حادثه منا از زبان داکتر هلال احمر( داکتران بدون مرز )

یکی از داکتران هلال احمر می گوید: در زمان وقوع حادثه ما در کادر صحی هلال احمر در بیمارستان هلال احمر واقع در منا حضور داشتیم و تنها تعدادی از پزشکان به همراه زائران بیمار و تعدادی هم که بایستی مناسک حج را به جای می آوردند در کانون وقوع فاجعه منا حضور داشتند و از طریق تماس تلفنی همکاران از وقوع این حادثه مطلع شدیم.

در فاصله کمتر از ۱۰ دقیقه، تیم امدادی به محل وقوع حادثه اعزام شد اما با توجه به اینکه تعداد زیادی از افراد زیر دست و پا مانده اند و میزان مجروحان بسیار زیاد است، بلافاصله با ۷ تیم صحی و امدادی متشکل از ۴۲ نفر به همراه مقداری آب آشامیدنی به منا اعزام شدیم.

تعداد افرادی که روی یکدیگر افتاده بودن امکان امدادرسانی به آن ها را دشوار کرده بود. و سرعت امدادرسانی به مجروحان و جان باختگان کند شود و به نوعی نیروهای سعودی اجازه امدادرسانی به مجروحان را نمی دادند.

من به شخصه در شفاخانه هلال احمر واقع در منا حضور مداوم داشتم و هماهنگی‌های لازم برای اعزام نیروی صحی و امدادی را به محل وقوع حادثه انجام می دادم.

اگر جلوگیری سعودی ها در زمینه امدادرسانی به مصدومان نبود، شاید بسیاری از زائران در فاجعه منا کشته نمی شدند؛ چرا که در دمای بیش از ۴۰ درجه سانتی گراد مدت زمان بسیار طولانی زائران تشنه بودن و این تشنگی مفرط باعث بیهوشی آن ها شده بود.

متاسفانه عدم امکان رسیدگی به مجروحان از سوی دولت سعودی ادامه داشت و آخرین اجساد در ساعت ۳:۰۰ بامداد روز پس از حادثه جمع آوری شد.

نیروهای سعودی آموزش کامل و کافی را برای مواجهه با بحران و شرایط بحرانی را ندیده بودند و نیروهای حاضر در صحنه تنها کنترل امنیت را برعهده داشتند، حتی برای شناسایی جان باختگان نیروهای ما در حال عکاسی بودند، اما نیروهای سعودی دوربین ها را هم ضبط کردند.

مرکز صحی حج و زیارت جمعیت هلال احمر پس از اعزام تیم های امدادی در همان دقایق اولیه وقوع حادثه، آمبولانس ها را هم برای انتقال مجروحان به محل اعزام کرد؛ اما متاسفانه راه برای عبور و مرور تحت کنترل بود.

شفاخانه های منا گنجایش مجروحان را نداشت و تیم های صحی منا هم تیم بحران نیستند، بنابراین امکان ارائه خدمات مطلوب به مریضان در منا وجود نداشت و تنها می توانست پاسخگوی مریضی های سطحی زائران باشد.

در ۲ شفاخانه منا به دلیل تعداد زیاد مجروحان و عدم ظرفیت کافی شفاخانه برای پذیرش مجروحان، حتی افراد را کف زمین خوابانده بودند.

ما عینا می دیدیم که زائران زنده و کشته شده با یکدیگر در سردخانه ها تجمیع شدند، ماندن چند ساعته زیر نور مستقیم خورشید در دمای بیش از ۴۰ درجه و با تشنگی مفرط، بیهوشی افراد را رقم میزد و نیروهای سعودی که مشغول جمع آوری و انتقال اجساد بودند، هر فردی را که علائم حیاتی ظاهری نداشت را به همراه کشته شدگان به کانتینرها منتقل می کرد.

همچنین امکانات سردخانه ای عربستان برای نگهداری از پیکر جانباختگان کافی نبود، سردخانه مرکزی مکه ظرفیت نگهداری ۹۰۰ جسد را دارد و مابقی اجساد در داخل کانتینرها در هوای گرم که باعث از بین رفتن اجساد میشد نگهداری می شدند.

تا چند روز پس از وقوع حادثه نیز نیروهای سعودی اجازه شناسایی اجساد را به ما نمی دادند، اگر بلافاصله پس از انتقال اجساد به سردخانه ها، اجازه شناسایی به ما داده می شد، هم کار با سرعت بیشتری انجام می شد و هم روند شناسایی تسهیل می شد؛ چرا که پس از گذشت زمان اجساد تغییر حالت می دهند و روند شناسایی با مشکلاتی مواجه می شود.