آینده زنان افغانستان چطور است؟

توافقنامه صلح امریکا و طالبان یا به عبارتی «دولت امارت اسلامی» نگرانی ها و صحبت های زیادی را به همراه داشت و برای هر بخشی مهم است.

زلمی خلیلزاد بعد از ۹ دور مذاکره، سرانجام اعلام کرد که توافقنامه تهیه شده و منتظر امضای رئیس جمهور امریکا و رهبران طالبان است.

هرچند که تا حال ارگ ریاست جمهوری واکنش جدی و رسمی نسبت به این توافقنامه نشان نداده است؛ اما گفته می شود که بعد از امضای آن تلاش برای فراهم کردن زمینه گفتگوهای بین الافغانی آغاز می شود.

اما نکته مهم و یکی از نگرانی ها در کنار اینکه کارشناسان بارها گفته اند، امضای توافقنامه به افزایش جنگ و ناآرامی می انجامد.

فوزیه کوفی، نماینده پیشین ولایت بدخشان در مجلس نماینده گان و یکی از فعالین حقوق زن در گفتگو با خبرگزاری خاورمیانه اظهار داشت «در هر نوع آن زنان بیشترین صدمه را دیدند، صرفنظر از گفتگوهای بین الافغانی که چه می شود، تشویش و نگرانی برای زنان است و هر روز قربانی می شوند.»

به گفته وی، بحث زنان تنها محدود به این که زنان از آن دفاع کنند؛ موثر نخواهد بود و مسوولیت همه است و ارتباط به پیشرفت های دیگر دارد.

در عین حال، زهرا سپهر، عضو جامعه مدنی و فعال حقوق زن به خبرگزاری خاورمیانه گفت: «مسئله زنان نباید تحت الشعاع قرار گیرد و محدودیت ها باعث شود که زنان حضور نداشته باشند.»

به گفته وی، نگرانی ها در مورد دستاوردهای زنان به جای خود باقی است و جایگاه زنان افغانستان در این گفتگوها نادیده گرفته شده و پشت پرده تصمیم گرفته شده است.

آزادی زنان

فعالان حقوق زن نسبت به از بین رفتن دستاوردهای ۱۸ سال اخیر نگران هستند که از بین بروند.

در این رابطه فوزیه کوفی می گوید «در تصویر کلان تر، بحث حقوق و آزادی های زنان وابسته به دیگر آزادی ها از جمله آزادی بیان است، مثلا اگر زنان نتوانند کار کنند، نتوانند مشارکت سیاسی و اقتصادی داشته باشند، آیا آزادی بیان تامین خواهد بود، نخیر، مثلا در احزاب سیاسی هم اگر حقوق سیاسی زنان و آزادی هایشان مراعات نشود، آیا احزاب سیاسی فعالیت شان مشروعیت خواهد داشت، نخیر.»

به عقیده وی، زنان نباید خود را منحصر به دفاع از حقوق زنان نسازند، حقوق و آزادی آنها در بستر کلانتر که در آن آزادی های مدنی، سیاسی و اجتماعی تضمین شده می تواند، باید تضمین شود.

بانو کوفی باورمند است که همه مسوول هستند تا از آزادی و حقوق زنان دفاع کنند.

در عین حال، زهرا سپهر می گوید که زنان باید برابر با مردان در گفتگوها نقش داشته باشند و آزادی ها و حقوق سالهای گذشته شان در نظر گرفته شود.

خواسته ها و واکنش ها

در صورتی که دستاوردهای سالهای اخیر در حقوق زنان بعد از توافقنامه و مذاکرات بین الافغانی تحت الشعاع قرار گیرد، خواست زنان و واکنش آنها چه خواهد بود؟

در جواب به این سوال، زهرا سپهر می گوید که «یک قدم از دستاوردهای ۱۸ ساله عقب نمی گذاریم، روی جایگاه خود هستند و بر نمی گردند، مخصوصا در مذاکرات بین الافغانی، زنان نباید قربانی شوند.»

به گفته وی، در گام اول تقاضای جدی وجود دارد که حضور زنان در مذاکرات بین الافغانی پر رنگ باشد و شرایط خود را داشته باشند، مطابق قانون اساسی باید به زنان بها داده شو.

بانو سپهر افزود؛ چنانچه در گفتگوها به زنان بها داده نشود، و جایی در مذاکرات نداشته باشند، برنامه های اعتراضی خود را آغاز می کنند که ابتدا اعتراضات مدنی است و بعد از آن «ممکن است منجر به ترک گروهی فعالان مدنی از افغانستان باشد.»

این فعال حقوق زنان تصریح کرد که «باید به ارزشهای ما جایگاه قایل شوند؛ همه چیز به شروع مذاکرات بین الافغانی بر می گردد؛ اما زنان به جدیت روی اهداف خود هستند».

در عین حال، فوزیه کوفی می گوید «به یک همبستگی ضرورت داریم، برداشت من این است که به نقطه صفر بر نمی گردیم و به نقطه دوران طالبان برنمی گردیم و این را طالبان هم باید بدانند».

به عقیده وی، با آنهم باید آمادگی برای عدم قبول شدن خواست زنان وجود داشته باشد که این امر به همبستگی زنان، تفاهم و حمایت جهانی ضرورت دارد.

کوفی می گوید که آزادی های زنان در افغانستان مستقیما به آزادی های بعد از ۲۰۰۱ بستگی دارد که کشورهای خارجی حامی آن بودند و اگر کشورهای خارجی نخواهند در حفظ آن نقش داشته باشند؛ تمام سرمایه گزاری هایی که در این راه انجام دادند، بیجا خواهد بود.

خطر

به هر حال، زنان در از بین رفتن حقوق و دستاوردهایشان ۱۸ سال اخیرشان را در خطر می بینند.

فوزیه کوفی می گوید «یک حالت سردرگمی است، اولین خطر هم متوجه زنان است و در کل تمام شاخص ها که جامعه را به رفاه می رساند با تهدید روبرو است که ممکن عقبگرد داشته باشیم».

از سویی هم زهرا سپهر می گوید اگر بحث تعدیل قانون اساسی باشد، بدون حضور فعالین حقوق زن هیچ کس نمی تواند در آن تعدیل وارد کند و اگر کسی بخواهد به دل خود در آن تعدیل وارد کند، زنان با مقاومت های مدنی در برابر آن ایستادگی می کنند.

به گفته وی، «آماده هرگونه مبارزه جدی هستیم و به هیچ شخص در داخل و خارج نیز اجازه نمی دهیم که دستاوردها را نادیده گرفته و با خطر مواجه بسازد».

باید گفت که در جریان ۱۸ سال اخیر، زنان دستاوردهای خوبی در جامعه داشتند و در بخش های مهم حکومت شامل شده و بخش های مهم اقتصادی را پیش می برند.

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *