داعش در پی جنگ مذهبی و حکومت غرق در سکوت

افغانستان مرکز تقابل قدرت‌های بزرگ شده است و این تقابل از مردم عام قربانی می‌گیرد و حکومت وحدت ملی در قبال همه قربانی‌ها سکوت اختیار کرده است.

اما این سکوت را گاهی با تقبیح می‌شکند و گاهی با یک بیانه‌ای عوام‌فریبانه؛ هر روز نیروهای امنیتی در جنگ تعریف ناشده از سوی حکومت قربانی می‌شوند و مردم عام در حملات انتحاری.

این روزها قدرت‌های بزرگ قصد دارند که جنگ مذهبی را دامن بزنند و با آماج قرار دادن تکیه‌خانه، مساجد و مناطق شیعه‌نشین در تلاش هستند تا جنگ را در افغانستان «قومی» جلوه دهند.

حکومت افغانستان چنان در سکوت غرق است که فقط با یک اعلامیه مطبوعاتی خود را براعت می‌دهد و این را نمی‌داند که جان انسان‌ها ارزش بیشتر دارد؛ همه زد و بندهای سیاسی بر سر کرسی‌های بیشتر، برای قوم خاص است و این کار امنیت را مختل می‌کند و امنیت و اقتصاد لازم و ملزوم همدیگر استند و اگر این موارد نباشد، زمینه ایجاد شغل نیست و جوانانِ ما یا معتاد می‌شوند و یا به مهاجرت روی می‌آورند و در دولتی که جغرافیا، نفوس، حاکمیت و حکومت تعریف شده نباشد، حکومت مشروعیت ندارد.

بحث همین‌جا تمام نمی‌شود؛ سکوت شورای علمای سنی و شیعه افغانستان هم در اینجا جای حرف دارد و این شورا همیشه برای عادی‌ترین موارد فتوا می‌دهد ولی در موارد خاص مثل قول اردوی شاهین، مسجد باقرالعلوم، مسجد الزهرا، مسجد جوادیه هرات، فاجعه میرزاولنگ، تکیه‌خانه امام زمان و ده‌ها حمله دیگر فتوایی نداده‌اند؛ حتی مردم را به اخوت و برادری دعوت نکردند که این برای علمای دین معلوم است که خداوند در روز محشر از اینها بیشتر می‌پرسد.

نهادهای حقوق‌بشری بیشتر دولتی استند و در دست حلقه خاص به گروگان گرفته شده‌اند و همیشه بر موارد خاص که حکومت می‌خواهد مهر نقض حقوق‌بشری را می‌زنند؛ ولی برای شهید شدن ده‌ها نمازگزار و مسلمانی که در ماه‌های اخیر قربانی حملات داعش و طالب شده‌اند و فاجعه میرزاولنگ صدای خود را بلند نکرده‌اند و شاید این‌ها منتظر حکومت استند و این خود نقض حقوق‌بشر به حساب می‌آید.

بالاخره چه کسی برای این مردم که همیشه قربانی می‌دهند پاسخگو است!؟ حکومتی که مشروعیت خود را از دست داده؟ آدم‌های رده اول امنیتی کشور که خود توسط والی بلخ متهم به ایجاد تشنج استند؟ شورای علمای سنی و شیعه که تا هنوز هم ساکت استند؟ نهادهای‌های حقوق‌بشری و جامعه مدنی؟ بالاخره چه‌کسی امنیت عبادتگاه‌ها، سرک‌ها، ولایت‌ها و این کشور را خواهد گرفت و چه‌کسی برای خون این همه مردم دادخواهی خواهد کرد؟

ندیم پارسینا