خود کرده را نه درد است و نه درمان!!

انتخابات مجلس نماینده گان بعد از جنجال های زیاد و تقریبا گذشت دو سال از موعد مقرر در سراسر کشور به غیر از ولایت غزنی برگزار شد.

برگزاری این انتخابات از همان ابتدا با چالش ها و مسخره بازی هایی همراه بود، انتخاباتی که باید در یک روز برگزار می شد، به دلیل مشکلات تخنیکی و یا هم برنامه ریزی شده در دو روز برگزار شد که انتخابات قندهار به همین دلیل با یک روز تاخیر برگزار گردید.

انتخابات ۲۸و ۲۹ میزان برگزار شد و نوبت به افتضاح در اعلام نتایج رسید و در این بین روسا و اعضای کمیسیون های انتخاباتی تغییر کردند و بعد از نزدیک به شش ماه نتایج نهایی ولایت ها اعلام شدند.

در برگزاری انتخابات شماری از نماینده گان، گفته هایی مطرح شد مبنی بر اینکه نامزدان انتخابات برای برنده شدن حاضر به مصارف هنگفت بودند و بسیاری از مردم هم با دریافت پول به پای صندوق های رای رفتند و رای شان را بر اساس مسایل مادی استعمال کردند تا شایسته سالاری.

همین امر و عدم حضور نماینده گان شایسته به تعداد لازم در مجلس باعث شده تا از ابتدای آغاز به کار نهاد «قانون گذار»، هیئت اداری تشکیل نشده و نماینده گان هم هر روز به سر و کله هم بزنند.

از ابتدای آغاز به کار مجلس تا حال که نزدیک به سه ماه می گذرد، هنوز هم رئیس تعیین نشده است و در حالی که دو دوره انتخابات برگزار شد؛ اما نفوذ برخی از قدرت طلبان حکومتی اجازه نداد که نتیجه دور دوم انتخابات عملی شود.

همه چیز از یک «نقطه» بر یک برگه رایدهی شروع شد تا جایی که روز گذشته (۲۹جوزا) درگیری های فیزیکی نماینده گان با شکسته شدن میز ریاست همراه شد.

در ابتدا به نماینده گان مردم در مجلس باید گفت که با کارهای انجام شده، به اشک، درد، خون و صدای مردمی که بیشتر آنها زیر خط فقر زنده گی می کنند، تمسخر کردید و اساسی ترین روش های قانون مداری و قانون گذاری در نهادی به عنوان «قانون گذار» محروم هستید.

حاکمیت ملی و مردمی را با منافع خودتان اشتباه گرفته اید و «خدا را شکر که عده ای رای ندادند.»

اما با مردم و شهروندان کشور؛ شهروندی که رای اش را در بدل ۵۰۰ افغانی فروخت؛ سزاوار همین پارلمان و همین نماینده گان است.