گفتگوهای بدون پیشرفت، دستاورد تازه خلیلزاد!!

از سالها به این سو، «صلح» افغانستان به یک پروژه درآمدزا و موقعیت طلب برای برخی از رهبران کشورهای جهان تبدیل شده و هرازگاهی بحث آن پیش می آید.

اما از یک سال به این سو و بعد از این که زلمی خلیلزاد به عنوان نماینده ویژه امریکا برای صلح افغانستان تعیین شد، بحث صلح جدی تر شده است و امریکا تلاش دارد این روند را به یک نتیجه دلخواه برساند.

این روند در یک دوره نُه ماهه، جدی تر و پررنگ تر از گذشته پیش رفت و امریکا نیز تلاش ها را بیشتر کرد و ماموریت خلیلزاد را مستحکم تر ساخت.

با گذشت نُه ماه و در حالی که تمام شرایط برای ایجاد زمینه گفتگوی رهبران امریکا، افغانستان و طالبان فراهم شده بود، یک حمله انتحاری در شش درک کابل، همه چیز را نابود کرد.

گفتگوها از سوی دونالد ترامپ، رئیس جمهور امریکا متوقف شد؛ اما بعد از مدتی دوباره از سر گرفته شد و در زینه اول قرار گرفت.

هرچند که در این مدت، منطقه خاورمیانه با اتفاقات گوناگون و بزرگی از جمله ترور قاسم سلیمانی، فرمانده پیشین قدس سپاه پاسداران ایران از سوی امریکا روبرو شد؛ با آنهم تلاش ها برای گفتگوهای امریکا و طالبان جریان داشت.

این روند نزدیک به یک ماه را در بر گرفته و دیروز زلمی خلیلزاد بعد از دیدار با رهبران ناتو مقام های پاکستان به کابل آمده و با رهبران کشور دیدار کرد.

در اولین دیدار، شب گذشته خلیلزاد به دیدار رئیس جمهور غنی رفته و در خصوص گفتگوهای اخیرش با نمایندگان طالبان و مقامات پاکستانی به رئیس جمهور معلومات داد.

خلیلزاد در این دیدار گفته است که در مذاکرات با طالبان «پیشرفت» قابل ملاحظه صورت نگرفته؛ ولی امیدوار است که بتوانند به نتیجه برسند.

با این حساب به نظر می رسد که «صلح» افغانستان هنوز هم «دست نیافتنی» است و یا اینکه خواسته های طرف های درگیر به حدی بالاست که تامین نمی شود.

چطور با این همه تلاش و مصرف، پیشرفت قابل ملاحظه ای به دست نیامده و این پیشرفت ها چه زمانی به دست می آیند که نتیجه آن برای مردم محسوس باشد؟

نکته ای که برای مردم مهم است، دستاوردهای مناسب است که تا حال به دست نیامده و در مراحل پایانی بنا به دلایلی از بین رفته اند و همه چیز به روز اول بر می گردد.

حال باید دید که فرارسیدن فصل گرما که تنور نبرد همه ساله در این فصول داغتر می شود، چه آینده در انتظار صلح و مردم افغانستان است؟