بی عدالتی از کجا تا ناکجای افغانستان!!

همه چیز در افغانستان عجیب و غریب است، شماری جانفشانی می کنند و با وجود این جانفشانی ها، مشکلات عمده ای را پشت سر می گذارند؛ اما شمار دیگری که اندک هم نیستند، با بیشترین امکانات و بدون هیچ زحمتی زنده گی می کنند.

در این کشور که با جنگ آمیخته است، شماری از فرزندان غیور آن در جبهه های جنگ بی توجه به سردی و گرمی مصروف حفظ و پاسبانی از مرز و بوم شان هستند و شمار دیگر نیز امتیازات مفت و رایگان گرفته و خوش گذرانی می کنند.

رهبران افغانستان هم با داشتن مشاورین بی شمار که همه شاید تنها امتیاز و نام مشاور را با خود می کشند و بدون دیدار رهبران در ماه های متوالی، شماری از مردم را قدر و عزت کرده و برای شمار دیگری که متاسفانه شمار آنها زیاد است، وقت ندارند.

چندی پیش خانمی به نام «شربت گل» که بخاطر چشمهای رنگی اش از سوی مجله «نشنل جیوگرافی» و در کمپ های مهاجرین پاکستان مشهور شده بود، بعد از مدتی که اسنادش جعلی ثابت شد، دوباره به کشور برگشت داده شد و در میان تعجب همه گان از سوی رئیس جمهور به ارگ دعوت شده و مورد تقدیر قرار گرفت.

محمد اشرف غنی، رئیس جمهور اسلامی افغانستان در دیدار با شربت گل، ضمن اینکه وعده هرگونه همکاری برای تداوی وی را داده بود، یک منزل رهایشی نیز برای شربت گل در نظر گرفت.

این خوش برخوردی رئیس جمهور برای برگشت کننده گان به کشور درخور ستایش است؛ اما به شرطی که برای همه برگشت کننده گان باشد و تنها به بخش خاصی اختصاص نداشته باشد.

اما برخلاف این برخورد دلسوزانه رئیس جمهور که دختر شربت گل را نیز به آغوش کشید، برای مادری که سه فرزند خود را در یک روز در راه دفاع از کشور از دست داده بود، هیچ واکنشی را به دنبال نداشت.

هفته گذشته جسد سه برادر که در صفوف پولیس ملی در ولسوالی میوند ولایت قندهار فعالیت داشتند و در یک حمله طالبان مسلح به شهادت رسیده بودند، توسط خانواده اش به خاک سپرده شد.

این سه برادر که دو تن از آنها به تازه گی نامزد نیز شده بودند، بدون سرپرست بودند و تنها یک مادر داغدیده داشتند که هم اکنون نیز دو پسر دیگر خود را نیز در صفوف نیروهای امنیتی در ولایت فراه دارد.

اجساد این برادران که تفاوت مادر آنها با شربت گل در عدم شهرت رسانه ای اش بود، در غربت کامل و تنها با حضور اقوام آنها به خاک سپرده شده و حتی مقام های دولتی و رهبران حکومت در مورد این سه برادر و مادر آنها هیچ مشوره ای از مشاورین با معاش دالری دریافت نکرده بودند، بی خبر نیز بوده و هیچکدام از آنها در مراسم خاکسپاری آنها حضور نداشتند.

شاید اگر رئیس جمهور که در مراسمی در جریان ده روز گذشته از رسیده گی جدی به خانواده شهدای نیروهای امنیتی خبر داده بود، مادر سه برادر شهید را یک بار به حضور می پذیرفت و از او دلجویی می کرد، کارکردهایش در قبال رسیده گی به مشکلات مردم زیر سوال نمی رفت.

اما از روزی که حتی این خبر رسانه ای شده است، شاید تنها شماری از مقام ها که برای گرفتن عکس به خانه این شهدا رفته بودند هیچکدام از رهبران این بانوی داغدیده را به حضور نپذیرفتند.

این بانو همچنان در شرایط بدی زنده گی می کند و داغ سه فرزند شهیدش بیش از پیش بر دلش مانده است.

به امید روزی با عدالت در افغانستان.