حکمتیار؛ هر جا که حرف از نفاق باشد سخنرانی می‌کند

گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلام افغانستان یکی از چهره جهادی است که سالها از کشور دور بود و در کمپ شمشتوی پاکستان زندگی میکرد و در حکومت وحدت ملی با پا در میانی شورای صلح افغانستان نام اش از لست سیاه امریکا حذف شده و خواست سران مجاهدین به افغانستان آمد و حکومت با پول کمک‌های خارجی‌ها برایش خانه و امکانات فراهم کرده است.

گلبدین حکمتیار از روزی که به افغانستان آمد و در لغمان پشت تربیون ظاهر شد دنبال نفاق است و این نفاق از کجا میاید و چرا این همه به اقوام دیگر بدبین است هیچ کس نمی داند اما بعضی‌ها به این باور استند که حکمتیار عقده ۲۰ساله دارد؛ ۲۰ سال دوری از وطن و امکانات و حال یک باره به امکانات رسیدن و مهم جلوه دادن جز عقده گشایی کار دیگر نیست.

افتخاری که حکمتیار داشت که بودنش در لست سیاه امریکا بود و این افتخار را شورای صلح افغانستان به موافقت خودش ازش گرفتند و باری گفته بود که اگر یک سرباز امریکایی در افغانستان باشد امت محمد رسول الله نباشم که به افغانستان بیایم که عساکر امریکایی بود که به افغانستان آمد و حال روند افزایش این سربازان هم ادامه دارد.

در ولایت هرات یک جوان هنگام سخنرانی بوت‌هایش را به سوی حکمتیار پرتاب کرد و این کار سبب شد که رسانه های جهانی حتی به این موضوع بپردازند و این اوج انزجار و نفرت مردم را نشان میدهد که به یک آدم دارند.

از روزی که حکمتیار به افغانستان آمده است گاهی استاد زبان فارسی دری میشود که به مردم گوشزد می کند که این واژه مربوط کدام زبان میشود و این واژه مربوط کدام زبان، گاهی هم زبان به نفاق افگنی باز می کند و هر چه عقده دارد برون می ریزد و اقوام دیگر را همواره نادیده میگیرد.

پارادوکسی که در سخنان حکمتیار همواره وجود دارد همه را نگران کرده است یک بار از انتخابات حرف می زند و یک بار هم اقوام دیگر را اخطار میدهد و گاهی هم به شخصیت های سیاسی کشور می تازد و همین که فهمید که افغانستان و مردم افغانستان به تکنالوژی روز همراه استند و این حرف‌ها را همه می شنوند از حرفی که می زند منکر میشود و هزاران کار دیگر است که همه حیرت زده شده اند.

در سخنرانی خود چند روز قبل میان بزرگان قوم یکی از ولایت های افغانستان صحبت میگرد و ایران، روسیه و امریکا را متهم به این می کند که نمی گذارند انتخابات در افغانستان برگزار شوند در حالی که همه میدانند منافع این سه کشور به هم  نمی خواند و این سه کشور هیچگاه در مورد افغانستان منافع مشترک ندارند و از تنش های اخیر میان ایران و امریکا هم شاید بیخبر باشد و از قضیه برجام که نخواهد چیزی بداند.

حکمتیار در بخش دیگر از سخنان خود از ساختار حکومت شکایت کرد و گفت که روسیه، ایران و امریکا در کانفرانس بن اشخاص و افراد خود را جابجا کردند و حال هم میخواهد که حکومت موقت را تشکیل بدهند.

اما این طرف امریکا و جامعه جهانی چه میخواهد؟ واقعن چرا سطح معلومات رهبر یک حزب در افغانستان این قدر پایین باشد که از اطلاعات دست اول رسانه‌ای روز چیزی برایش کسی نگویند.

در بخش دیگر از سخنان خود از این که جنگ بالای یک قوم جریان دارد حرف می زند و می گوید که از ۱۰۰نفر مهاجر ۹۰ نفر آن از قوم پشتون استند و جنگ بالای مناطق پشتون نشین بیشتر است و همه مناطق در شمال و جنوب که مربوط پشتون های میشود ناامنی است.

شبیه همین حرف های حکمتیار، یک بار رییس جمهور اشرف غنی در مورد زندان بگرام گفته بود و یک بار هم رییس جمهور پشین حامد کرزی در این مورد چیزهای گفته بود.

حال کسی نیست به رهبر این حزب بفهماند که بیشترین تلفات را در صفوف نیروهای مسلح حکومت مردم تخار، بدخشان، پنجشیر، اندراب و… میدهند و انتحاری که در کابل میشود تنها تاجیک های کشته نمی شوند و یا در انتحاری که در غرب کابل میشود تنها هزاره ها قربانی نمی دهند و یا هر قوم دیگر؛ با این ابراز نظرهای نفاق افگنانه که حکمتیار دارد فکر نمیکنم جای پای میان مردم باز کند.

نسل جوان افغانستان بیشتر روحیه همدیگر پذیری، تساهل، مدارا را دارند و این روحیه برای آبادی و آزادی افغانستان کمک می کند تا این کشور را ما بسوی شگوفایی ببریم.

اگر همه حکومت های نیم بند یک و نیم دهه نمی بود و جنگ می بود در افغانستان ما چه حاصل می کردیم و با این همه امکات که امروز داریم و این همه سطح سواد که بلند رفته است آن روز دور نیست که ما افغانستان را سرپای خودش ایستاد کنیم و دیگر کسی بنام قوم و ملیت و مذهب نتواند فریب بدهد.

 

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *