مردم بازی کردند؟

همچنین از دولت نیز این سوال وجود دارد که با توجه به تمام تهدیدات امنیتی، چرا از احتمال آن با تدابیر جدی تر جلوگیری نشد تا بدون خونریزی، خواست های مردم سالاری هواداران جنبش روشنایی پاسخ داده شود؟

در هر صورت، مردم افغانستان همیشه قربانی قدرت طلبی ها و فرصت طلبی هایی است که هیچ منفعتی برای خود آنها ندارد و تنها داغ و مصیبت رهروان آن برای خانواده هایشان باقی می ماند.

با این حساب، مسوولیت فاجعه دوم اسد و قربانی شدن مردم مظلوم به عهده کیست؟

Author

About Author