جلوگیری از کشت خشخاش و پیامد های آن در افغانستان

شواهد نشان داده است که پیامدهای مبارزه با مواد مخدر، با توجه به تخصیص منابع، تاریخچه روابط اجتماعی و نوعیت تقسیم قدرت در محلات و مناطقی که در آن تولید تریاک صورت می گیرد، از هم متفاوت است.

به گزارش خبرگزاری خاورمیانه، یک تحقیق تازه واحد تحقیق و ارزیابی افغانستان (AREU) تاکید می کند که اگرچه وضع ممنوعیت بر کشت خشخاش در برخی مناطق افغانستان تاثیرات اندکی بر زندگی ساکنان آن دارد.

اما در برخی مناطق دیگر، پیامد وضع این گونه ممنوعیت ها می تواند برعکس باشد و به فقر بیشتر ساکنان محل، از هم پاشیدن ساز و کارهای سیاسی محل و همچنین زمینه سازی برای افزایش تنش و شورشگری و نا امنی بی انجامد.

این گزارش تازه استدلال می کند که برخلاف درک معمول، رابطه میان ناامنی و تولید تریاک در مناطق روستایی افغانستان رابطه ای حتمی نیست، بلکه این رابطه در نتیجه برنامه های دولت برای مبارزه با تولید تریاک و همچنین نوع عدم مصئونیت اقتصادی که ساکنان روستایی در نتیجه این برنامه ها و سایر پالیسی های دولت با آن روبرو می شوند، بوجود میآید.

این تحقیق اگرچه این مسله را رد نمی کند که در کشت خشخاش، منافع اقتصادی گروه های شورشی نهفته است، اما تاکید می کند که تحقیقات عمیق تر در مناطق مختلف افغانستان نمایانگر رابطه ای به مراتب پیچیده تر میان نا امنی، شورشگری و تولید تریاک است.

دیوید منسفیلد، نویسنده این گزارش می گوید: “برای پالیسی سازان بسیار آسان است که کشت خشخاش را به گردن “طالبان” انداخته و استدلال کنند که گروه های شورشی مخالف دولت کشاورزان را به کشت خشخاش تشویق می کنند تا منافع اقتصادی خودشان را تامین کرده باشند.”

او می افزاید: “اما آنچه این تحقیق و سایر تحقیقات عمیق تر در عرصه تولید تریاک نشان می دهد، این است که تعداد قابل ملاحظه ای از ساکنان محلات در عین زمانی که از برنامه های بازسازی و کمکی دولت حمایت می کنند، از حضور گروه های شورشی نیز در مناطق شان طرفداری می کنند چون به باور آنها، حضور شورشیان در مناطق شان زمینه را برای حضور کمرنگ نیروهای دولتی و کشت خشخاش فراهم می کند.”

آقای منسفیلد می گوید: “این یک وضعیت بسیار پیچیده سیاسی است که در آن بسیاری از ساکنان روستایی تنها دریافت کنندگان منفعل کمک های دولت و حملات شورشیان نیستند، بلکه خود به عنوان عوامل سیاسی در محلات شان طوری عمل می کنند که زمینه برای تامین منافع خودشان فراهم شود.”

این تحقیق نمی گوید که برای مبارزه با تولید تریاک در افغانستان نباید هیچ کاری انجام داد؛ بلکه شواهد از دو منطقه زیر تحقیق (هلمند و ننگرهار) در این گزارش نشان می دهد که برای ممنوع قرار دادن کشت خشخاش، باید انتخاب ها و گزینه های متعددی در نظر گرفته شود تا آسیب های احتمالی آن، کمتر از مفاد آن باشد.

همچنین نیاز است تا تحلیل عمیق تری از عوامل و پیامدهای کشت خشخاش انجام شده و این تحلیل شامل پالیسی های توسعه ای دولت شود.

در این تحقیق، ولسوالی های جنوبی ولایت ننگرهار و منطقه کانال بغرا در شمال ولایت هلمند مورد مطالعه و ارزیابی عمیق قرار گرفته است. این مناطق جاهایی است که بحث مواد مخدر و شورشگری در آن، در سالهای اخیر از مباحث محوری بوده است.

در باره واحد تحقیق و ارزیابی افغانستان:

واحد تحقیق و ارزیابی افغانستان(AREU) یک نهاد مستقل پژوهشی مستقر در شهر کابل است که ماموریت آن آگاهی دهی و تاثیرگذاری روی سیاست ها و فعالیت ها از طریق انجام وعرضۀ تحقیقاتباکیفیت و مرتبط به پالیسی ها و راهکارها و انتشار نتایج به دست آمده است.