روایات تلخ از حادثه خونبار شفاخانه سردارمحمد داود خان

شواهد، یافته ها و گفته های موجود از حمله مهاجمان بر شفاخانه ۴۰۰ بستر سردار محمد داودخان، نشان می دهد که در این رویداد خونبار و وحشتناک، عواملی آشنا دست داشته و باید به صورت جدی بررسی شود.

هرچند که دولت اعلام کرده است که در این حمله ۳۰ تن جان باخته و شماری نیز مجروح شده اند؛ اما گفته های شاهدان عینی این رویداد، روایت های تلخی را به دنبال دارد.

آنچه از گفته های این شاهدین به دست می آید این است که در رویداد حمله بر شفاخانه ۴۰۰ بستر سردار محمد داودخان، تعداد زیادی جان باخته که در بین آنان، کودکان و زنان زیادی نیز شامل است.

آژانس خبری فرانسه بر اساس گزارشی که طی آن ادعا کرده است، از نوار تصویری به دست آورده؛ گفته است که این حمله صحنه های باورنکردنی از قساوت را به دنبال داشته است.

در بخشی از این گزارش آمده است که یک بانوی پرستار، مریضی را با استفاده از چوکی متحرک انتقال میدهد و حمله کننده این پرستار را میکشد و مریض که در این چوکی نشسته بر می خیزد و با مهاجم قول میدهد.

مهاجمان قربانیان را «ملحد» خطاب می کنند و حتی گلوی یک دانشجوی بانو را پس از هدف قرار دادن او با گلوله؛ با چاقو می بُرند.

در این گزارش به نقل از شاهدان عینی آمده است که شمار مهاجمان هفت تا ده نفر بوده و در یک چشم بهم زدن در بیشتر طبقه های شفاخانه جا گرفته و یا از قبل حضور داشته اند.

مهاجمان با نقشه شفاخانه آشنایی داشته و تلاش ورزیدند به بخش وی آی پی، نفوذ کنند.

شاهدان گفته اند دست کم یک و یا دو تن از مهاجمان مسلح ستاژرانی بودند که اخیراً از دانشگاه ننگرهار بعنوان ستاژر به شفاخانه سردار محمد داودخان آمده بودند.

مهاجمان به تمام اتاق های شفاخانه حمله کرده، بجز دو اتاق که در آن مجروحین طالبان مسلح مداوا می شدند.

مهاجمان بطور منظم با افراد ناشناس در تماس تلیفونی بودند و در دهلیزها چند بار فریاد «زنده باد طالبان» سر داده اند.

اسلحه و مهمات احتمالاً با استفاده از بالون گاز موترهای گاز به داخل شفاخانه انتقال داده شده بود.

دست کم یکی از مهاجمان به زبان پنجابی صحبت کرده و بیرحمی مهاجمان قابل وصف نیست، حتی کودکان را در آغوش مادران شان به گلوله بستند.

در عین حال، داکتری دیگر که از این رویداد جان به سلامت برده، می گوید که در این رویداد ۲۵۰ تن جان باخته اند.

به گفته وی، پس از انفجار، صدای رگبار گلوله نزدیک ‌تر و نزدیک‌ تر شنیده میشد، تا اینکه صدای گلوله باری از طبقه ای که آنها بودند، به گوش رسید، تروریست ها هر اتاق را جداگانه می گشتند، و هر کی سر راه شان می آمد را می کشتند.

در اتاق ها به الماری لباس ها گلوله‌ باری می کردند، تا اگر کسی داخل شان پنهان شده باشد، نیز نابود شود. با تمام کنج و کنار اتاق ها بلد بودند، هیچ جای از چشم شان پنهان نمانده بود.

این داکتر گفته است که راحت صدای تروریست ها را می شنیده که آنها با هم به زبان پشتو حرف می زدند، و قدم زنان اتاق ها را باز کرده و بر هرچه دم چشم شان می آمد، گلوله می پاشیدند.

به گفته وی، صدای یکی از تروریست ها برایش آشنا بوده و مطمئن بوده که صاحب این دو صدا را می شناسد؛ به باور وی این صدای یکی از همکاران روزهای گذشته وی بوده است.

این داکتر از دولت می خواهد که این قضیه را به صورت جدی مورد بررسی قرار داده و عاملین آن را نیز با شدیدترین مجازات، مورد بازخواست قرار دهد.

هرچند که تا حال دولت و به صورت ویژه وزارت دفاع در این رابطه اظهار نظر رسمی نکرده است؛ اما مردم انتظار دارند تا زوایا و جزئیات این حمله مرگبار را در مکانی که بیش از ۲۵۰ فرد مسلح و محافظ در آن حضور دارد را بدانند.

مردمی که در این حمله شمار زیادشان، یتیم شده و یا هم دختر، پسر، برادر و خواهر خود را از دست دادند، حق این را هم دارند که بدانند عزیزانشان به کدام «گناه» کشته شده اند.