افغانستان بدتر از ۱۱سپتمبر ۲۰۰۱

هجده سال پیش جهان در یک شوک تروریستی فرو رفت، در سال ۲۰۰۱ یک شبکه تروریستی در اقدامی غیرقابل پیش بینی، با استفاده از هواپیما، به برج های دوگانه تجارت امریکا حمله کردند.

حادثه یازدهم سپتمبر از نگاه تلفات و خسارات و از لحاظ موقعیت و جغرافیای حادثه، شگفت آور و حیرت انگیز بود و ثابت کرد که بزرگترین و پیشرفته ترین نهادهای استخباراتی نیز شکست می خورد.

در جریان حملات یازدهم سپتمبر، ۲۹۷۷ نفر جانشان را از دست داده و دو بلندمنزل کاملا در آتش سوخت.

امریکا و حامیان جهانی اش برای انتقام از عاملان این حمله، تمام گزینه ها را روی دست گرفتند؛ حتی حمله آنها به افغانستان که کسی فکر نمی کرد به طولانی ترین جنگ امریکا تبدیل شود.

القاعده مسوولیت حملات یازدهم سپتمبر را به عهده گرفت و از سویی هم طالبان مسلح این گروه را در افغانستان جای داد و افغانستان به پایگاه امن القاعده تبدیل شد و «اسامه بن لادن» در مکانی امن و در کنار ملاعمر رهبر طالبان در قندهار مسکن گزین شد و فعالیت های تروریستی اش را سازمان دهی می کرد.

با آنکه پیش از این اقدام جدی و عملی بر علیه گروه های تروریستی صورت نمی گرفت؛ اما حملات یازدهم سپتمبر، توجه امریکا و حامیانش را تغییر داد و فعالیت های تروریستی را جدی گرفتند.

به همین دلیل افغانستان محور توجه و تمرکز جامعه جهانی برای مبارزه با تروریسم قرار گرفت و بعد از آنکه طالبان از خواست امریکا مبنی بر دست برداشتن از حمایت القاعده، ممانعت کرد، نظامیان امریکا و حامیانش به افغانستان وارد شدند.

در گام های نخستین مبارزه با هراس افگنی با یک اراده قوی آغاز شد و امریکا با شعار نابودی طالبان پای به افغانستان گذاشت و به همین خاطر حمایت جهانی را نیز با خود داشت و بسیار زود نتیجه داد، نظام طالبانی به عنوان حامی تروریسم در کشور سقوط کرد و مراکز آموزش گروه های تروریستی در افغانستان برچیده شد و رهبران القاعده به کشورهای همسایه فرار کردند.

بعد از آن ایجاد حکومت انتقالی، موقت و ریاست جمهوری حامد کرزی در کشور رخداد و امریکا و حامیانش همچنان به عنوان کمک کننده گان و حامیان درجه اول حکومت باقی ماندند.

اما روند مبارزات در سال های بعد به مانند سالهای اول باقی نماند، سیاست بازی ها، منفعت طلبی ها و ناهماهنگی ها سبب رکود و خمودگی مبارزه با تروریسم در افغانستان شد.

غفلت، فساد اداری و ناهماهنگی در بنیان های حکومتی زمینه ساز ورود و فعالیت های دوباره طالبان و دیگر گروه های هراس افگن در افغانستان شد و این گروه ها کم کم قدرتمند شده و طالبان بخش های بیشتری را به کنترول خود درآوردند.

مبارزه با هراس افگنی در افغانستان با همه شواهد که طالبان از سوی پاکستان حمایت شده و رهبری می شوند، برخلاف خواست مردم افغانستان پیش رفت و امریکا و حامیانش کمتر فابریکه ‌های تولید تروریزم در کشور همسایه را مدنظر گرفتند.

عدم توجه به خواست مردم باعث نوعی درماندگی کشورهای عضو ناتو و به ویژه امریکا در مواجهه با شبکه های تروریستی در افغانستان شد که نتیجه و برایند همان غفلت، سکوت و بی توجهی در سال ۲۰۰۴ به بعد، باعث تقویت دوباره طالبان شد.

طالبان با حمایت پاکستان فعالیت های خود را از روستاها و مناطق کوهستانی افغانستان آغاز کرد و عدم توجه امریکا و حامیانش که شاید نوعی سیاست بود، باعث شد این گروه هر روز قوی تر شده و نفوذش نیز افزایش یابد.

در عین حال، عدم اقدام علیه منابع اصلی و سرچشمه‌ های تولید و تمویل ترور و تروریست، مبارزه با این گروه را دشوارتر ساخت و به نوعی «حیات خلوت» برای تروریستان ایجاد شد.

اما حالا با گذشت ۱۸ سال، امریکا در یک شکست سیاسی و اشتباه تاریخی، نوعی مشروعیت به طالبانی داد که به بهانه حمله یازدهم سپتمبر قصد نابودی آن را داشت.

۹ ماه پیش امریکا مذاکرات با طالبان را بدور از چشم حکومت افغانستان در دوحه قطر آغاز کرد و به نوعی به طالبان مسلح مشروعیت داد.

این مشروعیت فرصت تبلیغاتی و مانورهای سیاسی برای طالبان را فراهم کرد و این گروه هر روز امتیازطلبی بیشتری را خواستار شدند تا اینکه رئیس جمهور امریکا روند مذاکرات را متوقف کرد.

هرچند که مشخص نیست، بازی تازه امریکا در قبال افغانستان چه خواهد بود؛ اما اگر واشنگتن به مانند روزهای اول، گروه طالبان را حامی و پشتیبان گروه های تروریستی اعلام کرده و مبارزه با این گروه را در اهداف اولیه خود می گنجاند، امروز شاهد این همه ناامنی و کشتار در خاک افغانستان نمی بودیم.

حال با گذشت ۱۸ سال از حادثه یازدهم سپتمبر و حوادث بعد از آن، افغانستان بیشتر از گذشته شاهد ناامنی است و در جریان روزهای اخیر چند ولسوالی در تخار و فراه به کنترول طالبان درآمده و این گروه بیشتر از گذشته فعالیت دارد.

روند اتفاقات اخیر از سوی امریکا تنها با چند روز باقیمانده به انتخابات ریاست جمهوری، این روند ملی را تحت الشعاع قرار داده و اذهان عامه را مشغول خود ساخته است.

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *