سرنوشت سلاح های متروکه امریکا در افغانستان

حضور نظامی امریکا و متحدانش و تداوم جنگ دوازده ساله در کشور افغانستان را به انبار بزرگ از تسلیحات امریکایی مبدل ساخته است که درتما م گستره افغانستان پخش گردیده است با رسیدن به فصل خروج نظامیان امریکا و قرار گرفتن در آستانه دوهزار و چهارده یعنی ختم ماموریت جامعه جهانی و امریکا در قبال افغانستان تمام فکر و اندیشه دولت مردان قصر سفید به این قضیه معطوف گردیده است که که چگونه به جمع اوردی این تسلیحات پراکنده پرداخت ؟

گیرم که این چالش بزرگ جمع اوری تسلیحات را دولت مردان امریکا دور زدند ولی مشکل اصلی انتقال این تسلیحات به امریکا سر جایش باقی است .

به گزارش خبر گزاری خاور میانه به نقل از اکسپرس نیوز پاکستان اطاق فکر ایالات متحده امریکا نگران این است که اگر تجربه باقی گذ اشتن تسلیحات نظامی شوروی را در افغانستان تکرار کند بیم آن می رود که این آهن پاره ها بار دیگر دوباره در زراد خانه های داخلی و خارجی ترمیم گردند و راز ساختاری آن فاش گردد . واین ر یسک را امریکا به هیچ عنوانی بر نمی تابد .

و از طرف دیگر گزینه انتقال این تسلیحات نیز چالش ساز و جنجال بر انگیز است در قدم نخست برای پروژه انتقال بیش از شش ملیارد دالر هزینه تخمین زده شده است برای اینکه این تسلیحات را بتوان از خاک افغانستان بیرون برد بایستی ایالات متحده امریکا شش ملیارد دالر هزینه کند که این گرینه با در نظر داشت تورم اقتصادی و افت شاخص اقتصاد امریکا تقریبا محال به نظر می رسد .

براساس گمانه زنی های که اخیر پالیسی سازان و اطاق فکر ایالات متحده امریکا در این ارتباط داشتند این گزینه را مردود دانسته اند و تجربه انتقال سلاح را از عراق به کویت و بعد از طریق اب به امریکا را در قبال افغانستان محال دانستند .

باید راهکار تازه براین بیرون رفت از این مشکل جست تا هم کم هزینه باشد و هم سهل و آسان از این رو به فکر این افتادند تا تسلیحات نظامی را از طریق مرز چمن بین افغانستان و پاکستان به کراچی انتقال دهند و بعد از طریق آب به ایالات متحده امریکا و یا یکی از کشور های که با این کشور پیمان استراتیزیک در منطقه دارد .

اما نا دیده نباید انگاشت که این گزینه نیز در نفس خویش چالش بر انگیر است وضعیت نا به سامان امنیت داخلی پاکستان و حضور گروهک های افراطی طالبان در طول جاده ها و اقدام به از بین بردن قطار های اکمالاتی نیرو های ناتو این گزینه را نیز دولت مردان ایالات متحده امریکا مردود دانسته اند و از خیرش گذشته اند .

ارزش این آهن پاره ها در بازار جهانی بیش از هشتاد میلیون دالر تخمین زده شده است که حرص به دست اوردن این تسلیحات را در درون کشور های منطقه برانگیخته است .

چنانچه کشور هندوستان بیش از همه کشور های دیگر برای دست یازیدن به این تسلیحات وقت و پول هزینه کرده است چنانچه که با سیاستهای دوگانه اش هم به گروهک های تروریستی که در امتداد جاده ها قراردارند پول می دهد تا مسیر راه را نا امن سازند و از طرف دیگر با مقامات کشور های افغانستان و پاکستان روابطش را گرم نگهمیدارد تا این پروزه انتقال را به بن بست بکشاند و ا مریکا را تشویق به فرو ش این تسلیحات سازد

اما ناگفته نباید گذاشت که برفرض خرید این تسلیحات توسط هندوستان باز هم موانع انتقال آن سر جایش باقی میماند زیرا باید این کشور همکاری و هماهنگی پاکستان را با خود داشته باشد که با تیر گی روابط دیپلماتیک این دوکشور امریست تقریبا محال هندوستان شاید مشکل امنیت مسیر انتقال این تسلیحات را در مسیر راه از مرز خیبر پشتونخواه تا واگه با حزب تحریک انصاف و شاخه اتحادی تحریک انصاف حل سازد اما حکومت جدید خیبر پشتونخواه اصلا و ابدا گذشته از ان خطر حملات طالبان بر کاروانهای انتقال این تسلیحات سر جایش باقی است .

این مسیر انتقال از چمن تا واگه خیلی طولانی است و خطر بر انگیز و همچنان از کراچی تا ممبی خیلی خسته کن است .

باوصف این چالشها حامد کرزی چندین بار برای چانه زنی فروش این تسلیحات به هند سفر کرده است .

این در حالیست که افغانستان و هند دخالت در قضیه انتقال پایپ لاین های گاز از ایران به پاکستان دارند و از طرف دیگر هند همواره کوشیده است که روند از بین بردن کاروان های اکمالاتی ناتو را در طول جاده ها در داخل خاک پاکستان شتاب بیشتر بخشد تا امریکا را وادار به فروش این تسلیحات سازد .

امریکا با در نظر داشت این چالش ها شاید تصمیم براین داشته باشد تا این تسلیحات را کمک به صنعت فولاد سازی افغانستان سازد اما مطمئن نیست که این تسلیحات در داخل کوره ها ذوب گردد شاید به کشور های همسایه فرو خته شود و یا بعداز ذوب شدن دو باره تعمیر گردند و بازار جنگ و قاچاق اسلحه را در منطقه گرم نگهدارد .

فرضیه ها وگمانه ها این را نیز می رساند که امریکا شاید تمام این تسلیحات را به پاکستان کمک کند اما بیم از این دارد که مبادا نقشه های ساختاری و مواد به کار رفته شده در فن آوری اسلحه سازی اش لو رود و از طرف دیگر گمان این می رود که پاکستان با چین طی یک تعامل راز ساختار این تسلیحات را به ان کشور بفروشد در حالیکه چین خود یکی از خریداران پروپا قرص این تسلیحات پنداشته می شود .

آنچه مایه نگرانی برای امریکا است نبود وقت کافی برای پرداختن به این مسئله نیز می باشد امریکا باید در سی ویکم دسامبر دو هزار و چهارده تمامی نیرو های خودش و سربازان ناتو را از افغانستان تخلیه کند که چیزی بیش از پانزده ما فرصت لازم برای این کار را ندارد وانگهی باید در حاشیه مسدله خروج معضل فروش و یا انتقال این تسلیحات را به یکی از کشور ها حل سازد .

این در حالیست که امریکا تا اکنون یک اقدام جدی برای فروش و یا انتقال این تسلیحات نکرده است که برای انتقال کدام گزینه را در دستور کار قرار داد و یا اگر پای فروش در میان اید بهترین گزینه کدام کشور خواهد بود .

این در حالیست که افغانستان و هندوستان بیم این را دارد که مباد پاکستان با امریکا روی این مسدله به توافق برسند و از این تسلیحات زراد خانه های اسلحه سازی پاکستان رونق پیدا کند که خطرجدی به هردو کشور به شمار میرود .

ولی مایه دلگرمی این کشور ها نیز روی این مسئله قرار دارد که پاکستان تمکن و توانایی پرداخت هشتاد میللیون دالر را موازی با راه انداختن صنعت فولاد سازی ندارد .

اما انچه در خور تامل بیشتر است این است که در قرار دادی که بین امریکا و پاکستان در راستای عبور کاروان های خروجی نیرو های امریکایی از خاک پاکستان تنها به مسدله عبو ر نیرو ها از داخل خاک پاکستان اشاره شده است .

به بارو بعضی از تحلیلگران اگر بنا باشد که انتقال این تسلیحات توام با خروج نیر و های امریکایی از خاک پاکستان صورت گیرد باید امریکا در این زمینه از یک صراحت لهجه بر خوردارباشد که تاسی و یکم دسامبر سال دو هزارو چهارده فرصت اندکی باقیست

حال تمام این امر بر می گردد به این که آیا پاکستان می تواند از این فرصت طلایی نهایت استفاده را ببر د و این تسلیحات را در دورن کوره های ذوب آهنش هدایت کند تا وضعیت نا به سامان اقتصادی اش را سر وسامان بدهد اما با هدر دادن این فرصت وضعیت اقتصادی پاکستان وارد فاز های خطرناکتری خواهد شد که مهار ان خیلی مشکل به نظر می رسد .

اما تدوام این وضعیت سر درگمی در لایه های امنیتی در افغانستان را بیشتر خواهد ساخت چنانچه در سایه همین مسئله روابط افغانستان و پاکستان و هندوستان گراف های بالا و پائین را خواهی پیمود و در نوسان باقی خواهد ماند .