غنی؛ انتقام از خشم جنرال دوستم در شبرغان را می‌گیرد؟

جنرال عبدالرشید دوستم، چهره­ای که در برهه های پر خم و پیچ تاریخ و نظام های سیاسی مختلف کشور از جبهه های جنگ گرفته تا مسایل کلان سیاسی پیشروی های چشمگیری داشته و به باور شماری، این رهبر قومی در تبارز و جایگاه یابی ترک­تباران نقش ارزنده­ای داشته است.

دوستم که پس از سقوط حکومت داکتر نجیب در شمال افغانستان با گرد آوری قوای نظامی بزرگی، در برابر رقیبانش جنگید و حتی بانکنوت های قابل چلندی بنام حزبش (جنبشی) به چاپ رسانیده و سایه سر برای فراریان کابل در شمال شد.

پس از برچیده شدن دامنه حکومت طالبان با مداخله نظامی امریکا و روی کار آمدن حکومت انتقالی به رهبری حامد کرزی، این رهبر قومی بیشتر در محراق توجه قرار گرفت و در دوره های انتخابات ریاست جمهوری که در دوره نخست خود کاندیدا بود؛ در مراحل بعدی از وی و پایگاه قومی اش در به قدرت رسیدن استفاده های اعظمی صورت گرفت.

بار نخست دستمال های گل­سیب جنرال کمر کرزی را بست و او را به کرسی ریاست جمهوری رسانید و در دور بعدی هم چپن های دست بافت زنان ترک­تبار بر شانه غنی انداخته شد و قدم های لزران او را در راه رسیدن به قدرت استحکام بخشید.

جای جنرال در کجای گلیم سیاست است؟

با آنکه در دو دور ریاست جمهوری حامد کرزی و با مستحکم شدن پایه قدرت، رابطه ارگ با جنرال دوستم آهسته آهسته به تیره­گی کشید، تا سرحدی که با مداخله مستقیم امریکا با منفجر ساختن بمب صوتی در فضای شهر شبرغان وی را تهدید کردند.

با گذشت کم­تر از یک دهه انحطاط سیاسی جنرال، رسیدن اشرف غنی به قدرت که با حمایت مستقیم و جانفشانی ها زیاد رهروان این رهبر “کاریزماتیک” رقم خورد و امیدواری های ترکتباران به آن همه وعده های چرب و رنگین به باد فنا سپرده شد، حتی بازیگر اصلی قدرت رحمی بر این هم­پیمانش هم نکرد.

قضیه ننگین “ایشچی” که به باور برخی ها توطئه است و چندمین پله برای انزوای قدرت جنرال بشمار می­رود. حالا تا حدی کاری بوده و به گمان اغلب “به تبعید” سیاسی معاون نخست ریاست جمهوری افغانستان به ترکیه انجامیده است.

این بازی های سیاسی ارگ در برابر جنبش در ذهن آدمی روزی را تجسم می­کند که جنرال دوستم، اشرف غنی را پس از ختم مرحله نخست انتخابات سال ۱۳۹۳ “به قهر” از قصرش در شبرغان راند و دروازه ها را به رویش بست.

بعد از ختم دوره نخست انتخابات که نتایج آن پذیرفته نشد و قرار شد انتخابات به دور دوم برود؛ اشرف غنی در حضورداشت جنرال دوستم و شماری از بزرگان ترکتبار، طرفداران وی را به بی­کفایتی در قبال رأی آوردن برایش متهم می­کند و می­گوید: “در دور دوم نباید چنین بی کفایتی صورت بگیرد” این گفته آقای غنی خشم جنرال را بر می­انگیزد و در همان مجلس، اشاره به حاضرین می­گوید که این ملت (ترکتباران) بازیچه دست هر کسی نیست که بالای شان فرمایش و امر کند.

جنرال، مجلس را ترک گفته و می­گوید که دیگر من و اشرف غنی معامله و رابطه­ای (سیاسی) نداریم.

به نقل از یکی از حاضران مجلس، دست و پاچه­گی اشرف غنی را فرا می­گیرد و در نهایت تلاش ساعت ۲ شب یکی از بزرگان شبرغان که از افراد نزدیک و رفیق خاص جنرال بود را می­آورند تا او را دوباره بخاطر ادامه کار با اشرف غنی را قناعت دهد که ازین طریق او دوباره راضی می­شود.

نشست شماری از چهره های ترکتبار که در دو روز گذشته با اشرف غنی در ارگ صورت  گرفته و در این نشست گویا آنان خواستار داده شدن سهمیه ترکتباران در حکومت شده اند و ریس جمهور غنی هم سخن های آنان را با آب و تاب شنیده؛ آیا داد از خشم جنرال در شبرغان را می­گیرد؟

میزبانی ریاست جمهوری از چهر های چون شاکر کارگر، نورالله سادات، سید انور سادات، نورمحمد قرقین، محمد عالم ساعی و نقیب‌الله فایق، که روزگاری بدون اجازه رهبرشان حتی انجام کار کوچکی در مسایل سیاسی برای شان مهال بود، پهلو های تازه کاستن از جایگاه و محبوبیت جنرال را در میان هواخواهانش بر ملا می­سازد.

محور اصلی صحبت ها درین نشست که توجه حکومت مرکزی به انکشاف و بازسازی شمال و راه یابی کادرهای ترکتبار در رده های بلند دولتی بوده، تا حدی کاخ ریاست جمهوری به این خواست ها بگونۀ سر تکان داده است.

با آنکه تلاش های پی­گیری در قبال به میز محاکمه کشانیدن معاون نخست ریاست جمهوری از سوی برخی حلقات معین در ارتباط به پرونده احمد ایشچی به شدت جریان دارد؛ اگر این تازه بریده ­گان نوازش دیده از خوان “رهبر” در معامله با ارگ طرف خوبی واقع شوند و در گماشتن کادرهای ازبیک که در یک دوره نامعلوم و بی سرنوشتی به سر می­برند نتیجه خوبی بدست بیاورند، آیا می­توانند در مراحل بعدی به اندک جایگاه مردمی این جنرال کارکشته دست بیابند؟

اما تجربه های گذشته و پیکار نفس گیر “رهبر” نشان می­دهد که او جایگاه اش را با پیمودن کم و بیش از ۴۰ سال در اعماق قلب هزاران هواخواه اش حک کرده است و باورها بر این است که تا جنرال در حیات است جایگاه اش در میان مردم همان است که بود.

محراب الدین ابراهیمی-خبرنگار زون شمال

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *