قربانیان فرقه رجوی؛ تنها با کفن از کمپ اشرف بیرون می روید

یکی دیگر از اعضا ناراضی و قربانی شده کامران بیاتی متولد ۱۳۴۲ می باشد. او در سال ۱۳۷۷ در سن ۳۵ سالگی و به دستور تشکیلات مافیایی رجوی به طرز مشکوکی کشته شد. گفته می شد که وی را مجبور نمودند با قرص سیانور خودکشی نماید؛ از سال ۱۳۷۴ به بعد به فرمان رجوی درب های خروجی سازمان بسته شده و کسی اجازه ترک سازمان را نداشت. طبق قانون و دستور تشکیلاتی فرقه که تنظیم کننده آن نیز شخص رجوی بود تقریبا خروج از سازمان مجاهدین ممنوع شد.

رجوی در جلسات عمومی در سال ۱۳۷۴ رسما به همه اعلام نمود، به علت اینکه تا کنون هر کس از سازمان جدا می شد، با هزینه ما و تهیه پاسپورت او را به خارج کشور می فرستادیم و پس از تحمل این همه هزینه! این نفرات تبدیل به طعمه ای برای استفاده وزارت اطلاعات شده و شروع به فعالیت علیه سازمان می کردند و استدلال نمود که هر کسی از سازمان خارج شود، به دنبال زندگی اش نمی رود و علیه سازمان فعالیت می کند؛ لذا ما دیگر کسی را نمی فرستیم و از این پس بریده نداریم!

همه بایستی به هر قیمتی در درون تشکیلات باقی بمانند. لذا هر کس هم با اصرار بخواهد از سازمان خارج شود، ما به هیچ عنوان او را به خارج کشور نمی فرستیم و فرد مورد نظر بایستی مراحل زیر را طی کند:

ابتدا باید به مدت دو سال، در خروجی کمپ اشرف باقی بماند تا اطلاعات او بسوزد. (منظور از خروجی، زندانی بود که افراد جدا شده را برای مدت ها در آن قسمت نگاه می داشتند.)

وی می گفت، به دلیل اینکه ورود همه افراد به داخل خاک عراق غیر قانونی بوده و هیچکس در پاسپورتش مهر ورود به عراق نخورده است، فردی که می خواهد از سازمان جدا شود، طبق قوانین ورود غیر قانونی به عراق ۸ سال نیز بایستی در زندان ابوغریب در عراق بماند … و پس از آن اگر تبادلی بین ایران و عراق انجام شود، این افراد به عنوان اسیر جنگی با ایران تبادل می شوند!

و در ادامه درباره وضعیت مخوف زندان ابوغریب توضیحاتی می داد که فضای رعب و ترس بیشتری در افراد ایجاد شود و نفرات با در نظر گرفتن سختی های این مسیر فکر هرگونه خروج از سازمان را از سر به در کنند.

اینگونه بود که کامران بیاتی و تعدادی دیگر از اعضای ناراضی که قصد خروج از سازمان را داشتند، با عواقب سنگینی روبرو می شدند. کامران بیاتی یکی از ناراضیان فرقه که امید و امکانی برای خروج و نجات یافتن از فرقه برایش متصور نبود، در حالیکه بنای اعتراض به این وضعیت را داشت … او را تحمل نکرده و به طرز مشکوکی او را سر به نیست کردند.