افغانستان؛ انتخابات، مردم، بی اعتمادی و امریکا

افغانستان کشوری با نفوس تخمینی بیش از سی میلیون تن می باشد که بر اساس آمار و احصائیه، در حدود نیمی از آن بالای سن قانونی هستند که حق دارند در تصامیم مهم دخیل باشند و تاثیر بگذارند.

اما برای افغانستان از همان ابتدا دیگران تعیین تکلیف کردند و این تصمیم گیرندگان برای هدف شان حتی مصارف هنگفت خود را مدنظر نگرفته و زیرپا کردند.

بعد از سقوط طالبان یکی از دوره هایی بود که پول های زیادی به عنوان تحقق دموکراسی، آزادی بیان، مردم سالاری و موارد دیگر به افغانستان سرازیر شد.

امریکا در راس مصرف کننده گان بود و شاید جنگ و حضورش در افغانستان یکی از پُرهزینه ترین موارد تاریخ این کشور باشد.

اما همین کشور به وضاحت در امور داخلی افغانستان مداخله کرده و برای رسیدن به هدفش، شعارهایش را به مانند حقوق مردم افغانستان زیرپا کرده است.

در انتخابات دور دوم ریاست جمهوری بین حامد کرزی و داکتر عبدالله، رای قانونی و شفاف مردم بیشتر به سمت داکتر عبدالله سوق داشت؛ اما امریکا در مداخله آشکار، حق مردم را پایمال کرده و حامد کرزی را به قدرت رساند.

نمونه روشن مداخله واشنگتن در امور افغانستان، دوره سوم انتخابات بود که داکتر عبدالله با بیشترین رای مجبور به عقب نشینی شد و ایجاد حکومت «وحدت ملی» را با داشتن قدرت ۵۰درصدی قبول کرد.

امضای توافقنامه ایجاد حکومت وحدت ملی باعث شد تا مردم نسبت به احترام به رای و نظرشان بدبین شده و فاصله شان با دولت و حکومت بیشتر از هر زمان دیگر شود.

در طول پنج سال حکومت وحدت ملی نیز به حدی بر خلاف توافق حکومت «وحدت ملی» کار صورت گرفت که مردم ناامیدتر از گذشته شدند.

عمر حکومت وحدت ملی به پایان نزدیک شد و یک بار دیگر نامزدان برای ریاست جمهوری آماده شدند، در دور چهارم ۱۸ نامزد ثبت نام کردند.

این دوره و مداخله آشکار امریکا توسط «جان کری» وزیر خارجه وقت امریکا مردم را نسبت به آینده و حق شان ناامید کرد و ثمره آن در دوره چهارم انتخابات دیده شد.

با آنکه کمیسیون مستقل انتخابات گفته بود بیش از ۱۰ میلیون تن برای رایدهی در انتخابات ریاست جمهوری ششم میزان ۱۳۹۸ ثبت نام کرده؛ اما ناامیدی باعث شد تا در حدود دو میلیون و ۵۰۰ هزار تن اشتراک کنند.

و حالا گویا قرار است به همین تعداد کمی که نسبت به دیگران اندک امیدی داشتند هم بی احترامی شده و حق شان پایمال گردد و انتخابات بر اساس بازی جدید به سود تصمیم گیرندگان و «مداخله گران» رقم بخورد.

رفت و آمدهای مشکوک مقام های امریکایی در روزهای سرنوشت ساز افغانستان و دید و بازدیدهای آنها خاطره زمان انتخابات سال ۲۰۱۴ را به نوعی زنده می کند.

با این همه قربانی نیروهای امنیتی و غیرنظامی و مصارفی که برای جنگ تحمیلی و برنامه ریزی شده افغانستان صورت می گیرد، بی احترامی به آرای مردم در دور تازه انتخابات یعنی نابودی دموکراسی، آزادی و احترام در کشوری که برای هر سه مورد آن مبارزات جدی صورت گرفت؛ اما از سوی دولتمردان مورد توجه قرار نگرفت.

و دولتمردان هم برای منافع شان حاضر به هر گونه پایمالی به حقوق مردم و نادیده گرفتن قربانی های آنها هستند.

«خدا آن ملتی را سروری داد که تقدیرش به دست خویش بنوشت.»