زیر چتر «صلح»؛ هم مذاکره، هم تومار مرگ

در هیچ کجای دنیا دیده نمی شود که طرف های دخیل در برنامه های مهم، در زیر چتر «صلح»، هم برای مذاکره بنشینند و هم تومار مرگ افراد بی گناه را بی هیچ ترسی امضا کرده و جشن پیروزی سر دهند.

اما این امر در افغانستان به یک فرهنگ تبدیل شده است و در هر برهه زمانی طرف های درگیر برای امتیازگیری از «صلح» نام می برند و از جنگ و «مرگ» استفاده می کنند.

مصداق این روند در روزهای اخیر به صراحت بیشتر دیده می شود، به شکلی که طالبان مسلح نماینده گانشان را به قطر فرستاده و ادوار مختلف گفتگوهای صلح با امریکا را پیش می برند و در عین زمان، حملات انتحاری و انفجاری وحشتناک را در افغانستان انجام می دهند.

مسوولان این گروه هم حضور نماینده گانشان در نشست ها را تائید می کنند و در کنار آن، مسوولیت حملات خونین که بیشتر تلفات غیرنظامیان را به دنبال دارد را به عهده می گیرند.

دو رویداد اخیر در کابل و غزنی که شباهت زیادی به هم داشتند، بیشتر غیرنظامیان کشته و زخمی شدند و طالبان هم تنها با گذشت کمتر از یک ساعت مسوولیت حمله را به عهده گرفت.

کشته و زخمی شدن غیرنظامیانی که همیشه در آتش نبردهای افغانستان سوخته اند، نشان از این دارد که گفتگوهای صلح قطر با حضور امریکا، آلمان و کشور میزبان بازهم نمایشی خواهد بود و پروسه ای برای امتیازگیری.

در عین حال حضور نماینده گان برای گفتگو و گرفتن مسوولیت حمله های انتحاری و انفجاری، نشان دهنده این می تواند باشد که بین طالبان نیز چند دستگی ایجاد شده است.

دسته «میانه رو» خواهان گفتگو و حضور در نشست هاست و یا هم امتیازطلبی و دسته دیگر افراطیون و جنگویانی که تنها به فکر نبرد و کشتار و خون هستند.

در عین حال، شاید طالبان همزمان با حضور در نشست های صلح و انجام حملات انتحاری و انفجاری، به دنبال امتیازهای بیشتر هستند تا به قدرتی دست یابند.

هیئت افغانی اشتراک کننده در قطر هم با اینکه حمله انتحاری در غزنی دقایقی پیش از آغاز گفتگوها صورت گرفت و به لطف شبکه های اجتماعی به زودی خبر آن نشر شد، حتی حاضر به همدردی با قربانیان این رویداد نشده و هیچ واکنشی در برابر طالبان انجام ندادند.

حتی برای احترام به قربانیان حاضر به ترک جلسه و یا تحریم بخش هایی از آن نیز نشدند و یا اینکه گفتگوها را با سکوت چند لحظه ای نیز آغاز نکردند.

این موارد و واکنش مردم در صفحات اجتماعی نشان می دهد که نشست اخیر بین الافغانی در قطر هم چاره ساز صلح نخواهد بود؛ چون هیچ اشتراک کننده ای نمی توانسته خود را نماینده دولت معرفی کند؛ زیرا طالبان گفته بودند که افراد تنها از آدرس شخصی می توانند در نشست اشتراک داشته باشند.

در هر صورت نمی توان زیر چتر «صلح»؛ هم مذاکره کرد و هم خونریزی؛ چون مردم افغانستان به عنوان قربانیان اصلی سیاست بازی های داخلی از ابتدا تا حال قربانی دادند و در سوگ نشستند.