سقوط سیاسی در قالب نظامی؛ غزنی را کی‌ها سقوط دادند؟

از چند سال بدین سو شهروندان ولایت غزنی از سقوط این ولایت ابراز نگرانی می‌کردند ولی حکومت هیچ تلاش برای بازپس گیری ولسوالی‌ها این ولایت نمی‌کرد و در اکثر قضایا حقوقی و شخصی به طالبان مراجعه می‌کردند و این گروه نقش بیشتر در حل قضایا داشت و حکومت مرکز از این امر آگاه بود اما کوتاهی کرد و بالاخره غزنی سقوط کرد.

غزنی نیمه‌های شب ۱۹ اسد مورد تهاجم گروه طالبان مسلح قرار گرفت و بعد از درگیری اکثر نقاط شهر غزنی سقوط کرد و صبح که مردم توانستند اطراف خود را ببینند کوچه و پس کوچه پر از طالب بود و اجساد مردم عام و نیروی‌های امنیتی و حکومت مرکزی در اوج تنش ها در ارگ ریاست جمهوری بخاطر کاهش فساد در گمرکات افغانستان جلسه گرفته بود و سخنگویان حکومت از حرکت کماندو‌ها خبر دادند که بعد از چهار روز رسیدند.

غزنی سقوط کرد بخاطری که گلوگاه مرکز و جنوب غرب است و حوزه جنوب و جنوب غرب یکی از پایه‌های ائتلاف نجات افغانستان است.

بحث دیگر اینجاست که سکتور امنیتی و دفاعی افغانستان برای بازپس گیری غزنی دچار یک پراگنده‌گی بودند و هیچ جناح پاسخگو نیست، وزارت داخله از توزیع بیسکویت خبر می‌دهد و وزارت دفاع از پرسش‌های خبرنگاران فرار می‌کند و به قوم عام وقتی از ده می‌پرسند خبرنگاران از درختان پاسخ می‌دهند.

این سردرگمی سبب شد که شهر غزنی در آتش سیاست‌های ناکام حکومت وحدت ملی بسوزد و دادرسی جز خداوند نداشته باشندو

انتخابات و سقوط غزنی

بحث انتخابات یکی دیگر از بحث‌های که ربط مستقیم و یا غیر مستقیم با سقوط غزنی دارد؛ حوزه‌ای ساختن غزنی در انتخابات خلاف قانون است و این کار سبب شد که غزنی به سه حوزه تقسیم شود ولی دیگر ولایت‌ها به یک حوزه و ممانعت‌های غیر مستقیم بخاطر ثبت نام نکردن نامزدان سبب شد که انتخابات پارلمان در ولایت غزنی برگزار نشود و در این جا یک بحث بزرگ قومی نیز وجود دارد که همه آگاهان می‌دانند.

حال با این وضعیت برگزاری انتخابات در غزنی محال و خیال و حتی گفته می‌توانیم با تخطی‌های که کمیسیون مستقل انتخابات کرده است، برگزاری انتخابات پارلمان در همه افغانستان قابل نگرانی است و یک شایعه وجود دارد که انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری یکجا برگزار خواهد شد.

داعش نجات داده می‌شود مردم غزنی نه!

چند روز قبل رسانه خبری را نشر کردند که طالبان از اکثریت ولایت‌های بالای گروه تروریستی داعش حمله کردند و حکومت با چرخبال‌ها داعش از ولایت جوزجان نجات دادند در حالی که تصاویر منتشر شده نشان می‌دهد که اکثریت داعشیان کودکان بیش نبودند ولی مردم غزنی در ۱۰۰ کیلومتری کابل بعد از چهار روز هنوز تصفیه اساسی صورت نگرفته است و مردم قربانی شدند و زندگی شان تباه شد ولی حکومت برای نجات شان یک کار چشم‌گیر انجام ندادند.

بحث دردناک‌تر از نجات داعش این است که مردم در غزنی قربانی می شوند و اراکین بلندپایه حکومت بخاطر رفتن به فاتحه در ۴۰ کیلومتری شهر کابل چرخبال‌های نظامی را بیگار می‌گیرند، انگار مردم غزنی از ما نیستند و هیچ کس در فکر شیون شان نیست.

بحث آخر اینکه غزنی سقوط کرد و بعد از این که شهر کاملاً سوخت و آتش گرفت، مردم آواره شدند و تلفات سنگین به نیروهای امنیتی و دفاع کشور ما وارد شد حکومت پلان گرفته است که شهر سوخته و ویران شده غزنی را نجات بدهد ولی این پلان استراتیژیک نیست.

ولسوالی‌های غزنی از دیر زمان است که طالبان را در خود پرورش می‌دهد و با آمدن شان به شهر غزنی سلاح‌های سبک و سنگین همچنان موترهای نظامی را با خود بردند و در ولسوالی‌های که سال‌هاست آنجا زندگی می‌کنند مستقر شدند و این کار سبب می‌شود که بار دیگر با تجهیزات نظامی بیشتر می توانند بر کدام شهر یا ولسوالی حمله کنند.

چند پرسش جدی که اینجا مطرح می‌شود این است که نجات اعضای گروه تروریستی داعش مهم است یا جان شهروندان ولایت غزنی؟ جوزجان به کابل نزدیک است و یا غزنی و اگر غزنی نزدیک است چرا در طول چهار روز نیروها حمایوی نتوانستند به غزنی برسند؟ چرا در حکومت وحدت ملی بیشترین ولایت‌ها و ولسوالی سقوط می‌کند ولی وزیر داخله، وزیر دفاع و رییس امنیت هنوز سر جای شان استند؟ و پرسش آخر را اینطور مطرح می کنیم که از سقوط کندز با وجود این که حکومت خبر داشت چرا جلوگیری نکرد؟