بیانیه وزیر امورخارجه در مجمع عمومی ملل متحد

داکتر زلمی رسول وزیر امور خارجه کشور در بحث عمومی شصت و هشتمین مجمع عمومی ملل متحد در نیورک گفت: با وجود چالش ها در دوازده سال گذشته مؤفقیت های تاریخی و دستاوردهای مستحکمی که در افغانستان به وجود آمده؛ این کشور تغییر کرده است.

به گزارش خبرگزاری خاورماینه، وزیر خارجه با اشاره به اشتراک کنندگان این نشست گفت: دو تصویر متفاوت از واقعیت موجود در افغانستان را با شما شریک می سازم، یعنی از سال 2001 در زمان سقوط رژیم طالبان و تا سال 2013 یعنی زمانیکه ما از یک دورۀ تاریخی و پروسۀ انتقال عبور می کنیم.

او گفت: در طی کمتر از دو دهه تا نوامبر سال 2001، زمانیکه مردم افغانستان رژیم طالبان را به کمک و حمایت نظامی قوای ائتلاف تحت رهبری ایالات متحدۀ امریکا از افغانستان به بیرون راندند، مردم افغانستان درد ها، محرومیت ها و خسارات بی شماری را در طی سه دوره تجربه و تحمل کرده بودند.

او افزود: بین کودتای کمونیستی سال 1978 و حملۀ متعاقب اتحاد جماهیر شوری در سال 1979 به کشورما و سقوط رژیم کمونیستی  تحت حکومت داکتر نجیب الله، بیش از یک میلیون تن از مردان، زنان و اطفال افغان کشته شدند، بیش از دو میلیون تن یتیم و یا آسیب های جدی از جنگ را متحمل شدند  و بیش از پنج میلیون مجبور شدند تا از قریه جات و شهرهای خود بیرون رفته و در کمپ های مهاجرین در کشورهای همسایه و عمدتاً به پاکستان و ایران، پناه ببرند.

اینها در نتیجۀ خشونت ناشی از اشغال و رژیم کمونیستی و در زمان مقاومت ما در مقابل اشغال کشورما بوقوع پیوستند، ما در مقابل آن دشمن جهاد مقدس را برای آزادی و استقلال انجام دادیم و در نهایت پیروز شدیم.

با سوء استفاده از خلاء بوجود آمده و کشمکش های داخلی در اوایل سال 1990، جنبش طالبان که حمایت خارجی ها را با خود داشت به قدرت رسیدند، طالبان به سرعت کنترول بیش از نود فیصد از قلمرو افغانستان را در دست گرفتند، اما به همان سرعت نقاب شان را برداشته و چهره و هویت واقعی خود را منحیث یک گروه تروریستی که مردم افغانستان را به عنوان یک گروگان در اختیار داشته  نشان دادند و یک دوره خاصی از ظلم و خشونت های بی رویه و ستم را تحت نقاب اسلام بر آنها اعمال نمودند.

زلمی رسول افزود، طالبان به خاطر دیدگاه متهجرشان نسبت به جهان، خشونت و سرکوب ستمگرانه  و پامال نمودن حقوق و آزادی های مردم افغانستان به خصوص حقوق زنان، کشور را مخالف خود ساختند و جامعۀ جهانی زمانی که حملات تروریستی یازدهم سپتمبر در ایالات متحده امریکا بوقوع پیوست به منظور اتخاذ یک اقدام بر علیه این رژیم با هم بسیج شدند.

او گفت: در زمانیکه ما در پایان سال 2001  با حمایت نظامی قوای بین المللی ائتلاف تحت رهبری ایالات متحده  در حال آماده شدن برای بیرون راندن رژیم طالبان از قدرت بودیم، افغانستان در منطقه و جهان تقریباً در یک انزوای کامل قرار داشت. مردم افغانستان نمایندگی از یک جمعیتی وحشت زده یی را می کردند که فاقد هر گونه حقوق، آزادی و حمایت در برابر ستم و خشونت  این رژیم بود.

به باور وی، فقرشدید و امراض مختلف فراگیر  و دسترسی به خدمات صحی  محدود و یا غیر ممکن بود، سیستم تحصیلی  در آن زمان به کلی دختران و زنان را از عرصه تحصیل حذف نموده بود و تعداد محصلان ذکور آن که در مکاتب و دانشگاه ها اشتراک می کردند به کمتر از پنجصد هزار نفر می رسید، که این یک ناکامی فاجعه آمیز به شمار می رفت.

او ادامه داد که میزان متوسط عایدات سرانه سالانه حدود 100 دالر امریکایی بود و کشور فاقد یک پول واحد ملی بود، جاده ها، پل ها، شبکه های آبرسانی و سایر اجزای مهمی از زیر ساخت های ملی ما به صورت کامل تخریب گردیده بود و افغانستان فاقد یک اردو یا یک پولیس ملی بود و سایر نهادهای دولتی ما به خاک روبه مبدل شده بودند.

در زمان طالبان افغانستان یک کشور ناکامی بود که تحت رهبری یک گروه نظامی اجنبی قرار داشت و برای تروریستان بین المللی تبدیل به یک  پناه گاه شده بود و از این طریق یک خطر جدی را برای صلح و امنیت منطقه و جهان بوجود آورده بود.

وزیر امور خارجه کشورمان افزود: بعد از حملات تروریستی القاعده در امریکا، مردم افغانستان به خود آمدند  و با کمک ایالات متحده و تعداد زیاد دیگری از دوستان و هم پیمانان جامعۀ جهانی خویش، طالبان را از قدرت خلع نموده و یک عصر جدیدی از امید، بازسازی، توسعه و پیشرفت و یک عصری که مشخصۀ آن یک واقعیت کاملاً متفاوت بود را آغاز نمودند.

وی خاطرنشان کرد که در ابتدا در نتیجۀ جانفشانی ها، فداکاری ها و حمایت دوستان و هم پیمانان بین المللی در طول مشارکت و همکاری دوازده ساله، افغانستان بار دیگر تبدیل به خانه یی برای تمام افغانها، اعم از زنان و مردان شد که در آنجا آنها تحت قانون اساسی میانه رو و دموکراتیک، از حقوق و آزادی های برابر  برخوردار شدند.

امروز، افغانستان دارای یک دموکراسی نوپا و آینده نگر با نهادهای دولتی کارآمد، یک رئیس جمهور منتخب، یک پارلمان منتخب و شوراهای ولایتی منتخب در هر یک از 34 ولایت کشورما که از طریق حرکت یک جامعۀ مدنی قدرتمند مورد حمایت قرار دارد، می باشد.

رسانه های مستقل افغانستان با حدود 50 شبکۀ مستقل تلویزیونی، بیش از 100 استیشن رادیویی اف ام محلی، و صد ها نشریه چاپی، منحیث یکی از آزادترین رسانه ها در منطقه به شمار می رود از سویی امروز حدود بیش از 20 میلیون  استفاده کننده از تلفن های موبایل درسرتاسر افغانستان وجود دارد و تعداد زیادی از آنها  به معلومات دسترسی داشته و از شبکه های مختلف اینترنتی استفاده می کنند.

عایدات سرانه از 100 دالر امریکایی در یک سال به بیش از 600 دالر امریکایی در یک سال رسیده است، واحد پول ملی ما به صورت مستمر ثابت بوده است و روابط تجارتی ما با دنیا به سرعت در حال توسعه می باشد.

امروز، در افغانستان نو، تعداد اطفالی که به مکتب می روند بیش از 10 میلیون تن می باشد که 40 فیصد آنها را دختران تشکیل می دهند و صدها هزار تن از زنان و مردان در 70 دانشگاه دولتی و غیر دولتی مصروف ادامه تحصیل هستند، بیش از هفتاد فیصد از مردم به خدمات صحی اساسی دسترسی دارند و میزان زندگی از 40 سال به بالای 60 سال افزایش یافته است.

به گفته آقای رسول، هزاران کیلومتر جاده، کانالهای آبرسانی، پل، و سایر اجزای مهم از زیرساخت های فزیکی زمانهای مسافرت را کاهش داده و تجارت و رفت و آمد مردم درداخل کشور و به کشورهای همسایه را تسهیل کرده و امروز افغانستان یک عضو با افتخار و فعال جامعۀ جهانی می باشد و در عین حال از طریق هفتاد دفتر ماموریت کنسولی، در حال مدیریت روابط و همکاری های رو به افزایش با کشورها و سازمانها در سراسر جهان می باشیم.

او گفت: با در نظر داشت دوازده سال در تاریخ یک کشوری مانند افغانستان که بیش از 35 سال جنگ و تخریب را تجربه کرده است، چنین دستاوردهایی چیزی کمتر از یک تحول تاریخی نیست.

من به دو دلیل این مقایسه مشخص را از افغانستان  10 سال گذشته و واقعیت مثبت امروز انجام دادم. اول به خاطر تأکید بر یک الگویی از اقدام جمعی و همکاری های بین المللی در حمایت از تلاش های ملی برای صلح، امنیت، و توسعه در یک کشور، و دوم به خاطر، تکذیب و رد اظهاراتی بعضی ها مبنی  بر آینده تاریک و بد فرجام افغانستان از سوی عده یی که از پیشرفت ما بی خبرند یا نیت سوء نسبت به ما دارند.

براستی، افغانستان نو در حال عبور از یک دورۀ حساس از انتقال امنیتی، اقتصادی و سیاسی می باشد که با مشکلات و چالش هایش همراه است ، اما این امر به ما کمک می کند تا دموکراسی و نظم نوپای را تقویت نموده و حاکمیت ملی، استقلال و مالکیت امور خود را تحکیم بخشیم و این دیدگاه مردم و دولت افغانستان برای سالهایی است که منتهی به تکمیل پروسۀ انتقال در سال 2014 و  آغاز دهۀ تحول از سال 2015 تا سال 2024 میشود.

در عرصۀ امنیتی، این عساکر خارجی نه، بلکه بیش از 350000 تن از عساکر و افسران پولیس مسلکی در افغانستان هستند که به صورت مستقیم وظیفه تأمین امنیت را برای بیش از نود فیصد از نفوس این کشور به عهده دارند، انتقال مسوولیت های امنیتی از قوای بین المللی به قوای ملی امنیتی افغانستان، که آنرا در تابستان سال 2011 آغاز نمودیم، تا ختم سال 2014 در سرتاسر کشور تکمیل خواهد شد.

او گفت: قوای  ما شجاعت، تعهد و مؤثریت شان را در به عهده گیری موفقیت آمیز مسئولیت ها از همکاران بین المللی شان به اثبات رسانیده اند و بواسطۀ جان فشانی های بی شمار قوای ملی امنیتی ما  در هر روز، امنیت در اکثر ولایات و شهرهایی که پروسۀ انتقال در آنها صورت گرفته، بهبود یافته است و طالبان در آنجا شکست  خورده اند.

ما اطمینان  کامل داریم که با ادامۀ مساعدت های مالی از سوی جامعۀ جهانی برای تجهیز و سایر امکانات و ضروریات، آنگونه که در اجلاس سران در ناتو در ماه می سال  2012 تعهد گردیده بود، قوای ملی افغان قادر خواهند بود تا امنیت مردم افغانستان را تأمین کرده و از کشور در مقابل تهدیدات خارجی دفاع نمایند.

به موازات تلاش های فعلی ما برای ارتقای ظرفیت و توانایی های قوای ملی امنیتی ما، دولت افغانستان یک پروسۀ سیاسی  صلح و آشتی را با طالبان تعقیب می کند.  اصول کلیدی و شرایط برای این پروسه واضح می باشند: احترام به قانون اساسی افغانستان که حقوق کامل و مساوی مردان و زنان افغان را تضمین می کند، حفظ و انکشاف دستاوردهایی که در طول دهۀ گذشته به دست آورده ایم، و دست کشیدن از خشونت علیه مردم.

نقش پاکستان در امور افغانستان:

وزیر خارجه در ادامه صحبت هایش تاکید کرد که جمهوری اسلامی پاکستان که یک همسایۀ مهم ما است، میتواند یک نقش کلیدی را در حمایت از کوشش های ما در راستای صلح بازی کند، مؤفقیت سفر اخیر رئیس جمهور کرزی به اسلام آباد و گفتگو های مثبت و سازنده ایکه در این سفر میان دو حکومت صورت گرفت ما را امیدوار ساخته است ما چشم براه  گام ها و پیشرفت بیشتر در طی هفته ها و ماه های آینده  هستیم.

نقش بسیار مهم پاکستان در امر پیشرفت پروسۀ صلح افغانستان یک مثال آشکاری از حمایتی است که همسایگان افغانستان و کشور های دیگر منطقه، بخصوص کشور های مسلمان میتوانند به پروسۀ صلح افغانستان انجام دهند.

خروج نیروهای خارجی و تاثیر روی اقتصاد مردم:

تا آنجائیکه به جنبۀ اقتصادی پروسۀ انتقال ارتباط می گیرد،‌ حضور وسیعی از قوای نظامی بین المللی در ده سال گذشته فرصت کار و عایدات را برای هزاران هموطن ما ایجاد نموده است،  بناً طبیعی است که خروج این قوا تأثیر بدی را از خود بر جای خواهد گذاشت.

بر علاوۀ کوشش های زیاد ما برای تحقق نقش افغانستان بحیث یک چهار راه تجارتی، ترانزیتی و همگرایی اقتصادی در منطقۀ قلب آسیا به نفع همۀ مردم منطقه،‌ دولت افغانستان مشتاق است تا تأثیر منفی خروج نظامیان خارجی را کاهش دهد و با استفاده از حد اقل سه راه، اقتصاد ملی خویش را تقویه نماید.

اولاً با تمرکز روی توسعۀ بخش زراعتی و تجارت محصولات زراعتی چون 70 درصد نفوس ما بطور مستقیم یا غیر مستقیم در آن دخیل هستند و در آن ظرفیت عظیمی برای رشد و اشتغال زایی موجود است.

ثانیاً،‌ تخمین ها نشان می دهد که افغانستان به ارزش تریلیون ها دالر منابع طبیعی از قبیل منرال ها و هایدورکاربن ها دارد که این نشانگر یک منبع دارایی و عاید تضمین شده برای نسل آینده می باشد.

ما حالا چندین شرکت دولتی و خصوصی را از چین، هند، انگلستان،‌ کانادا، ترکیه، امارات و کشور های دیگر بر علاوۀ شرکت های افغانی داریم که علاقه شان را برای سرمایه گذاری میلیارد ها دالر را در بخش مس، آهن، طلا، نفت و گاز سرمایه گذاری ابراز نموده اند و ما هنوز بصورت فعالانه مصروف جذب سرمایه گذاری های دیگر خارجی به این بخش می باشیم و در عین حال سخت می کوشیم تا مطمئن گردیم که غنامندی های طبیعی ما در راستای هدف یک اقتصاد ملی قوی و مشروع ما و شکوفایی  و رفاه بهتر  برای مردم افغانستان ممد واقع گردد.

ثالثاً،‌ کنفرانس توکیو درماه جولای گذشته 16 میلیارد دالر امریکایی کمک را الی سال 2015 تعهد نمود تا به حکومت افغانستان کمک کند تا خلای مالی پیش بینی شده اش را مرفوع سازد. اشتراک کنندگان کنفرانس همچنان تعهد نمودند تا در سالهای پس از 2016 نیز کمک های دیگر مالی را به اندازه یا نزدیک به اندازۀ دهۀ گذشته فراهم سازند. این کمک های مالی سخاوتمندانه نقش حیاتی را در کمک به ما در سال های آتی ایفا خواهد نمود.

انتقال مهم سایسی و انتخابات 1393:

بر علاوۀ انتقال امنیتی و اقتصادی، ما یک انتقال مهم سیاسی را نیز در سال آینده در پیش داریم که این انتقال عبارت از انتخابات ریاست جمهوری و شورا های ولایتی است. انتخابات ریاست جمهوری سال آینده در تاریخ کشور ما اولین باری خواهد بود که یک رئیس جمهور منتخب قدرت را به یک رئیس جمهور منتخب دیگر از طریق یک پروسۀ مسالمت آمیز و دموکراتیک واگذار می کند.

دولت افغانستان هر کار ممکن را انجام می دهد تا انتخابات به شکل آزاد،‌عادلانه و با اعتبار بر گزار گردد تا مردم افغانستان بتوانند انتخاب کنند که چه کسی رئیس جمهور آینده خواهد بود. انتخابات موفق  ریاست جمهوری، پروسۀ دموکراتیک ما را تقویت نموده و در کوشش های ما برای صلح پایدار،‌ امنیت و رفاه ممد واقع خواهد شد.

همچنانیکه ما در راه تطبیق آجندای پروسۀ انتقال به پیش می رویم و برای دهۀ تحول آماده می شویم، یک بنیاد مهم دیگری برای موفقیت دراز مدت ما، مشارکت های استراتیژیک خواهد بودکه ما در چند سال گذشته با تعدادی از نزدیکترین دوستان و متحدین خویش ایجاد نموده ایم.

از اکتوبر سال 2011 بدینسو که ما اولین موافقتنامۀ همکاری های دراز مدت استراتیژیک خویش را با هندوستان به امضاء رساندیم،‌  ما  اسناد مشابه همکاری های دراز مدت استراتیژیک را با ایالات متحده،‌ آلمان، ‌آسترالیا، فرانسه، انگلستان،‌ ایتالیا، ناروی، فنلند، دنمارک و پولند به امضاء رسانیده ایم. ما همچنان موافقتنامۀ همکاری های مشابهی را با اتحادیۀ اروپا،‌ ترکیه و امارات متحدۀ عربی نهایی نموده ایم و یا هم روی آن در حال مذاکره هستیم.

سپاس و قدردانی دولت و مردم افغانستان به خاطر ابراز حمایت دراز مدت سیاسی مستحکم و وسیع از سوی بیش از 100 کشور و سازمان برای یک افغانستان صلح آمیز، شکوفا و دموکراتیک در کنفرانس  بین المللی بن که در دسمبر سال 2011 از سوی دولت آلمان میزبانی شد.

موافقتنامه امنیتی با امریکا:

ما  همچنان به صورت خاص با ایالات متحده  سرگرم مذاکرات روی یک موافقتنامۀ دوجانبۀ امنیتی جداگانه هستیم که این موافقتنامه چگونگی همکاری های درازمدت امنیتی و دفاعی میان دو کشور را تعیین خواهد کرد.

من میخواهم همچنان مجدداً بر موقف درازمدت ما مجدداً تأکید نمایم و آن اینکه هر موافقتنامه امنیتی که افغانستان با سایر کشورها به شمول ایالات متحده به امضاء می رساند، تنها به هدف تأمین صلح، امنیت، انکشاف و تحکیم دموکراسی نوپای ما خواهد بود و هدف از آن همسایگان یا هیچ کشور دیگر در منطقه نیست.

افغانستان متعلق به منطقۀ خویش است و چنانچه تاریخ معاصر بطور آشکار نشان داده است صلح، امنیت و ثبات در افغانستان به مثابۀ مرکز منطقۀ قلب آسیا،  تأثیر مستقیم روی صلح، امنیت و ثبات منطقه داشته است.

در این زمینه پروسۀ استانبول که ماآنرا یکجا با دوستان ترکی خویش وسایر کشور های اشتراک کننده و کمک کنندۀ این پروسه در ماه نوامبر 2011 جهت اعتماد سازی و ارتقای همکاری های نتیجه محور آغاز نمودیم، دارای اهمیت حیاتی می باشد.

دو نشست تعقیبی وزرای خارجه یکی در کابل در ماه جون 2012 و دیگری در آلماتا در ماه اپریل سال جاری، این پروسه را به مرحله کمال رسانیده است. این پروسه اکنون به یک مجمع پر معنی برای گفتکو روی تدابیر اعتماد سازی مشخص انکشاف یافته و از یک  قوت و تحرک قابل ملاحظه یی برخوردار است.

بحیث رئیس مشترک دایمی این پروسه، حکومت افغانستان بطور ویژه از جمهوری خلق چین بخاطر میزبانی اجلاس بعدی وزرای خارجه در تابستان سال آینده ابراز سپاس می کند.

مجمع عمومی امسال در زمانی برگزار می گردد که ملل متحد شاهد ادامۀ تعدادی از منازعات بوده است در حالی که منازعات تازهای نیز شکل گرفته اند.

افغانستان و سوریه:

در سوریه،‌ ما قربانی های بی حد مردم خوب آن کشور را شاهد هستیم و افغانستان خواهان توقف فوری خشونت در سوریه است، این خشونت ها جان بیش از صد هزار نفر را گرفته است،‌ بیش از 2 میلیون نفر را مجبور به مهاجرت ساخته و باعث شده تا 6.8 میلیون نفر در نیاز فوری به کمک های بشری بسر برند.

داکتر زلمی تاکید کرد که ما  قویاً از یک راه حال سیاسی در سوریه حمایت می کنیم که از راه یک گفتمان وسیع ملی به آن دست یافته شود و آرمان های همۀ مردم سوریه را بر آورده سازد، بر علاوۀ آن،‌ جامعۀ جهانی  باید کمک های لازم را برای پاسخگویی به نیاز های بشری آنانیکه از منازعه متأثر گردیده اند، بشمول میلیون ها تن از آنهایی که به کشور های همسایه پناه برده اند، فراهم سازد.

فلسطین و اسرائیل:

از منازعات طولانی سخن گفتیم اما، هیچ یک از این منازعات  مشهودتر از  منازعۀ میان فلسطین و اسرائیل نیست، پس از سالها بن بست، با از سر گرفتن گفتگو های مستقیم میان دو طرف، ما شاهد هستیم که کوشش های جدیدی برای یک راه حل مسالمت آمیز رونما شده است، این  یک رویداد بسیار مهم است که ما امیدواریم به یک صلح دوامدار منجر گردیده‌ و یک  کشور مستقل فلسطین را ایجاد کند، ما همچنان امیدواریم تا  شاهد عضویت کامل کشور فلسطین در  این سازمان باشیم.

ما به دیدگاه مشترک برای یک دنیای عاری از خشونت،‌ نزاع و فقر فقط زمانی دست یافته می توانیم که اختلافات خویش را کنار بگذاریم و  به صورت واحد عمل کنیم. اگر ما به اصول تفاهم، همبستگی و همکاری پابند باشیم، قادر خواهیم بود تا آیندۀ‌ مشترک خود را مصوون سازیم ، چنانچه این امر در موفقیت های تاریخی که ما در افغانستان در طول  دوازده سال گذشته به آنها  نایل آمده ایم، مشهود است.

ملل متحد در کمک به ما برای طی این راه یک همکار قابل اعتماد بوده است، همچنانیکه  ما برای آغاز دهۀ تحول آمادگی می گیریم، از ملل متحد انتظار داریم تا به کمک های خویش از طریق یک اقدام جدید که رهبریت و مالکیت افغانستان را تقویت کند، ادامه دهد.

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *