شش جدی، درسی که تا حال نگرفته ایم

قشون سرخ شوروی به تاریخ ششم جدی سال ۱۳۵۸ وارد کشور شده و به صورت رسمی به افغانستان تجاوز کردند.

به گزارش خبرگزاری خاورمیانه، امروز برابر است با ششم جدی ۱۳۹۴، سی و ششمین سالروز ورود قشون سرخ شوروی به کشور و فروپاشی حکومت حفیظ الله امین.

ششم جدی سال ۱۳۵۸ خورشیدی در تاریخ کشور به عنوان روز اشغال افغانستان از سوی ارتش سرخ شوروی سابق ثبت شده است.

با کودتای هفتم ثور ۱۳۵۷، حفیظ الله امین، استادش نورمحمد تره کی را به قتل رسانده و بر کرسی قدرت نشست؛ اما اعمال و کارکردهای وی نگرانی های عمومی را به دنبال داشت.

قتل عام های بیشمار و تهدید روشنفکران، متنفذین، روحانیون، علما و رهبران سیاسی، وضعیت به را حدی ساخت که شوروی نسبت به امین بدگمان شده و در تاریخ شش جدی وارد افغانستان شد و در اولین اقدام، حفیظ الله امین رئیس جمهوری وقت را در قصر دارالامان به قتل رسانده و ببرک کارمل را به تخت ریاست جمهوری نشاند.

به باور همه گان از همین روز بود که سیاه روزی های مردم و ملت افغانستان آغاز شد و بنیاد جنگ های داخلی گذاشته شده و شمار زیادی از مردم مهاجرت را به زنده گی در خاک آبایی شان ترجیح دادند.

این اشغال که باعث ویرانی زیربناهای افغانستان، شهادت، معلولیت و مهاجرت میلیونها افغان گردید و از اذهان نسل امروز و فردای کشور، فراموش ناشدنی میباشد.

روس ها بیش از یک دهه به صورت سرتاسری به شکنجه و قتل عام ملت مظلوم، بی پناه و شریف افغان دست زدند و باعث آوارگی ها و ایجاد نابسامانی هایی شدند که تاکنون دامنگیر کشور و ملت است.

تجاوز شوروی به افغانستان چنان تبعاتی برای افغانستان در پی داشت که حتی اکنون افرادی که می خواهند آن حادثه را یادآوری کنند از آن به عنوان روز سیاه در تاریخ افغانستان نام می برند.

سید عسکر موسوی، کارشناس مسایل سیاسی در گفتگو با خاورمیانه از ششم جدی به عنوان یک روز تاریخی نه تنها در افغانستان بلکه در سراسر جهان می داند.

به گفته وی، این روز آغاز فروپاشی یکی از قدرتهای بدون انکار جهان بشریت بود و شروع آزادی خیلی از کشورهای دنیا از چنگ این ابرقدرت نام گرفت.

موسوی اظهار داشت :«از همین روز بود که افغانستان از یک کشور غیرمهم به یک کشور مهم جهانی بدل شده و توجه همه گان به سوی آن جلب شد.»

وی باورمند است که افغانستان هرچند در زمان تجاوز شوروی و بعد از آن قربان ها و ویرانی های زیادی را تحمل کرد؛ اما زمینه ساز آزادی شمار زیادی از کشورهای دنیا بود.

منبع افزود که از همان زمان ثابت شد که افغانستان برای «خودش» نمی جنگد و قربانی نمی دهد و در این بین دو طرفی هستند که منافع خود را از جنگ در افغانستان می برند.

چرا جنگ نیابتی؟

سید عسکر موسوی معتقد است که ضعف مدیریت حکومت های کابل باعث شده است از همان ابتدا افغانستان میدان نبرد دیگر کشورها باشند.

به گفته وی، جنگ در افغانستان همیشه بدبختی و سیاه روزی را برای مردم به دنبال داشته است و برای کشورهایی بانی این جنگ، منافع شخصی در پی داشته است.

موسوی می گوید که عدم حضور رهبری افغانی در حوادث بعد از ششم جدی، باعث شده است تا حوادث وحشتناکی به دنبال داشته باشد و جای تاسف است که در این جنگ، خود افغانها قربانی داده اند.

منبع باورمند است که هنوز هم پس لرزه های ششم جدی در کشور احساس می شود و مردم از این ناحیه رنج می برند و ضعف مدیریت حکومتی باعث شد تا دستاوردهای چهار دهه ثبات از بین رفته و شیرازه سیاسی حکومت از هم بپاشد.

بعد از ششم جدی

اما از ششم جدی و حضور ارتش سرخ شوروی در کشور ۳۶ سال می گذرد و این کشور هم بعد از ده سال از این حادثه از هم پاشید و چند پارچه شد؛ با این حال افغانستان بعد از ششم جدی چطور است؟

سید عسکر موسوی می گوید که بعد از این رویداد و شعله ور شدن جنگ های داخلی، افغانستان به کشورهای خارجی وابسته شد و این وابستگی حالا بیشتر از آن زمان شده است.

به باور وی، ششم جدی هیچ وقت به عنوان یک روز خوش یاد نمی شود و از همان زمان و حالا افغانستان یک ابزار سیاسی مورد استفاده قدرت های جهان قرار گرفته است.

با این حال، تجاوز شوروی به افغانستان تنها برای کشور و مردم افغانستان گران تمام نشد، بلکه شوروی نیز در این تجاوز ده ساله، در حدود ۱۴۴۵۰ سرباز کشته و بیش از ۴۹ هزار زخمی را به ارمغان برد و در کنار آن نیز شمار زیادی از سربازان این کشور ناپدید شدند.

بالاخره شوروی در تاریخ ۲۶ دلو ۱۳۶۷ افغانستان را ترک کرد؛ اما از همان زمان تا حال افغانستان روی آرامی را ندید و این شرایط در شرایط فعلی نیز حکمفرماست.