تکرار تاریخِ جهان در افغانستان؛ هولوکاستِ یکاولنگ

۱۹ جدی یک روز فراموش نشدنی و سیاه در تاریخ پنجهزار ساله افغانستان است.

در ۱۹ جدی سال ۱۳۷۹ باشندگان منطقه یکاولنگ ولایت بامیان، روز سیاه شبیه به «هولوکاست» را به چشم دیدند و اشک ریختند.

مردم یکاولنگ شاید روزهای سختی را سپری کرده باشند؛ اما به یقین این روز را هرگز فراموش نخواهند کرد؛ چون دریای خون در این منطقه سرازیر شد.

طالبان با تصرف یکاولنگ، به مانند دیگر مناطق افغانستان، در یکاولنگ هم فاجعه آفریدند و بیش از ۳۵۰ تن را قتل عام کرد.

مردم یکاولنگ به چشم دیدند که طالبان چه جوانان و مردانی را تیرباران کرده و به قتل رساندند.

نوزدهم جدی سال ۱۳۷۹ بود، برف در یکاولنگ باریده بود؛ یکاولنگ سفیدپوش شده بود؛ اما با ورود طالبان، رنگ برف ها «سرخ» شد.

نوجوانان، جوانان و مردان مرکز و مناطق اطراف به صورت جمعی تیرباران شدند.

طالبان بعد از اینکه افراد تحت امرشان این ولسوالی را ترک کرده بودند، در انتقام به این اقدام، باقیمانده مردم را به گلوله بستند.

بدون شک حادثه خونین یکاولنگ که روایت تلخ از به گلوله بستن کودکان، نوجوانان، جوانان و بزرگسالان و آواره شدن صدها خانواده در فصل سرما بود، از جمله بی پیشینه ترین رویدادهای معاصر در عصر طالبان است.

ولایت بامیان بویژه ولسوالی یکاولنگ در عصر طالبان به عنوان جبهه مقاومت مطرح شد.

در ۱۹ جدی سال ۱۳۹۷، طالبان پس از چیره شدن به جناح مخالف خود، گروه گروه انسان ها را از نقاط مختلف این ولسوالی بدون کدام جرم و گناه به کام مرگ کشاند و آرامش مردم این ولسوالی را برای همیش از چهره های خندان شان گرفت.

گفته می شود که این رویداد بر اساس سوء تفاهم ایجاد شده، دهقانان و افرادی که هیچگونه دخالتی در جنگ با طالبان نداشتند را در ۱۹ جدی بازداشت و به قتل رساند.

به همین منظور، همه ساله در نوزدهم جدی خاطره دردناکی برای مردم یکاولنگ تازه می شود؛ خاطره ای که تا حال درد است و درد.