ریکا، افغانستان را به کجا می برد؟

recca-VI-890x395_c-890x395_cششمین نشست سازمان همکاریهای اقتصادی منطقه ای برای افغانستان (ریکا) امروز به میزبانی وزارت امور خارجه کشور برگزار شد.

اولین دور این نشست ها نیز در سال ۲۰۰۵ به میزبانی افغانستان برگزار شده و دوره گذشته نیز به میزبانی تاجیکستان برگزار شده بود که بیشتر بحث بالای مسایل اقتصادی به ویژه در افغانستان بوده است.

اما در ششمین دور این نشست، گفته می شود که بیشتر مسایل تامین انرژی و ترانزیت افغانستان مطرح بحث شد که این نشست به عنوان یک نشست خوب برای رشد اقتصادی افغانستان و کشورهای منطقه معرفی شد.

هدف از ششمین نشست ریکا، جلب علاقه کشورها برای انطباق پروژه‌ها با فرصت های موجود در کشورهای عضو است.

تقویت بنادر، امکانات ترانزیتی و تطبیق پروژه خط آهن بین چین، قیرغیزستان، تاجیکستان، افغانستان و ایران و پروژه خط آهن بین تاجیکستان، افغانستان و ترکمنستان و همچنین پروژه راه لاجورد که افغانستان را از راه ترکمنستان به دریای خزر، گرجستان و اروپا وصل می‌کند از موضوعات مورد بحث این اجلاس خواهد بود.

در این نشست، هیئت‌های بلندپایه از ۳۰ کشور و ۴۰ سازمان منطقه‌ای و بین‌المللی حضور پیدا کرده اند که برای دو روز در کابل گردهم می آیند و گفته می شود که روز جمعه، روز اصلی این کنفرانس است و هیئت‌های کشورها به سطح وزیران در این نشست اشتراک خواهند کرد.

به گزارش خبرگزاری خاورمیانه، خلیل کرزی، معین سیاسی وزارت امور خارجه در مراسم افتتاح این نشست اظهار داشت که «ریکا» فرصت خوبی برای رشد اقتصادی کشورهای منطقه است.

به گفته وی، تولید، انتقال و فروش انرژی از عوامل مهم برای رشد اقتصادی منطقه به ویژه افغانستان است که از ناحیه با کمبود و مشکلات زیادی دست به گریبان است.

کرزی اظهار داشت که پروژه کاسا ۱۰۰۰ از جمله پروژه هایی است که می تواند در رشد اقتصاد افغانستان کمک ویژه ای کند.

معین سیاسی وزارت امور خارجه بیان داشت که کشورهای عضو این سازمان برای رسیدن به اهداف خود راهی طولانی در پیش دارند؛ اما می توانند پیشرفت های مثبت داشته باشند.

وی اظهار امیدواری کرد که کشورهای عضو ریکا بتواند بالای پروژه های کوچک تر بحث کرده و به نتیجه برسند تا زودتر به نتایج آن برسند و امید می رود که کارها و برنامه های مطرح شده در این نشست، نتایج عملی نزدیک به ۱۰۰ درصد داشته باشد.

به باور وی، زمانی رفاه و پیشرفت در کشورهای منطقه ایجاد می شود که این کشورها با هم کار کنند و مفکوره های خود را شریک بسازند.

حکمت خلیل کرزی تصریح کرد که افغانستان آماده گی لازم برای همکاری با کشورهای منطقه را در همه سطوح دارد و این همکاریها می تواند به صورت دوجانبه، سه جانبه و یا چند جانبه صورت گرفته و عملی شود.

وی ترانزیت را در نزدیک شدن کشورها به یکدیگر مفید دانسته و گفت که بهبود روابط از طریق خط آهن یکی از نزدیکترین و سهل ترین راه های اتصال کشورها به یکدیگر است.

در عین حال، عبدالستار مراد، وزیر اقتصاد کشور در این مراسم اظهار داشت که افغانستان در حال حاضر به کمک های خارجی نیاز دارد؛ اما دولت در تلاش است تا عایدات مردم را افزایش دهد.

به باور وی، کاهش ارزش پول افغانی در بازارهای جهانی یکی از نگرانی های اقتصادی افغانستان است که در صورت انجام پروژه های اقتصادی کلان در منطقه، این نگرانی قابل رفع خواهد بود.

وزیر اقتصاد، افزایش تولیدات داخلی را برای بلند بردن عواید مردم افغانستان مفید دانسته و افزود که برای این کار نیاز به سرمایه کافی است؛ اما درحال حاضر سرمایه های کشور در حال فرار هستند که برای جلوگیری از آن باید با همکاری کشورهای عضو ریکا، پروژه های منطقه ای روی دست گرفته شود.

مراد حضور سکتور خصوصی در پروژه های ریکا را دارای نقش تعیین کننده دانست و بیان داشت که به دلیل مشکلات مالی، پروژه های زیادی در طول سال جاری «تمویل مالی» نشدند.

وی پروژه دهلیز چابهار را از موضوعات مهمی دانست که می تواند مشکلات مالی افغانستان را به خوبی حل کند و از موضوعات مهم ریکا باشد.

از سوی دیگر، غلام فاروق نظری، نماینده مردم هرات در مجلس نماینده گان در گفتگو با خاورمیانه، نشست ریکا را برای افغانستان مفید دانست به شرطی که گفته های این نشست جامه عمل بپوشد و در حد حرف باقی نماند.

به باور وی، اگر کشورهای عضو ریکا به گفته های خود در زمینه برق و خط آهن، صادقانه همکاری داشته باشند، افغانستان می تواند از این نشست، مفاد زیاد را به دست آورد.

نظری تصریح کرد که تا حال افغانستان نتوانسته از نشستهای دیگر، مفاد به دست آورد و نشست های سابق، موثر نبوده است؛ اما اگر جدیت لازم در کار باشد، نشست تازه ریکا می تواند موثریت لازم را داشته باشد.

گفتنی است که در حال حاضر، افغانستان به عنوان پل ارتباطی کشورهای آسیای میانه و مرکزی ایفای نقش می کند و تجدید «راه ابریشم» توسط ریکا، این نقش را برجسته تر می سازد و افغانستان از ناحیه، تولید، انتقال و فروش انرژی و تجارت در منطقه مفاد زیاد به دست می آورد.

اما تمام این مفادها وابسته به مدیریت لازم از سوی مقام های کشور بوده و نیازمند این است که از منابع بشری سرشار در کشور به خوبی استفاده صورت گیرد.

Author

About Author