سرنوشت افغانستان در گروی ۱۱سپتمبر

یازدهم سپتمبر برای افغانستان یک روز خاطره انگیز و فراموش نشدنی است.

۱۹ سال پیش در یازدهم سپتمبر، حملات مهیب و گسترده ای بر برج های سازمان تجارت جهانی در امریکا انجام شد.

القاعده به سرکردگی “اسامه بن لادن” اعلام کرد که این حملات از سوی آنها طرح ریزی شده است.

این حمله بهانه ای شد تا پای ایالات متحده و متحدینش به افغانستان کشانده شود.

امریکا به هدف از بین بردن تروریزم، القاعده و طالبان با تجهیزات نظامی و مصارف هنگفت به افغانستان آمد تا جنگی تحمیلی را شدت بخشد.

این جنگ ۱۹ سال دوام کرد و هرچند در ابتدا ادعا شد که طالبان و القاعده از بین رفته است؛ اما بعد از مدتی، نیرومندتر وارد میدان شده و بخش های عمده ای از خاک افغانستان را تصرف کردند.

افغانستان و حکومت های آن به عنوان میزبان جنگ، در مدت ۱۹ سال علیرغم اینکه بهترین فرزندانش را در خط مقدم مبارزه با تروریزم از دست داد، شاهد صلح نبود.

امریکا هم بعد از شکست سخت در این راه، فرار را بر قرار ترجیح داده و بعد از ۱۸ سال (سال گذشته)، با گروهی که برای نابودی آن آمده بود، موافقتنامه امضا کرد و راه خروجش را هموار کرد.

اما حالا پس از سپری شدن ۱۹ سال، یک بار دیگر و یازدهم سپتمبر (امروز) شرایط برای مذاکرات صلح جهت پایان جنگ و خشونت فراهم گردیده است.

هیئت مذاکره کننده دولت جمهوری اسلامی افغانستان جهت اشتراک در مذاکرات صلح امروز عازم دوحه پایتخت قطر شد.

گفتگوها نیز قرار است فردا بین دو طرف (حکومت افغانستان و طالبان) آغاز شود.

هرچند مردم دیگر نمی خواهند جوانان، زنان و کودکان شان در یک جنگ تحمیلی، طعمه سیاست های قدرت های بزرگ جهانی، منطقوی و بی اتفاقی قدرت های داخلی شود؛ اما نتیجه این گفتگوها بسیار مهم است.

آیا صفحه جنگ و خشونت باید برای همیشه در کشور بسته می شود؛ یا برگی تازه در آن رقم خواهد خورد؟ آیا دستاوردهای سال های اخیر در خطر است یا حفظ می شود؟

به هر صورت، سرنوشت افغانستان در گروی یازدهم سپتمبر دیگری است و امید می رود تا این یازده سپتمبر به مانند قبلی با شکست روبرو نشود.

Author

About Author

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *