در حالی که هنوز جمع بندی مذاکرات هسته ای وین در کشورهای اصلی طرف مذاکره همچون ایران و آمریکا توسط مراجع ذی صلاح و پارلمان ها، بررسی و مورد تایید قرار نگرفته است و در حالی که از سند وین تحت عنوان «جمع بندی مذاکرات» یاد می شود و به لحاظ حقوقی و قانونی به امضا و تایید نهایی نرسیده است، آمریکا در تاریخ ۱۴ جولای گذشته با ارائه پیش نویسی به شورای امنیت سازمان ملل و در پی آن تصویب این سند به عنوان قطعنامه شورای امنیت، تلاش نمود تا ایران را در یک عمل انجام شده قرار دهد.
به گزارش خبرگزاری خاورمیانه، این قطعنامه که در شورای امنیت سازمان ملل متحد با اکثریت قاطع ۱۵ رای مثبت از ۱۵ عضو، توافق جامع هسته‌ای میان ایران و گروه ۱+۵ را تایید کرد؛ از کشورهای عضو سازمان ملل متحد می خواهد تا به اجرای مفاد توافق جامع هسته‌ای ملزم باشند.
در واقع می توان گفت که پس از به نتیجه نرسیدن فشارها و تحریم ها بر ایران از یک سو و افزایش ضریب نفوذ آن در منطقه و جهان از سوی دیگر، این قطعنامه را می توان تلاشی در راستای محدود ساختن قدرت ایران وکاهش نفوذ آن در کشورها از راه های دیپلماتیک ارزیابی کرد.
این قطعنامه با تایید «برجام» کوشیده است تا توافق وین را پیش از تصویب و پذیرش نهایی توسط کشورهای اصلی طرف مذاکره که عبارتند از ایران و آمریکا، تبدیل به تعهدی بین المللی برای ایران نماید حال آنکه هنوز پارلمان ایران و کنگره آمریکا، در آغاز راه بررسی و اعلام نظر نهایی این توافق هستند.
این بدین معناست که آمریکا با ارائه این پیش نویس و تصویب آن توسط شورای امنیت کوشیده است تا پیش از انجام نهایی مراحل توافق و اعلام پذیرش آن توسط ایران، ایران را ملزم به قبول توافق کند و در صورت عدم پذیرش توافق نامه از سوی ایران، مجازات ها را پیشاپیش تعیین کرده باشد.
آنچه در پی خواهد آمد نگاهی است تحلیلی به این قطعنامه که دارای ۱۲ بند مقدماتی و ۳۰ بند اجرایی است ، که متن برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) به عنوان سند A ؛ و یک بیانیه دیگر به عنوان سند B به آن پیوست شده است.
Author
About Author
