وقتی امتیازطلبی سیاسی جای همه چیز را می گیرد!!

این روزها بحث انتخابات مجلس نماینده گان در بین بزرگان احزاب و سیاسیون افغانستان کمرنگ شده و توجه همه به سوی انتخابات ریاست جمهوری است که قرار است در آخرین روز حمل سال آینده برگزار شود.

بحث ایجاد تکت های انتخاباتی و قدرت طلبی رهبران سیاسی کشور برای ریاست جمهوری به جایی رسیده که شماری از این رهبران رفتار دوستانه ای باهم ایجاد کرده اند.

این رهبران همانهایی هستند که در زمان جنگ های داخلی با یکدیگر رقابت داشتند و همین رقابت خسارات و تلفات زیادی به دنبال داشت؛ اما «سیاست» و کسب منفعت های سیاسی همه چیز را نابود می کند و به باد فراموشی می سپارد.

بعد از جدی تر شدن بحث های نامزد شدن انتخابات ریاست جمهوری، دو رهبر احزاب جنبش و حزب اسلامی بعد از نزدیک به ۲۰ سال با هم دیدار کردند.

گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی در این دیدار، میزبان جنرال عبدالرشید دوستم، معاون اول ریاست جمهوری و رهبر حزب جنبش بود.

بررسی وضعیت افغانستان، برقراری صلح و انتخابات ریاست جمهوری پیش ‌رو از جمله بحث های مورد گفتگوی دو رهبر گفته شده است.

این دو رهبر از همان ابتدای خروج نیروهای شوروی سابق، نقش مهمی در حکومت و یا برخلاف آن داشتند؛ اما در زمان جنگهای داخلی، رقیب هم به حساب می آمدند.

تفاوت رهبران جنبش و حزب اسلامی این است که جنرال دوستم در داخل کشور بوده و سهمی در قدرت داشته؛ اما گلبدین حکمتیار سالها را در خارج از افغانستان سپری کرد و به تازه گی برای بار دیگر به کشور برگشته است.

نکته قابل تامل این است که آیا دو حزب اسلامی و جنبش برای تکتهای انتخاباتی ریاست جمهوری در کنار هم قرار خواهند گرفت یا بحث دیگری در پیش است؟

آیا از بین خودشان نامزدی برای ریاست جمهوری انتخاب می کنند یا اینکه از یک نامزد مشخص حمایت خواهند کرد؟

به هر حال، قدرت طلبی و امتیازخواهی سیاسی موردی است که بارها در افغانستان رخداده و شاید خیلی از موارد را از بین برده و به باد فراموشی سپرده است و همچنان، منفعت طلبان، منفعت طلب هستند.

باید دید که در نهایت دید و بازدید رهبران سیاسی و ایجاد ائتلاف ها به انتخابات ریاست جمهوری چه کمکی خواهد کرد و در آینده کشور تا چه اندازه تاثیرگذار است؟