وقتی آتش جنگ گرم باشد، تلفات هم زیاد است

افغانستان از چندین سال به این سو شاهد جنگها، ناآرامی ها و نبردهای دو جانبه، سه جانبه و داخلی بوده و بنیان و عامل این نابسامانی و جنگ همیشه ریشه در خارج کشور داشته است.

از آن زمان تا حال شمار زیادی (که شاید آمار دقیقی هیچ ارگانی نتواند از آن ارائه کند) جان باخته، معلول و یا هم مفقود شده و خانواده ای بی سرپرست، بی برادر، بی مادر و بی خواهر شده است.

آمار جنگ افغانستان و مصارف آن شاید خیلی نگران کننده باشد؛ اما این نگرانی برای عاملین و بهره برداران آن بی معنی است و آنها در تلاش برای رسیدن به اهداف خودشان هستند، حتی اگر با ریختن خون شهروندان افغانستان باشد.

کشورهای جنگ زده به دلیل شرایط خاصی که دارند، شاهد مشکلات فراوانی از جمله ایجاد فاصله زیاد طبقاتی، فساد، اجتماعی، سیاسی و دولتی هستند.

در این کشورها، آرامی یکی از آرزوهای دست نیافتی جلوه می کند که عاملین و آتش بیاران جنگ هیچ وقت قصد تحقق این آرزو را ندارند.

جنگها در کشورها به ویژه افغانستان بهانه ای شده است برای حضور شمار زیادی از مقامها، مسوولان و نیروهای نظامی کشورهای قدرتمند تا خودشان از نزدیک «تنور» جنگ را شعله ور نگه دارند.

این عامل زمینه را برای نهادهای تحقیقاتی خارجی نیز فراهم ساخته تا هرازگاهی دست به نشر بررسی ها و یا بهتر «سروی» ها بزنند و به دنبال افزایش تشویش در بین مردم باشند.

در جریان یک هفته گذشته چهار سروی از سوی نهادهای معتبر خارجی اعلام شد که همه آنها، جلوه و وجهه افغانستان را منفی نشان داد.

بانک جهانی اعلام کرد که وضعیت سرمایه گذاری در افغانستان بدتر شده، بر اساس تحقیق نهاد عدالت جهانی، افغانستان سومین کشور قانون شکن جهان شناخته شد، سازمان ملل گفت که کشت و تولید مواد مخدر در کشور افزایش یافته است و در نهایت نیز سیگار اعلام کرد که در هشت ماه ابتدایی سال جاری میلادی تلفات نظامیان افغان ۹ درصد افزایش یافته است.

اگر به صورت واقع بینانه به قضیه و نتیجه این سروی ها دقت شود، جنگ عامل اصلی آن است به ویژه در سروی سیگار.

اینکه این جنگ از سوی چه کسانی طراحی و راه اندازی می شود بر همگان مشخص است، کشورهای غربی که خود بانی و موجب ایجاد گروه های تروریستی و شورشی از جمله طالبان مسلح، القاعده، حقانی و داعش هستند، حالا برای جلوگیری از انتشار و نفوذ این گروه ها در کشورهای خودشان، حاضر هستند با مصرف بودجه زیاد، جنگ را در کشورهایی مانند افغانستان، سوریه، عراق و امثالهم نگه دارند.

اینکه میزان تلفات نظامیان افغانستان در هشت ماه ابتدایی سال بیشتر از ۱۲ ماه سال گذشته است، نگران کننده است، خون شهروند افغان ریخته شده و عامل این جنگ نیز مشخص است.

نمی توان با نشر این خبرها، روحیه نیروهای امنیتی را کاهش داد؛ اما می توان با درایت و مردم داری از سوی رهبران حکومت که خود گرفتار مشکلات داخلی شان هستند، از تلفات، از جنگ، از خونریزی و از کوچ شهروندان جلوگیری کرد.

اینکه خون مردم افغانستان برای کشورهای غربی و قدرتمند بی ارزش است بر هیچکسی پوشیده نیست؛ اما رهبرانی که با رای همین مردم بر کرسی قدرت تکیه زده اند باید پاسدار این خون باشند.

کشورهای خارجی حاضر در افغانستان نیز نباید از خون مردم این کشور زینه ای بسازند برای کسب درآمد و با نشر سروی های مختلف اثرات جنگ ایجاد کرده شان در کشور را به رخ همه بکشند.

اگر «آتش بیار معرکه» دست از «هیزم» انداختن در آتش جنگ افغانستان بردارد، یقیناً دیگر نیازی به سروی برای کشته شدن و تلفات نیروهای امنیتی کشور نیست.