امضای توافقنامه صلح امریکا و طالبان

بعد از گذشت نزدیک به ۱۹ سال، امریکا در یک جنگ نابرابر و با مصارف گزاف، نتوانست طالبان را شکست بدهد و مجبور به امضای توافقنامه صلح با گروهی شد که برای نبرد با آنها به افغانستان آمده بود.

در ابتدا امریکا تصمیم داشت که از راه نظامی، طالبان را از بین برده و در افغانستان حضور داشته باشد؛ اما حالا و بعد از تجربه «طولانی ترین» جنگ، تصمیم دارد که طالبان را در افغانستان بگذارد و برخلاف تصور، خودش خارج شود.

واشنگتن و رهبران سیاسی آن بارها و بارها بر نابودی طالبان در افغانستان تاکید کرده و برای تحقق اهداف شان، مصارف هنگفتی انجام داده و در این راه، قربانی زیادی نیز برجا گذاشتند.

جان باختن صدها هزار تن از شهروندان کشور در نتیجه ناآرامی ها، انفجارها، حملات انتحاری، ماین های کنار جاده و حملات هوایی و در کنار آن زخمی، معلول و معیوب شدن هزاران تن دیگر، یکی از دستاوردهای حضور امریکا برای نابودی طالبان در افغانستان بود.

در عین حال، مصارف گزاف و سرازیر کردن پول های بی حساب به جیب دولتمردان، موسسه های خارجی، پروژه های بی پُرسان و به میان آوردن فساد اداری از دیگر دستاوردهای این حضور در افغانستان بود.

همچنین در این راه، شماری از نیروهای امریکایی و خارجی در چوکات ناتو و آیساف، دستاوردی بود که طولانی ترین جنگ امریکا برای خودش و هم پیمانانش بجا گذاشت.

اما حال و با گذشت نزدیک به ۱۹ سال، امریکا و رهبران آن تصمیم گرفته اند با گروهی که برای نابودی اش آمده بودند، مذاکره کرده و توافقنامه صلح امضا کنند.

این توافقنامه امروز (۲۹فبروری ـ ۱۰حوت) میان مقام‌های ارشد امریکایی و نمایندگان طالبان در حضورداشت برخی از نمایندگان کشورهای منطقه و جهان در دوحه، پایتخت قطر به امضا می رسد.

دفتر سیاسی طالبان در قطر می گویند که وزیران خارجه و نمایندگان ویژه حدود سی کشور و سازمان‌های معتبر بین‌المللی در مراسم امضای توافقنامه حضور خواهند داشت.

این در حالی است که دولت افغانستان از این مذاکرات به دور بوده و شاید برخلاف رهبران آن صورت می گیرد؛ چون در قدم اول هر صلحی باید برای مردم افغانستان صورت گیرد؛ اما این کار به دلیل اینکه طالبان حکومت را مشروع نمی دانستند، تنها بین امریکا و نماینده گان این گروه در قطر صورت گرفت.

هنوز مشخص نیست که از دولت افغانستان نماینده ای در زمان امضای توافقنامه صلح امریکا و طالبان در قطر حضور خواهد داشت یا خیر؟

صلحی که در بازه زمانی کوتاه انجام شده است؛ باید دید که چه دستاوردی برای مردم و رهبران حکومت دارد؟