کمیسیون انتخابات، بحران خلق می کند؟!

انتخابات ریاست جمهوری به تاریخ ششم میزان برگزار شد و با گذشت نزدیک به سه ماه، هنوز نتایج ابتدایی آن اعلام نشده و دو مرتبه نیز تاخیر افتاد.

بعد از ختم روند رایدهی و آغاز شمارش آرا، صحبت های زیادی از سوی کمیسیون مطرح شده و هرکدام این صحبت ها با واکنش نامزدان روبرو شد.

در ابتدا کمیسیون اعلام کرد که آرای بدون بایومتریک و آرایی که قبل و بعد از ساعت رایدهی استفاده شده باشند، قابل شمارش نیست؛ اما بعدا اعلام کرد که مشکلات در ثبت ساعت رایدهی از سوی دستگاه های بایومتریک بوده که این دستگاه ها از سوی شرکت «درمالوگ» خریداری شده است.

این اقدام با واکنش های زیادی از سوی نامزدان به ویژه داکتر عبدالله عبدالله، رحمت الله نبیل و گلبدین حمکتیار و شورای نامزدان انتخابات روبرو شد و این افراد هشدار دادند که کمیسیون مسوول همه پیامدهای این اقدام خواهد بود.

با این حال و با گذشت نزدیک به سه ماه از روز رایدهی، کمیسیون مستقل انتخابات اعلام کرده است که نمی تواند «قناعت» تمام نامزدان را حاصل کند که با این رویکرد، باید پرسید که چرا نتایج ابتدایی اعلام نمی شود؟

در پاسخ به این سوال نیز برخی از مسوولان کمیسیون به صراحت گفته اند؛ «در اعلام نتایج ابتدایی منافع ملی و کشور مدنظر گرفته می شود.»

گمانه زنی ها و نگرانی ها بعد از این گفته ها به وجود می آید که «منافع ملی» چه است که کمیسیون انتخابات می داند و مردمی که برای رایدهی قربانی دادند، نمی دانند؟

شاید کمیسیون نمی خواهد و یا اجازه ندارد مسایل را با مردم در میان بگذارد.

مردم هم می گویند که چطور نزدیک به دو میلیون رای تا حال شمارش نشده و چرا نتایج اعلام نمی شود؛ در حالی که بعد از روند رایدهی، کشور و مردم با یک سردرگمی روبرو شدند و میزان حملات نیز شدیدتر و زیادتر شدند.

در این جریان، شمار زیادی از نیروهای امنیتی در حملات تهاجمی، انتحاری، انفجاری و درگیری جان باخته اند و سردرگمی از آینده کشور یکی از عوامل عمده آن بوده است؛ چون دولت رسمی بعد از انتخابات نتوانسته است زمینه گفتگوهای صلح را فراهم کند.

قربانی اصلی این بحران و سردرگمی مردم هستند و کمیسیون هم باید به خوبی درک کند که مسبب این بحران است؛ چون نتوانسته و یا اجازه نیافته است که نتایج را اعلام کند.

کمیسیون و اعضای آن نباید فراموش کند که در مراسم تحلیف به «قرآن» سوگند یاد کردند که از منافع مردم و حق آنها دفاع می کنند؛ اما گویا این سوگند یاد کردن هم تنها برای گرفتن عکس بود و در عمل خلاف آن دیده می شود و کمتر چیزی که به چشم می آید، دفاع از حق و حقوق و منافع مردمی است که سالها «هیزم» آتش جنگ بودند.

همه معتقدند که کمیسیون مستقل انتخابات نتوانسته است پروسه را مدیریت کند، تقویم انتخابات رعایت نشده، کمپنی (درمالوگ) که قرارداد شد پاسخگو نبود، برنامه های خود را به شکل و شیوه درست عیار نکرد، مردم را با نگرانی ها مواجه ساخت، لوایح خود را تطبیق نکرد، هر بحثی که می شود را به شکلی مطرح می کند که تکت های انتخاباتی را مدنظر بگیرد و در مدیریت بحران عاجز است.

باید کمیسیون متوجه باشد که انتخابات دو روی یک سکه است که اگر یک روی آن «نرمی» است، یک روی دیگر آن چالش و تهدید و بحران است و حالا خودش عامل بحران شده است.

در عین حال، کمیسیون شکایت انتخاباتی نیز در خلق این بحران بی طرف و بی تاثیر نبوده است؛ چون این کمیسیون برخلاف وظایفش به دفتر پذیرش شکایات تبدیل شده و در رسیدگی به تخطی ها و شکایات، کاملا محافظه کاری می کند