افغانستان قربانی اهداف هند و پاکستان

708149پاکستان از زمان پیدایش یکی از کشورهای پر بحث و پرهیاهو در مورد افغانستان بوده است و از سویی هم با هندوستان در کشمیر، مرز مشترک و جنجالی دارد.

داشتن مرزهای جنجالی پاکستان تنها به هند ختم نمی شود و این امر در همسایگی افغانستان نیز دیده می شود و همگان مرز مشترک دیورند را یکی از عوامل برجسته مداخلات پاکستان در کشور می دانند.

مشکلات پاکستان با هندوستان بخاطر کشمیر از یک سو و انجام برنامه های اقتصادی و عام المنفعه هند در افغانستان از سوی دیگر نگرانی های اسلام آباد از نفوذ هند در افغانستان را بیش از پیش ساخته است.

در عین حال، حمایت علنی پاکستان از طالبان و شماری از گروه های مخالف حکومت کابل، بعد از هر حمله نگاه ها را به صورت ناخودآگاه به سمت اسلام آباد سوق می دهد.

و از سوی دیگر، هر کار خوب انجام شده هند در بخش های اقتصادی، کمک های بی بازگشت، ساخت زیربناها و تعمیرهای دولتی، ناخودآگاه نگاه ها را به سمت دهلی سوق می دهد.

اما این گفته ها، افغانستان را در بین منافع دو کشوری قرار داده که بیشترین صدمه نیز از ناحیه همین دو کشور به افغانستان می رسد که بیشتر آنها نیز از سوی اسلام آباد است.

به تازه گی نیز این رویکرد از سوی دو کشور و سازمان های استخباراتی آنها دیده شده است، هفته گذشته کنسولگری هندوستان در شهر مزارشریف آماج حمله دسته جمعی مهاجمان قرار گرفت.

این حمله و درگیری بعد از آن تا ۲۴ ساعت دوام کرد و بعد از آن نیز گفته شد که شش مهاجم از پا درآورده شد و بعد از این حمله عکس هایی در صفحات اجتماعی نشر شد که نشان میداد حمله کننده گان به زبان اردو صحبت کرده و به همین زبان نوشته هایی نیز بر دیوارها انجام دادند.

این حمله بازهم توجه ها را به اسلام آباد معطوف کرد و گویا قرار است همیشه این کشور بر خلاف وعده ها و گفته هایش برای صلح افغانستان عمل کند و منافع خود را بیشتر ترجیح می دهد.

و حالا که یک هفته از این حمله می گذرد، امروز (۲۳جدی) کنسولگری پاکستان در شهر جلال آباد هدف حمله قرار گرفته و هرچند این حمله به شدت حمله بر کنسولگری هند در شهر مزارشریف نبود؛ اما نهادی از کشوری را هدف قرار داد که بر خلاف پاکستان است.

حمله بر کنسولگری پاکستان از دو جهت اهمیت داشته و قابل تامل است، اول اینکه این حمله از سوی هند طراحی شده و به قصد جبران کردن حمله بر کنسولگری این کشور در مزارشریف راه اندازی شده است.

دوم اینکه این حمله هم از سوی استخبارات پاکستان برای تغییر ذهنیت ها از جانب هند راه اندازی شده است؛ حال اگر مورد اول درست باشد، نشان از جنگ نیابتی سختی برای افغانستان دارد که در تمام جنگ ها افراد ملکی و نظامیان افغانستان قربانی می شوند.

بعد از حمله بر کنسولگری هند، شمار زیادی از کارشناسان و رسانه های غربی نیز از جنگ نیابتی دهلی نو و اسلام آباد در افغانستان ابراز نگرانی کرده اند.

این نگرانی ها در داخل نیز وجود داشت و شورای ملی نسبت به جنگ نیابتی در کشور بارها نگرانی کرده و این مورد را نیازمند بررسی جدی دانسته و از کشورهای دخیل در کشور خواسته اند تا از افغانستان به عنوان مرکز رسیده گی به اهداف خود استفاده نکنند.

در جنگ نیابتی، کشور میزبان همیشه شاهد قربانی بوده و کشورهای «هیزم بیار» نیز به دنبال اهداف خود هستند و اصلا به فکر قربانی های این رویداد نیستند؛ چون از آنها قربانی گرفته نمی شود.

این گفته زمانی رنگ بیشتر می گیرد که نریندرا مودی، صدراعظم هند در افتتاح تعمیر جدید شورای ملی در کابل اظهار داشت که :«برای موفقیت افغانستان به همکاری و حمایت تمام کشورهای همسایه نیاز است و امیدوارم که پاکستان به یک پُل ارتباط میان آسیای جنوبی و افغانستان مبدل شود.»

جالب است که اکثر انتحاری ها و مهاجمان نیز شهروندان افغانستان هستند که از سوی سازمان های استخباراتی کشورهای منطقه مورد سوءاستفاده برای رسیدن به اهدافشان قرار می گیرند و قربانی های حمله نیز باشنده گان افغانستان در ولایت های مختلف هستند.

در این میان، باید افغانستان با اتخاذ سیاست خارجی مناسب، کارا و با درایت به کشورها و سازمان های بین المللی همکار که با آنها قراردادهای امنیتی و تفاهم نامه های همکاری دارد، بفهماند که از جنگ نیابتی در کشور جلوگیری کنند تا دامنه این جنگ و ناآرامی به دیگر مناطق سرایت نکند.

اما در صورت اینکه مورد دوم باشد؛ موضوع خطرناک تر است؛ چون اسلام آباد برای رسیدن به اهدافش و با طراحی خودش در پی خراب کردن روابط دهلی و کابل بدون دست داشتن هند در حملات ناامنی ها است.

موضوعی که به مانند گذشته خشم دهلی را به دنبال خواهد داشت.

همین جنگ های نیابتی دهلی و اسلام آباد است که باعث شده جوان های کشور به دلیل ناامنی و نبود کار، کشور را ترک کرده و قدرت اجتماعی در کشور نیز کاهش دهد.

به هر حال، راه حل برقراری صلح در افغانستان در این امر مهم نهفته است که پاکستان و هند از یک راه مشترک به پروسه صلح توجه کرده و از آن حمایت کنند.

Author

About Author