حکومت وحدت ملی با تقبیح‌های مکرر حملات انتحاری به شعور ملت توهین می‌کند

یک و نیم دهه میشود که مردم افغانستان با نام انتحاری و انفجار بلد شده اند و این نام گاهی هر روز و گاهی هم هفتۀ یک بار دهن‌ به دهن در جامعه می چرخد و حال این نام یک از پر کاربرد ترین نام‌ها در جامعه سیاسی افغانستان مبدل شده است.

یک طرف مردم افغانستان را در مسجد، دانشگاه، بازار، شاهراه‌ها و… تروریستان از بین می‌برند و یک طرف دیگر سران نهادهای امنیتی چنان بی خیال به این وضعیت می بینند که انگار، نه انگار اتفاقی افتاده باشد.

هر بار که اتفاقی می افتد ارگ، قصر سپیدار و شخصیت‌های سیاسی کشور در تقبیح کردن می خواهند از همه پیشتاز باشند ولی در تامین امنیت هیچ کس سهم آنچنانی نمی گیرد.

رییس جمهور کرزی بعد از هر حمله انتحاری اشک تمساح میریزد و شروع به تقبیح این عمل می کند و این در حالی است که اتهام‌های بر حمایت کرزی از طالبان مسلح وجود دارد و کرزی بارهای قاتلین مردم افغانستان را برادر گفته است و این طرف بر اجساد باقی ماند از انتحاری اشک تمساح می ریزد.

داکتر عبدالله عبدالله رییس اجراییه کشور یکی از مجاهدین است که سالها بخاطر مردم افغانستان در سنگرهای داغ مقاومت به جهاد پرداخته ولی این روزها که ادعا دارد ۵۰درصد حکومت مربوط میشود به قصر سپیدار، کاری بخاطر بهتر شدن امنیت مردم افغانستان نمی کند، نه جلسه امنیتی تشکیل میدهد و نه کسی را میتواند که برکنار کند.

اشرف غنی رییس جمهور افغانستان هم یکی از کسانی است که در تقبیح کردن دفتر سخنگوی شان دست بالا دارد و همواره گروه تروریستی داعش و طالبان مسلح بر مردم افغانستان حملات انتحاری انجام میدهند ولی ارگ، قصرسپیدار و همه سیاسیون تقبیح می‌کنند.

این بار با نشر اعلامیۀ ارگ ریاست جمهوری به شعور جمعی مردم افغانستان توهین کرده است در این اعلامیه که بعد از حمله انتحاری دانشگاه مارشال فهیم نشر شده است آمده که « تروریستان و حامیان شان که اکنون بیشتر از هرزمان دیگر در انزوا قرار گرفته و در تمام میدان‌های نبرد شکست خورده‌اند، طی روزهای اخیر به‌منظور ایجاد فضای رعب و وحشت و به دستور بیگانه‌گان، مساجد و افراد ملکی را در نقاط مختلف کشور هدف قرار داده‌اند.»

نمی دانم که منظور از انزوا را میدانند یا نه، در طول یک هفته از پکتیا، قندهار، غزنی، سرپل تا کابل اینها بیشترین تلفات را توسط حملات تروریستی بر نیروهای امنیتی افغانستان و مردم ملکی وارد کرده اند. اینها در انزوا نیستند بلکه مردم افغانستان را در انزوا قرار داده اند و این روزها هیچ کس به امنیت فکری کامل از خانه خود برامده نمی‌تواند.

در بخش دیگر از این اعلامیه آمده است که « افغانستان هرگز مکان امنی برای اندیشه‌های تاریک افراط‌گرایی و جریان‌های تروریستی نبوده، مردم و حکومت افغانستان با عزم و ارادۀ قاطع، این جریان‌ها را منزوی‌تر و سرکوب خواهند کرد.»

وقتی که یک ملاامام از خواندن نماز جنازه یک سرباز ارتش که بخاطر حفظ عزت مردم افغانستان جان خود را دست است، سرباز می‌زند و هیچ کسی هم برایش چیزی نمی گوید واقعن کجای این کار به این اعلامیه شما ربط می گیرد و شما چه گونه می خواهید اندیشه افراطگرایی را از بین ببرید.

در حالی که بلندپایه ترین مقامات طالبان در زمان کرزی و غنی از زندان ها رها شدند و حال هم سران گروه حقانی در زندان استند و کسی نمی تواند یا نمی خواهد آنها اعدام شوند.

بخش جالب این اعلامیه این است که ارگ نشینان پشت چندین دیوار محافظتی نوشته اند « مقاومت، ایستادگی و تحمل مردم ما در برابر اعمال تروریستی و خشونت‌آمیز، قابل ستایش است.»

این شاید این معنی را افاده می کنند که مردم افغانستان تروریستان شما و خانواده های تان را از بین می برند ولی سپاس از شما که هیچ حرکتی از خود نشان نمی دهید.

ندیم پارسینا