پناهجویانی که دیگر به افغانستان بر نمی گردند

خبرگزاری خاورمیانه

شرایط افغانستان به دلیل دوام جنگ، برچیده نشدن فساد و بی عدالتی، باعث شد که شمار زیادی از شهروندان کشور به ویژه جوانان، رخت سفر بسته و به سمت کشورهای اروپایی مهاجرت کنند.

این پناهجویان دلایل عمده مهاجرت و پذیرفتن سفرهای پرخطر را نبود کار، ناامنی، عدم آرامش در زنده گی عنوان کرده و با پرداخت پول هنفگتی، کشور را ترک کردند.

در این بین، شماری از پناهجویان جانهای شیرینشان را از دست داده و یا هم اعضای خانواده اش را قربانی دیده و به کشورهای مقصد رسیدند.

هرچند این روند (سیل عظیم مهاجرین) یکی از سیاست های اشتباه و مشکل ساز کشورهای اروپایی بود؛ اما دلیلی بود برای اینکه نیروی کار و مستعد افغانستان، کشور را ترک کرده و چالش عمده ای برای دولت ایجاد کنند.

گرچه دولت به فکر این مسایل نیست و رهبران آن بیشتر به فکر حل مشکلات و تنش های داخلی هستند و با توجه به جان باختن شماری از جوانان، دختران، زنان و کودکان در داخل و خارج از کشور، آنها تنها دل به امیدهایی که شاید دست نیافتنی باشد، بسته اند.

پناهجویان افغانستان در کشورهای اروپایی با فرارسیدن فصل سرما، مشکلات عمده ای را شاهد هستند و در این روزها، دولت های اروپایی نیز پرنده آنان را به بررسی گرفته تا شماری پذیرفته شده و شماری نیز با رد درخواست پناهنده گی شان به کشورهای مبدا بازگردند.

رد درخواست پناهنده گی پناهجویان افغانستان آنها را در معضلی پیچیده قرار می دهند که برگشت را به راحتی نمی پذیرند.

علی نوری، یکی از این پناهجویان افغانستان است که بعد از رد درخواست پناهنده گی اش از سوی کشور سوئیدن، دست به خودکشی زد.

پناهجوی افغان که پرونده پناهده گی اش در سوییدن مورد قبول دولت این کشور قرار نگرفت، از ترس برگشت دادنش به افغانستان، خودکشی کرد.

این نوجوان نزدیک به دو سال در کمپ های شهر وینس سوئیدن حضور داشت و زمانی که خبر از رد درخواستش را دریافت کرد، رگهای دستش را با کارد زده و به زندگی خود پایان داد

یکی از عوامل خودکشی علی نوری، ترس از دیپورت شدن به افغانستان بوده؛ او می دانست که برگشت افغانستان، پذیرفتن شرایط سختی است که دو سال پیش به خاطر این شرایط، کشور را ترک کرده بود.

اما عدم امضای توافقنامه های مستحکم و عدم آگاهی دهی برای پناهجویان از سوی دولت افغانستان یکی از عوامل عمده خودکشی علی نوری و امثال او است.

دولت در کنار اینکه در ایجاد شرایط مناسب کار در داخل کشور موفق نبوده است؛ در کارایی و توافق با کشورهایی که خود دروازه های خود را برای پذیرش پناهجویان باز کرده بودند، نیز ناکام بوده است.

می بایست دولت در زمینه دیپورت اجباری پناهجویان با کشورهای مهاجرپذیر، توافقنامه محکمی برقرار کند.

همانطور که عدم آگاهی پناهجویان از متن توافقنامه های کابل با کشورهای اروپایی با خبر نیستند و این امر باعث قربانی شدن آنها می شود؛ در داخل کشور نیز شهروندان کمتر در جریان کارکردهای دولت قرار می گیرند و دولت مردان تنها خودشان و یا هم به گفته شماری از اعضای شورای ملی و کارشناسان، تنها ارگ از آن خبر دارد.

به هر صورت، رسیده گی به مشکلات عمده پناهجویان با توجه به مشکلات داخلی افغانستان از جمله کارهای اساسی و حیاتی دولت است که باید هرچه زودتر به این معضل پایان دهد که دیگر جوانانی مثل علی نوری، قربانی نشوند؛ در حالی که اگر در افغانستان و کار و امنیت برقرار باشد، هیچ جوانی حاضر به ترک کشور نیست.

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *