آریانا سعید : «هنرمند منحیث پیامبر است»
دیموکراسی چیز بدی نیست؛ اما اگر از مولفههای این مکتب فکری به خاطر توهین به مقدسات استفاده شود، کار بس ناشایسته و ناپسند است.
در سالهای اخیر هنر آوازخوانی در افغانستان رواج یافته است و هر کس در داخل و خارج از کشور به این هنر می پردازند و به نام افغانستان پروژهای را میگیرند تا پول به جیب بزنند و اکثر این هنرمندان کارهای خلاف شرع میکنند که در جامعه افغانستان قابل قبول نیست.
آریانا سعید یکی از این هنرمندان است که همیشه کارهای جنجال برانگیز میکند از طرز لباس پوشیدن تا گفتار و کردار این هنرمند برای همه سوال برانگیز شده است.
این هنرمند در یکی از کلپهای خود بنام «بیآغوش تو» اینقدر از نمادهای شیطانپرستی استفاده کرده است که حتی در کلپهای شیطان پرستان نمیتوان اینقدر نماد را یکجا مشاهده کرد.
چند ماه قبل هم لباسهای این هنرمند مسئله ساز شده بود که بعد از واکنشهای تند مردم و روحانیون افغانستان مجبور شد که لباسهای خود را آتش بزند.
اما در آخرین مورد کلپ به خبرگزاری خاورمیانه رسیده است که آریانا سعید هنرمندان را به شبیه پیامبران میداند که واقعن در کشوری که ۹۹درصد مسلمان وجود دارد این اظهارات قابل قبول نخواهد باشد.
آریانا سعید در این کلپ در یکی از پرسشهای که خبرنگار میکند چنین پاسخ میگوید « هنرمند در پهلوی این که هنر خود را پیش می برد، منحیث یک پیامبر استند، چون همینطور که مردم به پیامبر گوش میدهند به هنرمند نیز گوش میکنند.»
در ادامه این کلپ میگوید که « به خصوص پیر و جوان به هنرمندی زیاد گوش میدهند که تاثیرات مثبت روی جامعه بگذارد»
با این اظهارات واقعن جامعه افغانستان به کدام سو روان است؟ وزارت حج و اوقاف، وزارت اطلاعات و فرهنگ و… در این کشور به چه کار مصروف استند که به این موضوعات رسیدگی نمیکنند.
دیموکراسی غربی خواهی، نخواهی در تضاد با عقاید اسلامی است و این دیموکراسی را غرب به هر طریقی که باشد میخواهد به رگ، رگ جامعه مسلمان افغانستان تزریق کند.
چه از طریق سریالهای مبتذل که از رسانههای خصوصی نشر میشود و چه از طریق هنرمندان که برای هر آهنگ خود پروژه میگیرند و حتی به اطفال خیابانی هم رحم نمیکنند.
موسیقی در ذات خود چیزی بدی نیست اما اگر این موسیقی انسان را به سوی فحشا، خداناباوری، ابتذال و گمراهی بکشاند که یکی از بدترین پدیدههای است که در افغانستان دارد رشد میکند.
همین طور دیموکراسی چیزی بدی نیست اما اگر این دیموکراسی غربی در یک جامعه شرقی با تمام مولفهها و حاشیههایش تحمیل شود واقعن جامعه نه غربی میشود و نه شرقی می ماند، در کل این طور جامعه ها به سوی ابتذال پیش میرود.
از نشر سریالهای هندی، ترکی و… شروع تا پخش آهنگهای مبتذل در رسانهها و نمایش فلمهای پاکستانی مزخرف در سینماهای افغانستان همه و همه دست به دست همدیگر میدهند تا جامعه ما را به سوی ابتذال بکشانند.
در تظاهرات که ملاها در ولایت هرات داشتند ادعا میکردند که عامل ناامنی در افغانستان نشر همین برنامهها و آهنگهای است که از رسانههای پخش میشود.
حال ما این حرف را تایید و رد نمی کنیم، اما اگر همین طور باشد باید دولت جلو این کار را بگیرد تا جامعه بیشتر از این به گودال بدبختی نیفتد و یک پدیدۀ خوب را این هنرمندان از خارج برکشته بد نسازند.